August II Mocny

(niem.August II der Starke ur.12 maja 1670 w Dreźnie(wg kalendarza juliańskiego),zm.1 lutego 1733 w Warszawie)król Polski w latach 1697-1706 i 1709-1733,elektor Saksonii 1694-1733 jako Fryderyk August I(Friedrich August I.)Pierwszy władca Polski z dynastii saskiej Wettynów.Jego przydomek jest zazwyczaj wiązany z jego nieprzeciętną siłą.

Życie i działalność

Był synem elektora Saksonii Jana Jerzego III Wettyna i Anny Zofii Oldenburg,córki Fryderyka III,króla Danii.Wykształcenie uzupełniał odbyciem szeregu podróży po Niemczech,do Francji,Hiszpanii,Portugalii i Włoch.W latach 1689-1693 brał udział w kampaniach wojennych przeciwko Francji nad Renem.W 1689 r.przeładowana prochem flinta urwała mu pierwszy człon kciuka lewej ręki.W 1694 objął tron elektorski po swoim zmarłym bracie Janie Jerzym IV.W 1695-1696 przeprowadził kampanię przeciwko Turcji,dowodząc połączoną armią cesarsko-saską na Węgrzech.Jego starania o przyszłą koronę polską popierał cesarz Leopold I.Fryderyk August spisał swój program polityczny Jak Polskę przekształcić w kraj kwitnący i cieszący się szacunkiem u sąsiadów.2 Czerwca 1697 w Wiedniu przeszedł na katolicyzm.Zachował zwierzchność nad kościołem luterańskim w Saksonii,którą utrzymywał za pomocą Tajnej Rady.Przewodnictwo Corpus Evangelicorum na Sejmie Rzeszy sprawował w jego imieniu jego kuzyn Johann Georg,książę Sachsen-Weißenfels.27 Czerwca 1697 r.ogłoszony został królem przez mniejszość szlachty,przekupionej przez Rosjan na sejmie elekcyjnym,po bardzo burzliwym,wielomiesięcznym interregnum,trwającym od śmierci Jana III Sobieskiego 17 czerwca 1696.Większość wybrała wówczas kandydata francuskiego księcia Conti.Wettyn uzyskał 13641 głosów elektorskich szlachty.August II wykorzystał jednak bierność Francuza,ruszając na Wawel i zjednując sobie po drodze coraz liczniejszą rzeszę szlachty.Opór napotkał dopiero u wrót Krakowa,gdzie wstępu odmówił mu starosta Franciszek Wielopolski stronnik Contiego.Hojne obdarowanie starosty i jego małżonki rozwiązało ten problem,wnet jednak pojawił się następny.Ustawy sejmowe stanowiły,iż ceremonię koronacji przeprowadzić można było tylko przy użyciu insygniów przechowywanych w wawelskim skarbcu.Drzwi do skarbca zamknięte były na osiem zamków,do których osobne klucze miało ośmiu senatorów Rzeczypospolitej.Jako,że sześciu z nich opowiadało się po stronie Contiego drzwi nie można było otworzyć,ich wyważenie zaś poczytano by za świętokradztwo.Ostatecznie insygnia wyniesiono przez wybitą w murze dziurę,pozostawiając drzwi w stanie nienaruszonym.15 Września 1697 elektor zaprzysiągł pacta conventa i został koronowany na króla Polski przez biskupa kujawskiego Stanisława Dąmbskiego w katedrze wawelskiej.O sukcesie Wettyna zdecydowały:szybkie wkroczenie do Rzeczypospolitej,jego wcześniejsze przejście na katolicyzm,przekupienie części szlachty na sejmie elekcyjnym i sprzeciw cara Rosji Piotra I przeciwko kandydaturze francuskiego księcia Conti.Nad granicę litewską ściągnięto korpus wojsk rosyjskich kniazia Michaiła Grigoriewicza Romodanowskiego,którego obecność miała wymusić rezygnację z kandydatury francuskiej.Conti we wrześniu 1697 przypłynął na czele eskadry 6 okrętów francuskich dowodzonych przez Jeana Barta na redę portu w Gdańsku. 9 Listopada atak wojsk wiernych Augustowi II zmusił księcia Conti do opuszczenia jego kwatery w Oliwie i ostatecznego wycofania się z Rzeczypospolitej.W 1698 August II odbył tajną konferencję z Piotrem I w Rawie Ruskiej,gdzie omówiono plan wspólnej wojny zaczepnej przeciwko Szwecji.Król Polski rozpoczął z carem rosyjskim negocjacje traktatu o pomocy wzajemnej w razie buntu poddanych.W czerwcu tego roku spotkał się w Jańsborku z elektorem brandenburskim Fryderykiem III Hohenzollernem,gdzie zezwolił mu na tymczasową okupację pruską Elbląga,w zamian za 150 tys.talarów.Doprowadził do faktycznego rozwiązania wojsk Rzeczypospolitej.W oddziałach znajdowali się starcy,brakowało broni i koni(na pułk kawaleryjski przypadał 1 koń).W Polsce stacjonowała armia saska i to ona miała utrzymywać porządek w kraju.Swoje panowanie jednak rozpoczął od próby opanowania księstw naddunajskich,Mołdawii i Wołoszczyzny.Wyprawa podhajecka wykazała jednakże słabość wojsk Rzeczypospolitej i ich niechęć do współdziałania z wojskami saskimi.Jednak w zawartym z Turcją w styczniu 1699 pokoju w Karłowicach,Rzeczpospolita odzyskała Podole z twierdzą kamieniecką,a młody król umocnił swą pozycję na tronie polskim.1 marca 1700 wprowadził w Saksonii kalendarz gregoriański.Zajmował się modnym wówczas okultyzmem i był różokrzyżowcem.

