Położenie
Bełżyce położone są nad rzeką Krężniczanką,która jest dopływem Bystrzycy.Od Lublina oddalone są o 25 km.Przez miasto przebiega droga 747 łącząca Lublin z Iłżą w województwie Mazowieckim,droga 827 do Nałęczowa oraz droga 834 do Bychawy.Najbliższe stacje kolejowe znajdują się w odległym o 10 km od Bełżyc Motyczu oraz w Niedrzwicy Dużej.8 km od Bełżyc znajduje się lotnisko Lublin-Radawiec.
Etymologia nazwy
Językoznawcy nie są zgodni,co do pochodzenia nazwy Bełżyce.Według Stefana Warchoła pochodzi najprawdopodobniej od imienia Bełz,należącego do naczelnika rodu.Bełżyc to syn Bełza,a Bełżyce to synowie Bełza.Słowo"Bełz"oznaczało dawniej"błyszczy".Stanisław Rospond twierdzi,że nazwa ta może pochodzić też od ukraińskiego belz głęboka zarośnięta dolina potoku.
Historia
Czasy prehistoryczne
Pewne jest,że w czasach prehistorycznych na terenie obecnych Bełżyc istniało osadnictwo.Znaleziono tu zabytki pochodzące z przełomu późnego neolitu i początków epoki brązu(koniec III i początek II tysiąclecia p.n.e.)Nie ma wielu szczegółów na temat życia ówcześnie mieszkających tam ludzi,ani ciągłości osadnictwa.
Średniowiecze
Przypuszczalnie na terenie obecnego miasta przed XIV w.powstał gród królewski.Później król oddał go w dzierżawę Dzierżykrajowi z Wielowsi herbu Mądrostki.W 1349 roku trafiła w posagu Dzierżysławy z Wielowsi do Rafała z Tarnowa herbu Leliwa(syna Spycimira,kasztelana krakowskiego).W tymże roku,na wniosek Rafała z Tarnowa,król Kazimierz Wielki wydał dokument,przenoszący osadę z prawa polskiego na niemieckie.Jest tu wymieniana jako Belsszice(Bełzice).W tym okresie król nadał Bełżyce na pełną własność jego właścicieli.W bitwie pod Grunwaldem brały udział chorągwie wystawione przez dziedziców wsi:Jana z Tarnowa i jego brata Spytka.Na 27 kwietnia 1416 r.jest datowana pierwsza wzmianka o istnieniu w granicach dóbr bełżyckich zamku warownego.Budynek umiejscawia się przy granicy dóbr z Jaroszewicami.W 1416 r.rozpoczyna się proces lokacyjny miasta.17 maja 1417 r.król Władysław Jagiełło udziela przywileju pozwalającego je założyć.W czasie lokacji miasta erygowana zostaje parafia katolicka,wznosi się również drewniany kościół parafialny pw.nawrócenia św.Pawła,przy którym od połowy XV w.funkcjonuje szkoła parafialna.Późniejsze rodziny,mające miasto w posiadaniu to:Pileccy,Bziccy,Spinkowie,Orzechowscy,Gałęziowscy,Szaniawscy,Osuchowscy,Kossowscy i Brzezińscy.Bełżyce w początkowym okresie po uzyskaniu praw miejskich zasiedlają rolnicy,rzemieślnicy oraz kupcy,a także producenci alkoholu.Od 11 lutego 1432 r.dzięki przywilejom przymusu drogowego oraz prawa składu miasto prężnie się rozwija.Żyją tu mieszczanie różnych wyznań i religii:katolicy i prawosławni zajmujący się rolnictwem oraz protestanci zajmujący się rzemiosłem,pod koniec XV w.osiedlają się tu także Żydzi,obsługujący handel na szlaku Kraków Wilno.W 1446 r.ma tu miejsce zjazd możnowładztwa małopolskiego.Został zorganizowany przez ówczesnego właściciela miasta Jana Pileckiego oraz właściciela Kurowa Piotra Kurowskiego.Prawdopodobnie pomysł zwołania zjazdu przedstawiła królowa Zofia.24 kwietnia 1446 r.uczestnicy zjazdu wystawiają dokument,w którym proponują objęcie polskiego tronu Kazimierzowi Jagiellończykowi. 24 listopada 1464 r.Kazimierz Jagiellończyk nadaje miastu prawo do odbywania jarmarków:na św.Małgorzatę Pannę i św.Michała.
