Mikołaj Kurowski

Herbu Szreniawa(ur.1355,zm.1411)biskup poznański,włocławski i arcybiskup gnieźnieński,kanclerz koronny.Występował również pod imieniem przybranym Mirosław.Urodził się w Kurowie pod Bochnią.Jego ojcem był kasztelan żarnowski Klemens z Kurowa,zaś matką Dorota.W 1385 a więc bardzo szybko uzyskał tytuł bakałarza na Uniwersytecie Karola w Pradze,a w 1395 dopełnił studiów zdobywając tytuł magistra.Podczas pobytu w Czechach nawiązał kontakty z Pawłem Włodkowicem i Andrzejem Łaskarzem.Po powrocie do kraju przyjął święcenia duchowne,rozpoczynając jednocześnie karierę polityczną jako notariusz w kancelarii królewskiej.W 1393 protonotariusz,objął jednocześnie urząd kantora gnieźnieńskiego.W 1395 przyjął sakrę biskupią i zasiadł na tronie poznańskim.Pozostając nadal protonotariuszem,częściej przebywał w Krakowie niż Poznaniu.Jako biskup rozbudował katedrę i erygował dwie altarie w poznańskiej kolegiacie.W 1399,dzięki poparciu Władysława Jagiełły,awansował na biskupstwo włocławskie,rezygnując jednocześnie z tronu w Poznaniu i obejmując urząd kanclerza koronnego,który sprawował do roku 1405.W 1402 ponownie zmienił tron,rezygnując z Włocławka na rzecz tronu arcybiskupiego w Gnieźnie.W 1404 brał udział w zjeździe z Krzyżakami w Raciążu i sejmie w Nowym Korczynie.W 1405 i 1407 wziął udział w poselstwie królewskim do wielkiego mistrza krzyżackiego.W 1409 wziął udział w zjeździe w Łęczycy i ponownie posłował do Malborka,gdzie zgodnie z planem sprowokował Ulricha von Jungingen do wypowiedzenia Polsce wojny.Podczas bitwy pod Grunwaldem wystawił własną chorągiew,sam jednak pozostał w Krakowie,gdzie jako prymas zastępował króla.Po zakończeniu wojny brał udział w przygotowaniu i podpisaniu pokoju w 1411.W tym samym roku został jednym z pełnomocników Jagiełły w negocjacjach z Zygmuntem Luksemburczykiem.Choć w Gnieźnie przebywał rzadko,potrafił zjednać sobie przychylność kapituły i wyznaczyć odpowiednich prałatów zarządzających diecezją.Podczas jego posługi podniosły się dochody z dóbr biskupich.Popierał również podnoszenie przez duchowieństwo poziomu wykształcenia.Na synodzie diecezjalnym w Kaliszu doprowadził do uchwalenia obligatoryjnych egzaminów na notariuszy publicznych,a na synodzie archidiecezjalnym w Łęczycy do opracowania szczegółowej instrukcji dla wizytatorów parafii.Do jego najważniejszych fundacji należą dwa kościoły w Łowiczu,ołtarz Św.Trójcy w katedrze gnieźnieńskiej,dom arcybiskupi we Krakowie oraz organy w kościele NMP w Kaliszu.Zmarł w Ropczycach,wskutek upadku z konia,w dniu 7 września 1411.Pochowano go w podziemiach katedrze gnieźnieńskiej.