Wojna północna i wojna domowa na Litwie

Drugą wielką inicjatywą Augusta II było wznowienie w 1700 r.,w przymierzu Saksonii z Rosją,wojny ze Szwecją o Inflanty.Kraina ta,jako własna zdobycz dynastyczna Wettynów,przez odzyskanie jej dla Polski miała wzmocnić pozycję króla wobec szlachty i umożliwić mu zaprowadzenie rządów absolutystycznych.Wojska saskie próbujące zdobyć Rygę,największy port w regionie,zostały jednakże odparte przez Szwedów,którzy rozgromili również Rosjan oblegających Narwę.Następnie król szwedzki Karol XII pomaszerował ze swym wojskiem na Rzeczpospolitą,odnosząc w lipcu 1701 kolejne zwycięstwo nad wojskami saskimi nad Dźwiną.W Wielkim Księstwie Litewskim trwała akurat wojna domowa pomiędzy potężnym rodem magnackim Sapiehów,a pomniejszymi magnatami i szlachtą litewską,która w pospolitym ruszeniu w bitwie pod Olkienikami pod Wilnem 18 listopada 1700 rozgromiła wojska Sapiehów,po czym ich majątki zostały rozgrabione i przejęte przez zwycięzców.Hetman wielki litewski Kazimierz Jan Sapieha i jego stronnicy oddali się,więc pod opiekę Karola XII;on żądał tylko jednego:detronizacji Augusta II.W końcu lutego 1701 roku król spotkał się z Piotrem I w Birżach,gdzie obaj władcy oddali się kilkudniowej pijatyce,po czym urządzili zawody strzelania z armat,które wygrał król Polski.Zobowiązali się nie występować samodzielnie z sojuszu i nie zawierać pokoju separatystycznego ze Szwecją.Car ofiarował Augustowi II znaczną sumę w złocie i obiecał przysłać mu 8 tysięczny korpus wojsk rosyjskich.Ze swojej strony Sas zobowiązał się za wszelką cenę wciągnąć Rzeczpospolitą do wojny,wykorzystując w tym celu obiecane przez Piotra I 200 tysięcy rubli w złocie na przekupienie senatorów.Zaangażowany w wojnie o dalekie Inflanty król August jakby nie zauważył i nie zareagował,gdy w styczniu 1701 Brandenburgia-Prusy przekształciły się w Królestwo Pruskie,którego królem mianował się(w Królewcu jako„Król w Prusach”)dotychczasowy elektor brandenburski,Fryderyk III.Zadeklarował on wprawdzie utrzymanie istniejących traktatów i polskich praw do Prus.Późniejsze poczynania państwa pruskiego miały głęboko zaważyć na losach Rzeczypospolitej i Europy.W serii krwawych bitew Szwedzi rozgromili siły Rzeczypospolitej,opanowując prawie cały kraj.19 Lipca 1702 pokonali Polaków i Sasów w bitwie pod Kliszowem,2 maja 1703 w bitwie pod Pułtuskiem.Do sierpnia 1702 Szwedzi opanowali wszystkie centralne dzielnice Korony z Warszawą,Poznaniem,Krakowem.W czerwcu 1703 August II zwołał sejm nadzwyczajny do Lublina,gdzie musiał stawić czoło silnej opozycji,niezadowolonej z jego rządów.Król otwarcie wystąpił przeciwko przywódcy opozycji prymasowi Michałowi Radziejowskiemu,nakazał też porwanie królewiczów Jakuba i Konstantego Sobieskich.W październiku 1703 roku zawarł traktat subsydiarny z carem Rosji Piotrem I,uzyskując jednorazowo 300000 rubli i 12 tysięczny rosyjski korpus posiłkowy.Cała transakcja zachowana była w tajemnicy,a udzielone subsydium przedstawiano jako sześcioprocentową pożyczkę ubezpieczoną gwarancjami i zastawami.Opozycyjne w stosunku do króla Augusta II kręgi szlachty zawiązały wówczas zbrojną konfederację w Warszawie,zaś na zjeździe w styczniu 1704 ogłoszono detronizację Augusta II.Wykorzystał to niezwłocznie Karol XII i wyszukał sobie nowego króla Polski w osobie młodego wojewody poznańskiego,Stanisława Leszczyńskiego,po czym 12 lipca 1704 sejm elekcyjny w postaci niewielkiego zgromadzenia szlachty,w otoczonym przez wojska szwedzkie Arvida Horna obozie podwarszawskim,dokonała jego formalnego wyboru na króla polskiego.Po odbiciu Warszawy August II aresztował biskupa poznańskiego Mikołaja Święcickiego,który ogłosił królem Leszczyńskiego,uprowadzając go do Saksonii i osadzając w Budziszynie.

