Jacek Odrowąż

Jacek(Hiacynt)Odrowąż OP herbu Odrowąż(ur.1183 w Kamieniu Śląskim,zm.15 sierpnia 1257 w Krakowie)święty Kościoła katolickiego,dominikanin.

Biografia

Podstawowym źródłem historycznym odnoszącym się do dziejów życia Jacka jest powstały w XIV wieku żywot spisany przez lektora Stanisława z klasztoru krakowskiego.Urodził się w szlacheckiej rodzinie Odrowążów,był krewnym biskupa Iwona Odrowąża.Był uczniem szkoły katedralnej w Krakowie,gdzie słuchał nauk Wincentego Kadłubka.Następnie studiował teologię i prawo na uniwersytetach w Paryżu i Bolonii.Jak każdy z Odrowążów podróżował do Krakowa i rodowych posiadłości w Szydłowcu oraz okolicznych Chlewisk i Dębna.Został kanonikiem kapituły krakowskiej,której przewodniczącym był Iwo Odrowąż.Biskup ten zaprosił dominikanów do Polski.Św.Dominik wyraził życzenie by do zakonu wstąpiło kilku Polaków;do Zakonu Kaznodziejskiego wysłano Jacka Odrowąża oraz bł.Czesława Odrowąża.Byli oni ostatnimi braćmi,których obłóczył osobiście św.Dominik w 1221.Następny generał dominikanów bł.Jordan z Saksonii wysłał obu Polaków do Polski z misją zakładania nowych klasztorów.Otrzymali oni kościół parafialny św.Trójcy w Krakowie.W 1226 utworzono polską prowincję dominikanów.Z niej też św.Jacek został wysłany na kapitułę generalną w 1228.Dzięki zapałowi św.Jacka powstały klasztory w Gdańsku i Płocku(1225),Chełmnie(1233),Elblągu(1238),Toruniu,Rydze,Dorpacie i w Królewcu.Św.Jacek ewangelizował także Ruś.Założył klasztor w Kijowie oraz w Haliczu.Zmarł w Krakowie 15 sierpnia 1257.

Legendy o świętym Jacku

Według legendy,w 1241 roku,gdy napadli na Kijów Tatarzy,w mieście zapanowała panika.Jacek odprawiał w tym czasie Mszę św.Jeden z braci wpadł w pewnej chwili do świątyni i krzyknął,aby uciekali.Jacek zabrał Najświętszy Sakrament i z innymi braćmi gotował się do ucieczki.Gdy wychodził ze świątyni,usłyszał głos Maryi,proszący,aby nie zostawiał Jej samej.Jacek wrócił do świątyni i wziął figurę Najświętszej Maryi Panny,która nagle stała się niewiarygodnie lekka.Przeniósł w ten sposób figurę do Krakowa,gdzie odzyskała pierwotny ciężar.Inna podaje,że podczas głodu po najazdach tatarskich miał karmić ubogich pierogami własnego wyrobu.Dlatego przylgnął do niego przydomek"św.Jacek z pierogami".Kolejna opowieść głosi,że za życia Jacka w okolicy Krakowa spadł tak obfity grad,że zniszczył zboże przed żniwami.Lud prosił Jacka o wsparcie i pomoc do Boga,a następnego ranka zboże na polach się podniosło.Od tego czasu na pamiątkę tego wydarzenia dominikanie święcą i rozdają kłosy pszenicy przy ołtarzu św.Jacka Odrowąża.Jeszcze inna opowiada,jak Jacek doszedłszy wraz z braćmi Godynem,Florianem oraz Benedyktem nad Wisłę pod Wyszogrodem,która na wiosnę wylała,pomodlił się,rzucił swój płaszcz na wodę i po nim jak po moście dostał się na drugi brzeg.

Kanonizacja

Kanonizował go Klemens VIII 17 kwietnia 1594.Św.Jacek Odrowąż jest w kolejności piątym Polakiem wyniesionym na ołtarze.

Dzień obchodów

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest obecnie 17 sierpnia z uwagi na przypadające w dies natalis(15 sierpnia)w Kościele katolickim Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny.

Patronat

Święty ten jest głównym patronem archidiecezji katowickiej i opolskiej.Jego imieniem nazwane jest jedno ze wzgórz we Lwowie,gdzie Jacek schronił się przed Tatarami.Św.Jacek Odrowąż jako jedyny Polak został uwieczniony wśród rzeźb przedstawiających 140 świętych,stojących na kolumnadzie wokół Placu Św.Piotra w Rzymie,dłuta Berniniego.Uwiecznił go na swych obrazach El Greco.W 1686 papież Innocenty XI mianował go patronem Litwy.W krajach hiszpańskojęzycznych znany jest jako San Jacinto.Jest patronem świętym St.Hyacinth's Basilica w Chicago oraz ludzi zagrożonych utonięciem.Uważano go także za chroniącego przed kradzieżą.