Lata dominacji protestanckiej
W okresie reformacji,w XVI i XVII wieku jest to jeden z ważniejszych ośrodków małopolskiego kalwinizmu,następnie znaczący ośrodek braci polskich,miejsce zjazdów i synodów,aż do połowy XVII w.W 1558 r.ówczesny właściciel miasta,Andrzej Bzicki przekazuje tutejszy kościół w ręce kalwinów.Wydaje on również nakaz uczęszczania przez mieszczan w nabożeństwach w przekształconym ze świątyni katolickiej zborze.W przeciwnym wypadku mieszkańcowi Bełżyc grozi kara pieniężna(5 groszy)lub więzienia.W latach 1618–1663 przy tutejszym zborze działa kalwińskie gimnazjum prowincji małopolskiej.Funkcjonuje tu drewniany wodociąg,doprowadzający wodę ze stawów nad rzeką do zamku i domostw.W 1617 r.dobra bełżyckie wraz z wsiami Będki,Podole i Wzgórze zostały wydzierżawione Mikołajowi Siestrzewitowskiemu za 21 tysięcy złotych na trzy lata.Około 1620-1630 r.katolicy podejmują pierwszą,nieudaną próbę odzyskania budynku kościoła.W 1646 r.król Władysław IV wydaje przywilej zezwalający na założenie cechu bednarzy i kołodziejów.W 1648 r.miasto jest pustoszone przez kozaków pod wodzą Bohdana Chmielnickiego.Dokonują oni też pogromu Żydów.Koniec XVII i początek XVIII w.to dla miasta kolejne napaści zbrojne,pożary i tumulty wyznaniowe.Mieszkańcy są dziesiątkowani epidemiami cholery i tyfusu.31 lipca 1645 r.miasto od króla Władysława IV uzyskuje przywilej organizowania jarmarków:na św.Michała,na NMP Gromniczną i na Niedzielę Śrópostną.W 1654 Trybunał Koronny w Lublinie nakazuje kalwinom zwrócić katolikom budynek kościoła.Dziedzic Bełżyc(Paweł Orzechowski)buduje nowy zbór,mniejszy i drewniany.W 1662 r.podjęto decyzję o wypędzeniu z Bełżyc arian.2 czerwca 1667 r.król Jan Kazimierz udziela zezwolenia na cztery dodatkowe jarmarki w mieście:na Święto Trójcy,na Św.Idziego Opata,na Św.Dominika i Wyznawcy,oraz na Wszystkich Świętych.W 1670 r.zostaje odbudowany i na nowo erygowany budynek kościoła katolickiego.W 1721 r.ma miejsce wizytacja archidiakonatu lubelskiego,z której można się dowiedzieć,że na terenie parafii bełżyckiej było około tysiąca katolików i kilku kalwinów.W 1783 r.ma miejsce pożar zboru kalwińskiego,który kończy obecność protestantów w mieście.Na początku XVIII w.przez Bełżyce przebiega szlak przemarszów wojsk szwedzkich i rosyjskich,a także wojsk koronnych i litewskich,którym towarzyszą rekwizycje i grabieże.Aby ratować chylące się ku upadkowi miasto król August II nadaje mu kolejne przywileje.