Abdykacja

Dotychczasowy król Polski,August II,nie miał jednak zamiaru abdykować.W maju 1704 doprowadził do zawiązania konfederacji sandomierskiej,grupującej jego zwolenników,ogłosił pospolite ruszenie obronne i 30 sierpnia,w Narwie zawarł w imieniu Rzeczypospolitej traktat sojuszniczy z Rosją,od tego momentu Polska była formalnie w stanie wojny ze Szwecją.W kraju zaczęła rozwijać się wojna domowa pomiędzy zwolennikami saskiego Augusta II i St.Leszczyńskiego,zgodnie z powiedzeniem:Jedni do Sasa,drudzy do Lasa.Augustowi udało się odbić Warszawę,jednak już po dwóch miesiącach wycofał się do Saksonii.W 1705 powrócił do Polski,odbył nawet tzw.radę grodzieńską,na której uzyskał powszechne poparcie większości senatorów.13 Lutego 1706 spóźnił się na plac boju i poniósł klęskę w bitwie pod Wschową.Gdy Szwedzi zagrozili całkowitym podbojem elektoratu Saksonii August II Mocny zrzekł się korony polskiej na rzecz Stanisława Leszczyńskiego we wrześniu 1706 na mocy pokoju w Altranstädt.Jeszcze w piątym tygodniu po zawarciu rozejmu,29 października 1706 armia Augusta II pokonała Szwedów w bitwie pod Kaliszem.Po złożeniu korony polskiej August wziął udział w wojnie o sukcesję hiszpańską,walczył w armii austriackiej księcia Eugeniusza Sabaudzkiego,brał udział w oblężeniu Lille.Dopiero po rocznej okupacji i eksploatacji części Saksonii Karol XII zdecydował się na rozprawę z Rosją i w 1708 r.poprowadził swe armie na wschód.Lecz tam Szwedzi ponieśli 8 lipca 1709 wielką klęskę w bitwie pod Połtawą.Rozpoczęli wtedy szybki odwrót również z terenów Rzeczypospolitej,a wraz z nimi emigrowali ich poplecznicy i zwolennicy Stanisława Leszczyńskiego.

