Przywilej borzykowski

przywilej nadany na zjeździe w Borzykowej podczas synodu prowincjonalnego 29 lipca 1210 Kościołowi polskiemu przez książąt dzielnicowych.Przyczyną zjazdu w Borzykowej,była bulla papieża Innocentego III z 9 czerwca 1210 na wniosek niewymienionego z imienia księcia śląskiego(a mógł to być tylko Henryk I Brodaty,gdyż tylko on używał takiego tytułu)postanowił pod groźbą klątwy przywrócić zasadę senioratu.W całym kraju zapanowała konsternacja,a arcybiskup gnieźnieński Henryk Kietlicz zwołał synod do Borzykowej,gdzie miano spróbować zaradzić powstałemu problemowi.Na zjeździe obecni byli Leszek Biały,książę krakowski,Konrad I mazowiecki,Henryk I Brodaty,Władysław Odonic.Celem zjazdu władców dzielnicowych było przygotowanie obrony przeciwko Mieszku Plątonogiemu i Władysławowi Laskonogiemu,którzy w czasie zjazdu planowali opanowanie Krakowa.W Borzykowej arcybiskup gnieźnieński Henryk Kietlicz obiecał wszelką pomoc ze strony Kościoła w celu utrzymania Leszka Białego na tronie krakowskim.W zamian za pomoc arcybiskup zażądał od władców dzielnicowych uznania dążności kościelnych w sferze kościelno-politycznych.Książęta przyznali Kościołowi immunitet,zakładający wolność od świadczeń na rzecz państwa i zniesienie tzw.Ius spolii,czyli prawo monarchy do przejęcia majątku ruchomego,będącego prywatną własnością zmarłych duchownych.Prawdopodobnie na zjeździe zniesiono sądzenie duchownych spod państwowego sądownictwa.Przywileju borzykowskiego nie podpisał jedynie Henryk Brodaty.Równocześnie z nadaniem przywileju,w Borzykowie obradował synod prowincjonalny,którego zadaniem było przeprowadzenie reformy kościelnej.Po reformie Kościół wzmocnił się wewnętrznie i tym samym mógł zająć stanowisko wobec władzy państwowej.W czasie gdy obradował zjazd borzykowski,Mieszko I Plątonogi wjechał do Krakowa i zasiadł na tamtejszym tronie.Rządził niecały rok,bowiem zmarł 16 maja 1211.