Pod zaborami
Bełżyce od 1796 r.znajdują się w Galicji Zachodniej(zabór austriacki),a od 1810 r.należą do Księstwa Warszawskiego,natomiast od 1816 r.wchodzą w skład Królestwa Polskiego.Do 1821 r.istnieje tu fabryka sukiennicza.W 1822 r.ma miejsce pożar kościoła,który po nim zostaje wyremontowany dopiero w 1855 r.W 1829 r.tutejszy zamek zostaje przebudowany na browar i gorzelnię.W 1860 r.miasto zajmuje obszar około 930 ha.Znajduje się w nim 25 domów murowanych i 115 drewnianych.Są tu:drewniany młyn,oraz wspomniane gorzelnia i browar.Właścicielami miasta są wtedy bracia Witold i Konstanty Brzezińscy.W 1866 r.wybucha pożar,który trawi 25 budynków.Straty szacuje się na 8970 rubli.Miasto traci prawa miejskie po upadku powstania styczniowego w 1869 r.a odzyskuje w 1958 r.Od 1874 r.działa tu apteka.W 1913 r.wybucha pożar,który trawi Bełżyce prawie w całości.Niszczy on starą synagogę,12 domów mieszkalnych,14 stodół,18 obór i budynek spółdzielni mleczarskiej.Po pożarze w mieście zaczyna funkcjonować straż pożarna,zostaje wybudowana remiza strażacka.W tym samym roku na ulicy Prebendarskiej zostaje zbudowany przez rodzinę Szubartowskich duży młyn.W 1917 r.osada Bełżyce jest zamieszkana przez 3666 osób,w znacznej części narodowości żydowskiej.Mieści się tu siedziba władz gminnych i sąd.Działają tu:Towarzystwo Oszczędnościowo-Pożyczkowe z kasą,Stowarzyszenie Spożywców„Gwiazda”,Ochotnicza Straż Ogniowa,3-klasowa szkoła ludowa,2 masarnie,2 herbaciarnie,4 piwiarnie i kilkanaście sklepów pozostających głównie w rękach żydowskich właścicieli.Bełżyckie rzemiosło składa się wtedy z cechów murarzy,szewców,bednarzy,kowali,stelmachów,krawców i garncarzy.W mieście pracuje również lekarz i kilku felczerów.
II Rzeczpospolita
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Bełżyce znajdują się w powiecie lubelskim,w województwie lubelskim.W 1919 r.powstaje dom parafialny z dużą salą i sceną.W 1922 r.dawne dobra bełżyckie zostają ostatecznie rozparcelowane.W byłym dworze władze miasta otwierają szpital komunalny,którego prowadzeniem zajmuje się dr Szymon Klarner.W 1925 dr Klarner umiera,a jego stanowisko zajmuje dr Władysław Grażewicz.W 1929 r.w mieście i gminie działają:Spółdzielnia Bankowa„Kasa Spółdzielcza”,Spółdzielnia Budowlana,Stowarzyszenie Spożywców,młyny wodne i wiatraki.W 1936 r.zostaje założona Spółdzielnia Rolniczo-Handlową„Rolnik”,funkcjonują także spółdzielnie żydowskie.W latach 30-tych powstaje tu elektrownia,która dostarcza prąd mieszkańcom miasta i okolicznych miejscowości.
Okupacja niemiecka
Podczas II wojny światowej,we wrześniu 1939 roku Bełżyce zajmują wojska niemieckie.Miasto znajduje się w dystrykcie lubelskim w Generalnym Gubernatorstwie.W 1940 roku Niemcy zakładają w Bełżycach getto,do którego przywożą Żydów ze Szczecina(300 osób),Krakowa(500 osób) i Lublina(500 osób).W maju 1942 roku dociera tutaj transport z kilkoma tysiącami Żydów z Niemiec.W październiku 1942 roku około 3 tysięcy Żydów zostaje wywiezionych do ośrodka zagłady w Sobiborze.W marcu 1943 roku Niemcy przeprowadzają akcję likwidacji getta,wywożąc wszystkich Żydów do obozu koncentracyjnego Majdanek.Część Żydów rozstrzelano na miejscu,a około 600 wywieziono do obozu pracy przymusowej w Budzyniu.Podczas okupacji hitlerowskiej ginie tu 3,5 tys.osób,60% mieszkańców.Na cmentarzu w Bełżycach stoi zbiorowa mogiła więźniów obozu na Majdanku.W 1942 r.budynek gorzelni(dawny zamek)został przebudowany na zakład mleczarski.Na początku sierpnia 1944 uruchomiono elektrownię obsługującą Bełżyce i okoliczne miejscowości.