Powrót do Polski

W tej sytuacji August II Mocny w 1709 wrócił do kraju,jakby zapominając,że kilka lat wcześniej zrzekł się w uroczystym ślubowaniu polskiej korony królewskiej.Zaczął swe nowe rządy od zawarcia z Piotrem I traktatu w Toruniu 20 października 1709.Car zobowiązał się utrzymać go swoją potęgą na tronie polskim:...I zarówno udzielać mu pomocy wojskowej,jak iść mu zawsze na rękę w Rzeczypospolitej Polskiej dobremi usługami.Nie spotkało się to bynajmniej z życzliwym przyjęciem społeczności szlacheckiej,żądającej opuszczenia kraju zarówno przez wojska saskie jak i wojska rosyjskie.Z drugiej strony uaktywniła się groźba zbrojnej ingerencji Turcji,prowokowanej do niej przez Karola XII i licznych zwolenników Leszczyńskiego,przebywających w Stambule.Rzeczpospolita nie dysponowała odpowiednimi siłami,by odeprzeć ewentualną agresję turecką,więc był to dodatkowy argument,obok zagrożenia szwedzkiego,za obecnością wojsk rosyjskich w Polsce.Istotnie sułtan Ahmed III wypowiedział wojnę Rosji,zakończoną zwycięstwem Turcji i podpisaniem traktatu pruckiego w 1711,w którym car Piotr I zobowiązał się do wycofania wojsk rosyjskich z Polski i nie mieszania się więcej w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej(czego nie dotrzymał).18 Listopada 1711 August II zawarł układ z królem duńskim Fryderykiem IV w sprawie podziału Pomorza Szwedzkiego,które zdobył na czele wojsk saskich.W 1713 był skłonny przystąpić do wielkiej koalicji antyrosyjskiej,jednak wobec słabości swojej pozycji w Rzeczypospolitej,pozostał sojusznikiem cara.W tym też roku król nakazał aresztowanie i osadzenie w twierdzy Königstein przywódcy spisku detronizacyjnego Jana Stanisława Jabłonowskiego,który zamierzał sprowadzić interwencję turecko-tatarską na Rzeczpospolitą.

Konfederacja tarnogrodzka

Dla utrzymania swej władzy w kraju,zagrożonej przez stronników Leszczyńskiego i coraz silniejsze stronnictwo prorosyjskie,wprowadził do Polski wojska saskie.Wywołało to ostry sprzeciw szlachty,która widziała w tym próbę zaprowadzenia absolutyzmu w Rzeczypospolitej.W 1715 zawiązała ona antysaską konfederację tarnogrodzką,domagającą się wycofania Sasów.W październiku 1716 August II spotkał się w Gdańsku z Piotrem I,zabiegał tam o pomoc rosyjską w sporze z polską szlachtą.Jednocześnie w sierpniu rozpoczął w Lublinie pertraktacje z konfederatami.Wobec ich fiaska zgodził się na wprowadzenie wojsk rosyjskich do Rzeczypospolitej.Oczywiście w ślad za armią rosyjską szła również realna władza carska.Ugruntowana została przez Sejm niemy,który odbył się 1 lutego 1717 w Warszawie.Przyjęto na nim uchwały o wyjściu wojsk saskich z Rzeczypospolitej,ograniczeniu kompetencji hetmanów,ustaleniu liczby wojska tylko na 24 tys.żołnierzy,a także zatwierdzono dotychczasowe przywileje szlachty.Mediacja posła rosyjskiego Grzegorza Dołgorukiego,zapoczątkowała niemal nieustanne mieszanie się Rosji w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej.W 1719 August II próbował emancypacji i zawarł w Wiedniu traktat sojuszniczy z Austrią i Wielką Brytanią i zażądał stanowczo wyjścia z Rzeczypospolitej także wojsk rosyjskich,co faktycznie wkrótce nastąpiło.Na dwóch sejmach 1720 roku plany Augusta II zostały sparaliżowane przez podsycaną przez Prusy i Rosję opozycję szlachecką.Wobec tego król postanowił przeprowadzić rozbiór Rzeczypospolitej.Jego nadworni Żydzi Lehmann i Meyer rozpoczęli sondowanie opinii dworów europejskich w tej sprawie.

