Bernard świdnicki

(ur.pomiędzy 1288 a 1291,zm.6 maja 1326),zwany Bernardem Statecznym książę na Jaworze,Świdnicy i Ziębicach,od 1312 w wyniku podziału w Świdnicy i Ziębicach,od 1322 tylko w Świdnicy.Bernard był drugim pod względem starszeństwa synem księcia jaworskiego Bolka I i Beatrycze Brandenburskiej.W chwili śmierci ojca w 1301 Bernard był jeszcze za młody by samodzielnie objąć władzę(starszy brat noszący imię ojca zmarł w 1300),wobec czego regencję w księstwie jaworsko-świdnickim objęła matka,wraz z ze swoim bratem margrabią Brandenburgii Hermanem.Regencja skończyła się wraz z uznaniem Bernarda za pełnoletniego,co nastąpiło w 1305.W latach 1305-1312 współrządził z młodszymi braćmi Henrykiem i Bolkiem nad całością ojcowizny.Do pierwszego podziału dzielnicy doszło w 1312,kiedy Bernard wydzielił Henrykowi dzielnicę jaworską.Współrządy z Bolkiem trwały aż do 1322.Wtedy to Bernard zatrzymał sobie dzielnicę świdnicką oddając Ziębice z okręgiem bratu.W polityce zagranicznej Bernard stał na straży niezależności swojego władztwa wobec potężnych sąsiadów.Wielce pomocne były tutaj mariaże i tak przed 1311 wydał swoją siostrę Beatrycze za Ludwika Wittelsbacha,sam zaś ożenił się z córką Władysława Łokietka Kunegundą.W 1311 Bernard wziął udział w rokowaniach w Ołomuńcu,jako rozjemca,pomiędzy księciem legnickim Bolesławem Rozrzutnym,a królem czeskim Janem Luksemburczykiem w sprawie księstwa opawskiego.Spór został zakończony kompromisem księstwo zajął Jan,ale musiał zapłacić Bolesławowi 8000 grzywien odszkodowania.Kontakty z księciem legnickim umożliwiły wykup od niego Niemczy.W początku lat dwudziestych XIV w.Bernard zaangażował się w sojusz z Władysławem Łokietkiem uczestnicząc w wojnie z głogowską linią Piastów.Niespodziewanie z walk wycofał się w 1322,kiedy to wyjechał do Prus,gdzie uczestniczył w wyprawie zorganizowanej przez Krzyżaków przeciwko Litwie.Nie zaprzepaściło to na szczęście dobrych stosunków z Polską,umożliwiając Bernardowi pośrednictwo w układzie zawartym w Krakowie pomiędzy książętami głogowskimi,a Władysławem Łokietkiem.Wkrótce po tych wydarzeniach Bernard doprowadził do mariażu swoich córek Konstancji z księciem głogowskim Przemkiem,zaś Elżbiety z księciem opolskim Bolkiem II.Bernard z małżeństwa z Kunegundą Łokietkówką(zmarła 9 kwietnia 1331)doczekał się dwóch synów Bolka i Henryka II i trzech córek Konstancji(żony Przemka głogowskiego),Elżbiety(żony Bolka II Opolskiego) i Beaty(żony Rudolfa I Saskiego).Bernard zmarł 6 maja 1326 i został pochowany w klasztorze w Krzeszowie.Rządy Bernarda przyczyniły się do wzrostu potęgi malutkiego księstwa,co umożliwiło jego synowi prowadzenie w pełni niezależnej polityki.Nie bez znaczenia była tu budowa przez Bernarda potężnego zamku w Świdnicy,w którym Bolko II potrafił przez wiele miesięcy skutecznie bronić się przed potężną armią króla czeskiego podczas wojny Kazimierza Wielkiego o Śląsk w latach 1345-1348.