Po 1945
20 lutego 1946 r.oddział WiN dowodzony przez“Renka”opanował posterunek MO w Bełżycach niszcząc dokumenty i sprzęt.Rozstrzelano komendanta posterunku.23 czerwca 1946 r.na polach w pobliżu Bełżyc rozstrzelano referenta wojskowego Starostwa Powiatowego w Lublinie Mieczysława Piątkowskiego.23 września 1946 r.ponad 30-osobowy oddział WiN dowodzony przez zastępcę Hieronima Dekutowskiego“Zapory"kpt.Aleksandra Głowackiego ps.“Wisła"opanował posterunek MO w Bełżycach.Po jego zdemolowaniu oddział wycofał się do Lasu Krężnickiego i tu zorganizował zasadzkę na szosie Bełżyce Chodel.Rankiem 24 września wpadła w nią grupa pościgowa składająca się z 30 żołnierzy z Mazowieckiej Jednostki Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego,20 funkcjonariuszy MO i 3 pracowników Urzędu Bezpieczeństwa.Zginęło 14 żołnierzy i 4 milicjantów,oddział WiN zdobył kilka ciężarówek,radiostację i wiele broni bez strat własnych.W 1947 r.w mieście wybuchł pożar,spłonęły zabudowania przy ówczesnej ulicy Urzędowskiej.W tymże roku w Bełżycach mieszkało 3227 osób.22 lutego 1947 r.Hieronim Dekutowski“Zapora"prowadził,w budynku szkoły w Bełżycach,rozmowę z przedstawicielami Urzędu Bezpieczeństwa,na temat ujawnienia się.4 sierpnia 1947 r.grupa z oddziału“Zapory"zastrzeliła w restauracji w Chodlu komendanta posterunku MO w Bełżycach Bronisława Pikułę,członka PPR.W nocy z 14 na 15 października 1948 r.grupa ok.50 ludzi“Zapory"w ubraniach cywilnych i mundurach Wojska Polskiego w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej w Bełżycach zarekwirowała materiały włókiennicze,galanteryjne i spożywcze o wartości ok.200 tys.zł i 1050 zł w gotówce.W grudniu 1948 r.powstał w Bełżycach Komitet Gminny PZPR.W 1954 r.rozpoczęto budowę nowej remizy strażackiej.W 1956 r.osada stała się stolicą nowo utworzonego powiatu bełżyckiego.W 1958 r.przywrócono Bełżycom prawa miejskie.W 1971 roku utworzyła w Bełżycach swój zakład Warszawska Fabryka Maszyn i Urządzeń Przemysłu Spożywczego“Warmasz".Po 1974 roku zakład ten przejęła Fabryka Aparatury Mleczarskiej“Spomasz".W 1975 r.po likwidacji powiatów miasto stało się siedzibą gminy.W dotychczasowej siedzibie władz powiatowych rozpoczął pracę szpital.W połowie lat 70.stworzono nową oczyszczalnię ścieków oraz ujęcie wody,rozbudowano sieć wodociągową oraz kanalizacyjną.Po ogłoszeniu stanu wojennego,w Bełżycach powstała Miejsko-Gminna Rada Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego.Jej przewodniczącym został Jan Szubartowski.W 1983 r.doprowadzono do miasta gaz ziemny.
Po 1989
Przed wyborami parlamentarnymi w 1989 roku w mieście rozpoczął działalność Komitet Obywatelski"Solidarność",któremu przewodniczył Stanisław Listoś oraz“Solidarność"Rolników Indywidualnych,z przewodniczącym Romanem Jaroszyńskim.W 1990 r.rozpoczęła działalność lokalna gazeta"Gazeta Bełżycka".W 1997 r.uroczyście obchodzono 580 rocznicę lokacji miasta.3 maja 2000 roku,w 95 rocznicę urodzin Tadeusza Kościuszki,odsłonięto w Bełżycach jego nowy pomnik,gdyż poprzedni skradziono w marcu 1999 r.
Kultura
W 1987 roku z inicjatywy nauczycielki miejscowego liceum Ireny Kawy i animatora kultury Józefa Kasprzaka został założony Teatr"Nasz".Od 1992 r.działa pod obecną nazwą.Co roku we wrześniu odbywa się tu ogólnopolskie spotkanie teatralne pod hasłem Scena Dramatyczna.Trwa dwa dni.Przedsięwzięcie to powstało w 1991 r.Współorganizatorami są:Miejski Ośrodek Kultury i Towarzystwo Przyjaciół Teatru w Bełżycach oraz Wojewódzki Ośrodek Kultury w Lublinie.Co roku,w czerwcu odbywają się w mieście Dni Bełżyc.Składają się one na cykl imprez kulturalno-sportowych.Zazwyczaj trwają trzy dni.W okresie letnim jest również organizowany Dzień Jagielloński.W latach 2006-2007 dwukrotnie(13 lipca)odbył się Jarmark Jagielloński.