Sprawy wyznaniowe

16 lipca 1724 w Toruniu doszło do tzw.tumultu toruńskiego.Tłum protestantów zdemolował wówczas kolegium jezuickie,profanując kaplicę i święte obrazy.Sąd asesorski wymierzył wówczas karę śmierci protestanckim burmistrzom miasta i 10 uczestnikom zajść.W czasie procesu król August II celowo podsycał antyprotestanckie nastroje i odmówił okazania łaski skazanym,licząc,że oburzone na surowe wyroki państwa ościenne pozwolą mu wprowadzić rządy absolutystyczne.Jego nadzieje były płonne,za to za jego panowania ograniczono prawa polskich ewangelików,rugując w 1717 roku z Izby Poselskiej ostatniego posła ewangelickiego(kalwińskiego)Adama Kromno Piotrowskiego.Dla państw niekatolickich stało się to wygodnym pretekstem do krytykowania Rzeczypospolitej za nietolerancję,w czasach gdy w Europie praktycznie nigdzie nie istniała tolerancja wyznaniowa i religijna.

Polityka zagraniczna

W czerwcu 1730 r.manifestacyjnie zbliżył się do Prus,przeprowadzając wraz z królem pruskim Fryderykiem Wilhelmem I przegląd wojsk pod Mühlbergiem.25 Maja 1732 podpisał wymierzoną w Austrię konwencje francusko-saską,co spowodowało podpisanie 13 września tego roku porozumienia rosyjsko-austriackiego,zwanego traktatem Loewenwolda,w którym państwa te zobowiązywały się uniemożliwić sukcesję w Rzeczypospolitej Wettynów i Stanisława Leszczyńskiego,zamierzając poprzeć do korony polskiej kandydaturę infanta portugalskiego Don Emanuela.Sama Rzeczpospolita też poczuła się zagrożona i prymas Teodor Potocki podpisał 23 listopada 1732 traktat sojuszniczy z Austrią,będący odnowieniem sojuszu z 1677.

Skutki wojen

Po II wojnie północnej Rzeczpospolita do lat 90.XVIII w.nie prowadziła już żadnych poważniejszych wojen zewnętrznych.Okres ten bynajmniej nie został wykorzystany na rozwój i umocnienie państwa.W kraju cały czas trwał kryzys władzy,polegający na dążeniu rodów magnackich do rządzenia w swych posiadłościach i województwach we własnym zakresie.Niektóre z nich, np.Sapiehowie,czy Radziwiłłowie na Litwie,miały nawet własne odrębne prawo,wojsko,skarb i urzędy.Szermując hasłami tradycyjnych wartości i wolności szlacheckiej,szlachta wiodła zaciekłe spory i walkę o władzę,wyżywała się w zajazdach,rokoszach i konfederacjach.August II Mocny był pierwszym królem Polski,który nie sprzedawał urzędów i starostw.Nastąpił jedynie pewien rozwój w zakresie rzemiosła,wspartego przez saskich rzemieślników,kultury oraz budownictwa sakralnego i rezydencji magnackich.Wiele z nich wzorowało się na wystawionym przez Augusta II w stylu rokoko pałacu Saskim z Ogrodem Saskim,ozdobionym rzeźbami i altanami.August II Sas zwołał w styczniu 1733 sejm do Warszawy.Król wsiadając do karety na podróż,uderzył się znienacka o lędźwie,na które chorował ciężko w Białymstoku,przed sześciu laty,kiedy jechał na Sejm Grodzieński i u Branickiego w pałacu podarował Annie Orzelskiej Pałac Błękitny.Zestarzała rana przez to uderzenie odnowiła się powstało zapalenie i Król August Mocny umarł z tego...Zmarł na zamku warszawskim 1 lutego 1733 ze słowami na ustach:Całe moje życie było jednym nieprzerwanym grzechem.Został pochowany w katedrze wawelskiej,wnętrzności króla złożono w kościele Kapucynów w Warszawie,natomiast jego serce spoczęło w kościele dworskim w Dreźnie.Był odznaczony brandenburskimi orderami Zgody i Szczerości,duńskim Orderem Słonia(1686),cesarskim Orderem Złotego Runa(1697),rosyjskimi Orderem św.Andrzeja Powołańca(1712) i Orderem św.Aleksandra Newskiego(1725) i pruskim Orderem Czarnego Orła(1728).

Zgon

U Augusta Mocnego wystąpiła tzw.stopa cukrzycowa.W wyniku przeprowadzonej amputacji,w ranę wdała się gangrena,która spowodowała prawdopodobnie infekcję i sepsę.

