Lubusz

(niem.Lebus)miasto w Niemczech,w Brandenburgii,nad Odrą,w powiecie Märkisch-Oderland,siedziba urzędu Lebus;historyczna stolica Ziemi Lubuskiej.

Historia

Gród w Lubuszu powstał na lewym brzegu Odry prawdopodobnie w X wieku jako ośrodek plemienia Lubuszan.Do Polski został przyłączony zapewne na samym początku panowania Mieszka I.W swojej historii pełnił bardzo ważną rolę przyjęcia pierwszego uderzenia na wypadek wojny niemiecko-polskiej.Z tego też powodu w XIII-wiecznych kronikach nazwano Lubusz kluczem do Królestwa Polskiego.W 1124(w czasach Bolesława III Krzywoustego)legat papieski Idzi z Tuskulum wpłynął na powstanie tutaj diecezji lubuskiej,której zadaniem miała być chrystianizacja pogranicznych terenów słowiańskich.Z powodu jednak szybkich postępów niemieckich pomysłu tego nie udało się zrealizować.Pomimo tego struktura diecezjalna przetrwała.Na przełomie 1241 i 1242 Lubusz był stolicą udzielnego księstwa lubuskiego pod rządami syna Henryka II Pobożnego,Mieszka.W latach 1249–1252,na skutek sprzedaży przez Bolesława Rogatkę,Ziemia Lubuska przeszła w ręce najpierw arcybiskupów magdeburskich,w końcu margrabiów brandenburskich.Pod koniec XIII wieku znaczenie Lubusza zmalało,a centra dzielnicy zaczęły przenosić się do innych miejscowości:Kostrzyna nad Odrą,Frankfurtu nad Odrą i Przyboru.Do tej ostatniej miejscowości w 1391 została przeniesiona siedziba biskupstwa(sekularyzowanego w 1598).Większość Ziemi Lubuskiej przyłączono do Polski w 1945,ale około 20% krainy historycznej pozostało w Niemczech.Po polskiej stronie po 1945 znalazł się Nowy Lubusz,leżący na prawym brzegu Odry.