Zabytki
- zamek obecnie całkowicie przebudowany
- późnorenesansowy kościół(prezbiterium wzniesione przed 1650,z nawą budowaną do 1706)
- dawny zajazd z przełomu XVIII i XIX w.
- cmentarz żydowski z XIX w.
- dwór Brzezińskich wybudowany w latach 40.XIX w.wraz z kompleksem parkowym.
W Bełżycach znajdują się cztery zespoły szkół,oraz przedszkole.
Zespół Szkół nr 1 im.Jana Pawła II
Szkoła powstała w latach 30.XX w.Na początku mieściła się przy ulicy Bychawskiej.W 1975 r.przeniosła się z budynku,który dzieliła z Liceum Ogólnokształcącym im.M.Kopernika,na ówczesną ulicę XX-lecia PRL(obecnie ks.bp.Tomasza Wilczyńskiego).Przez krótki okres,do 1984 r.funkcjonowała jako Zbiorcza Szkoła Gminna.Od 1984 r.nosiła nazwę Szkoła Podstawowa nr 1,a po reorganizacji oświaty w 1999 funkcjonuje jako Zespół Szkół nr 1.17 października 2005 r.szkoła przyjęła imię Jana Pawła II.
Kierownicy i dyrektorzy szkoły
- 1966-1970 Kazimierz Mazurek
- 1970-1974 Maria Bęczyńska
- 1974-1975 Ryszard Baran
- 1975-1984 Maria Bakalarz
- 1984-1999 Wanda Plewik
- od 1999 Zbigniew Dyguś
Szkoła powstała w 1870 r.na mocy postanowienia władz carskich.Na początku funkcjonowała w drewnianym domu jako szkoła ludowa.Od 1915 r.była tu 3-klasowa szkoła polska.Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę otwarto 4-klasową Szkołę Powszechną.W roku szkolnym 1920/21 miała 287 uczniów.W 1924 r.wybudowano nowy obiekt szkolny o 7 izbach lekcyjnych.Powstał on z inicjatywy ówczesnego dyrektora szkoły Piotra Wiszniewskiego.5 lutego 1925 roku budynek został poświęcony.W 1936 r.przebudowano go uzyskując 4 sale lekcyjne.W 1937 r.szkoła uruchomiła świetlicę dla młodzieży wiejskiej,a latem 1938 r.dzieciniec dla dzieci wiejskich.Na początku lat 60.w ramach akcji 1000 szkół na 1000-lecie Państwa Polskiego wybudowano nowy obiekt szkolny.W latach 1994-1999 placówka funkcjonowała jako Szkoła Podstawowa nr 2 w Bełżycach.1 września 1999 r.uchwałą Rady Miejskiej w Bełżycach utworzono Zespół Szkół Nr 2 w Bełżycach składający się ze Szkoły Podstawowej Nr 2 i Gimnazjum Nr 2.We wrześniu 2001 roku do Zespołu dołączyła Szkoła Filialna we Wronowie.
Kierownicy i dyrektorzy szkoły
- 1929-1937 Piotr Wiszniewski
- 1937-1952 Józef Sady
- 1952-1959 Jan Mikosz
- 1959-1968 Krystyna Czwórnóg
- 1968-1969 Franciszek Malicki
- 1969-1972 Elżbieta Żarnowska
- 1972-1991 Wanda Zawiślak
- 1991-1999 Marianna Rumińska
- od 1999 Cecylia Król
Powstała w 1970 r.jako Zasadnicza Szkoła Rolnicza w Jastkowie.W 1974 r.została przeniesiona do Babina,a w 1981 r.do Bełżyc.Od tego czasu,aż do 1992 r.funkcjonowała w budynku Zespołu Szkół w Bełżycach(przy ulicy Bychawskiej).W tymże roku dyrekcja placówki zdecydowała o przeniesieniu szkoły do obiektów pozostałych po zlikwidowanym Państwowym Ośrodku Maszynowym.W 1996 r.uregulowano sprawy związane z własnością.W latach 1997-2000 trwała budowa nowego skrzydła szkoły oraz nowej pełno wymiarowej sali gimnastycznej.Od 1999 r.placówka funkcjonuje jako Zespół Szkół Technicznych im.Tadeusza Kościuszki.