Rodzina

• Żona Krystyna Eberhardyna(ur.1671,zm.1727)córka Krystiana Ernesta,margrabiego Bayreuth;ślub odbył się w 1693 
• syn Fryderyk August II(ur.1696)elektor Saksonii i król Polski(jako August III). 
• Metresa Maria Aurora von Königsmarck(ur.1662,zm.1728)szwedzka arystokratka 
• Syn Maurycy Saski(ur.1696,zm.1750)marszałek Francji,pradziadek późniejszej pisarki George Sand 
• Metresa Anna Aloysia Esterle,Austriaczka,hrabina z domu Lamberg 
• Syn NN Esterle(ur.1698,zm.po 1698) 
• Metresa Turczynka Fatima(ur.ok.1681,zm.po 1720)późniejsza Maria Aurora von Spiegel 
• Syn Fryderyk August Rutowski(ur.1702,zm.1764)feldmarszałek saski 
• Córka Maria Anna Katarzyna Rutowska(ur.1706,zm.1746) 
• Metresa Urszula Katarzyna Bokum(ur.1680,zm.1743)żona wojewody krakowskiego Jerzego Dominika Lubomirskiego,potem księcia Ludwika Wirtemberskiego,od 1704 r.księżna cieszyńska(niem.Reichsfürstin von Teschen); 
• Syn Jan Jerzy(ur.1704,zm.1774)kawaler saski,gubernator Drezna. 
• Metresa Henrietta Rénard gospodyni,córka francusko-polskiego handlarza winem 
• Córka Anna Orzelska(ur.1702,zm.1769) 
• Metresa Anna Konstancja von Brockdorf„Cosel”(ur.1680,zm.1765)żona saskiego ministra Adolfa von Hoym 
• Martwy syn NN Cosel 1707-1707 
• córka Augusta Anna Konstancja Cosel(ur.1708,zm.1728)zamężna Friesen 
• Córka Fryderyka Aleksandra Cosel(ur.1709,zm.1784)zamężna Moszyńska 
• syn Fryderyk August Cosel(ur.1712,zm.1770) 
• Metresa Angelique Duparc francuska tancerka i aktorka 
• metresa Marianna z Bielińskich Denhoffowa(ur.1693,zm.1730)później Lubomirska 
• Metresa Zofia Ermunda Dieskau poślubiła marszałka dworu Jana von Loss 
• metresa Henriette von Osterhausen wstąpiła do zakonu urszulanek,potem poślubiła Stanisławskiego

Genealogia

Prapradziadkowie

• Elektor Saksonii Krystian I Wettyn(1560-1591)∞1582,Zofia Hohenzollern(1568-1622) 
• Książę Prus Albrecht Fryderyk Hohenzollern(1553-1618)∞1573,Maria Eleonora Kliwijska(1550-1608) 
• Elektor Brandenburgii Jan Jerzy Hohenzollern(1525-1598)∞1577,Elżbieta von Anhalt-Zerbst(1563-1607) 
• Król Danii i Norwegii Fryderyk II Oldenburg(1534-1588)∞1572,Zofia von Mecklenburg(1557-1631) 
• elektor Brandenburgii Joachim Fryderyk Hohenzollern(1546-1608)∞1570,Katarzyna Hohenzollern(1549–1602) 
• książę Brunszwiku Lüneburg Wilhelm Welf(1535-1592)∞1561,Dorota Oldenburg(1546-1617) 
• landgraf Hesji Darmstadt Ludwik V(1577-1626)∞1598,Magdalena Hohenzollern(1582–1616)

Pradziadkowie

• Elektor Saksonii Jan Jerzy I Wettyn(1585-1656)∞1607,Magdalena Sybilla Hohenzollern(1586-1659) 
• Maria Hohenzollern(1579-1649)∞1604,margrabiego Brandenburgii-Bayreuth Krystian Hohenzollern(1581-1655) 
• Król Danii i Norwegii Chrystian IV Oldenburg(1577-1648)∞1597,Anna Katarzyna Hohenzollern(1575-1612) 
• Książę Brunszwiku-Lüneburg Jerzy Welf(1582-1641)∞1617,Anna Eleonora Heska(1601-1659)

Dziadkowie

• Elektor Saksonii Jan Jerzy II Wettyn(1613-1680)∞1638,Magdalena Sybilla Hohenzollern(1612-1687) 
• Król Danii i Norwegii Fryderyk III Oldenburg(1609-1670)∞1643,Zofia Amelia Welf(1628-1685) 

Rodzice

• Elektor Saksonii Jan Jerzy III Wettyn(1647-1691)∞1666,Anna Zofia Oldenburg(1647-1717)