Kierownicy i dyrektorzy szkoły
- 1976-1983 Bronisław Dąbek
- 1983-1998 Alina Wójtowicz
- od 1998 Wiesław Choduń
Krótko przed II wojną światową powstał Komitet Budowy Szkoły.3 września 1939 r.odbyło się poświęcenie kamienia węgielnego.Rozpoczęto budowę,którą przerwały działania wojenne.Została wznowiona po wojnie.W październiku 1953 r.oddano do użytku budynek przeznaczony na internat.Ze zlikwidowanego Liceum Ogólnokształcącego w Garbowie przywieziono rozmaite sprzęty i pomoce dydaktyczne.Szkoła funkcjonowała wtedy jako Szkoła Podstawowa i Liceum Ogólnokształcące w Bełżycach.W roku szkolnym 1956/57 przystąpiono do budowy sali gimnastycznej,którą oddano do użytku w 1959 r.W 1967,w wyniku reorganizacji szkolnictwa,nastąpił podział administracyjny szkoły:wyodrębniono Szkołę Podstawową oraz Liceum Ogólnokształcące.W 1973 r.placówka przyjęła imię Mikołaja Kopernika.Od 1974 r.w obiektach szkoły rozpoczęła działalność Zasadnicza Szkoła Zawodowa,działająca jako filia Zasadniczej Szkoły Zawodowej Nr 2 w Lublinie.W 1975 r.budynek opuściła Zbiorcza Szkoła Gminna.W roku 1979 rozpoczęto kapitalny remont budynku,podjęto też decyzję o likwidacji internatu.13 kwietnia 1975 r.odbyła się uroczystość wręczenia sztandaru szkoły,który ufundował Państwowy Ośrodek Maszynowy w Bełżycach.22 marca 1980 r.utworzono Zespół Szkół w Bełżycach.W jego skład weszły:Liceum Ogólnokształcące,Zasadnicza Szkoła Zawodowa i Technikum Mechaniczne dla pracujących.W 1983 r.powołano 5-letnie Technikum Mechaniczne.1 września 1987 r.uruchomiono Technikum Mechaniczne.W listopadzie 1995 r.w ramach Zasadniczej Szkoły Zawodowej otwarto Stację Kontroli Pojazdów i Dział Naprawy Samochodów.W roku szkolnym 2000/2001 rozpoczęła działalność Policealna Szkoła Zawodowa kształcąca w zawodzie technik informatyk.19 grudnia 2001 na mocy uchwały Rady Pedagogicznej imię Mikołaja Kopernika,które dotychczas przysługiwało Liceum Ogólnokształcącemu,przyjął cały Zespół Szkół.W latach 2005-2007 w szkole powstały dwie nowe pracownie komputerowe i dwa centra multimedialne.W 2009 r.utworzono Technikum kształcące w zawodzie technik informatyk.W tym samym roku ukończono budowę nowej klatki schodowej,szatni i sali konferencyjnej,zaadaptowano również dawną halę warsztatów szkolnych na salę sportów siłowych.
Kierownicy i dyrektorzy szkoły
- 1953-1956 Leopold Nowakowski
- 1956-1958 Zdzisław Hawrylak
- 1958-1964 Stefan Tarnowski
- 1964-1972 Kazimierz Mazurek
- 1972-1980 Mieczysław Bojar
- 1981-1982 Bogdan Czuryszkiewicz
- 1982-1989 Norbert Krzyżanek
- 1989-2003 Stanisław Banach
- od 2003 Elżbieta Kaszlikowska
W maju 1919 r.otwarto ochronkę dla dzieci przy ulicy Polnej.W 1948 r.powołano jedno-oddziałowe przedszkole z siedzibą przy ulicy Lubelskiej,a w 1965 r.zostało przekształcone w dwuoddziałowe.W 1987 r.przedszkole przeniesiono do obecnej siedziby,przy ulicy Bychawskiej.
Kierownicy i dyrektorzy placówki
- 1919-1945 ks.Stanisław Siennicki
- 1948-1951 Krystyna Zielińska
- 1951-1955 H.Kamola
- 1955-1973 Janina Ciekot
- 1973-1975 Krystyna Żarnowska
- 1975-1984 Irena Wilczyńska
- 1984-2002 Alina Kozińska
- od 2002 Anastazja Dorota Minik
W mieście krzyżują się drogi wojewódzkie:
- 747 kierunek Lipsko Kamień Opole Lubelskie Bełżyce Lublin
- 827 kierunek Nałęczów
- 834 kierunek Bychawa
Miejscowe Centrum Kultury Fizycznej i Sportu jest organizatorem wielu imprez sportowych,takich jak np.Bełżycka Liga Piłki Halowej,Liga Tenisa Stołowego.W hali sportowej,mieszczącej się przy Zespole Szkół NR1 rozgrywane są turnieje,różnych dyscyplin sportowych.Przez miasto kilka razy przebiegała trasa Tour de Pologne.W Bełżycach działa także Bełżyckie Towarzystwo Narciarskie:belzyce-btn.pl
Unia Bełżyce
Klub powstał 25 kwietnia 1970 r.Wtedy to w ówczesnym Powiatowym Domu Kultury odbyło się pierwsze zebranie założycielskie.6 maja 1970 roku wybrano pierwszego prezesa,Czesława Bartuzi,ustalono plan pracy oraz zaproponowano powołanie komisji budowy obiektów sportowych przy klubie.Uruchomiono następujące sekcje:piłki nożnej,zapasów,piłki siatkowej i tenisa stołowego.24 czerwca 1970 roku Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie zatwierdziło nazwę stowarzyszenia na Międzyzakładowy Ludowy Klub Sportowy w Bełżycach i wpisało je do rejestru stowarzyszeń i związków Urzędu Spraw Wewnętrznych pod numerem 296.W 1974 roku dokonano zmiany w statucie klubu,ustalając nową nazwę na Międzyzakładowy Ludowy Klub Sportowy"Unia"Bełżyce.W sezonie 1974/75 klub grał w klasie B i uzyskał awans do wyższej klasy rozgrywkowej,z której spadł rok później.W wyniku reorganizacji rozgrywek w sezonie 1976/77"Unia"trafiła do grupy wschodniej klasy B.Zespół był wtedy kierowany przez trenera Szczepana Bogusza.Klub znów uzyskał awans o szczebel wyżej i grał na nim przez kilka kolejnych sezonów.Od sezonu 1991/92 drużyna występowała w lubelskiej klasie okręgowej.Od 1994 roku klub jest jedno-sekcyjny,działa tylko sekcja piłki nożnej.28 czerwca 1996 roku odbył się w Bełżycach Dzień Piłkarza zorganizowany przez działaczy klubu w związku z zakończeniem sezonu rozgrywkowego 1995/1996.Po sezonie 2001/2002,w wyniku połączenia MLKS Unii Bełżyce z BKS Lublin,zespół przyjął nazwę BKS Unia Bełżyce.Rok później zespoły rozdzieliły się,jednak dawna Unia przyjęła nazwę BKS Unia Bełżyce.W 2009 r.zostały wyremontowane trybuny stadionu,zapowiedziano też zmodernizowanie w przyszłości murawy.Klub został zlikwidowany po sezonie 2011/2012.
Miasta partnerskie
Związani z Bełżycami
- Rafał z Tarnowa(1320-1373)
- Jan z Tarnowa(przed 1349-1409)
- Jan Tarnowski(1367-1433)
- Jan Pilecki(zm.1496)
- Andrzej Bzicki(zm.1567)
- Teodor Konstanty Orzechowski(zm.1730)
- Paweł Orzechowski(ur.ok.1550,zm.1612)
- ks.bp.Tomasz Wilczyński(1903-1965)
- ks.abp.Zygmunt Kamiński(1933-2010)
- Stefan Wójtowicz(malarz)(1913-1998)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz