Wojciech Stattler

Wojciech Korneli Stattler(ur.20 kwietnia 1800 w Krakowie,zm.6 listopada 1875 w Warszawie)polski malarz reprezentujący malarstwo akademickie,elementy klasyczne łączył z realizmem oraz z wpływami nazareńczyków i biedermeieru.Jego ojciec Joachim Stattler zajmował się kotlarstwem i brązownictwem,był właścicielem wytwórni kotłów.Udzielał się w polityce,jako radny miejski i deputowany na sejm miasta Krakowa.Wojciech Stattler rozpoczął studia w 1816 r.na Uniwersytecie Jagiellońskim,początkowo od nauk matematyczno-przyrodniczych,lecz już w następnym roku zaczął uczęszczać do Szkoły Rysunku i Malarstwa w ramach Oddziału Literatury(w 1873 r.przekształconej w Szkołę Sztuk Pięknych).Jego nauczycielami byli:Józef Brodowski,Józef Peszka i Franciszek Lampi.Studiował we Włoszech w latach w 1818-1827:najpierw w Akademii św.Łukasza w Rzymie(oraz prywatnie u Vincenzo Camucciniego i Bertela Thorvaldsena),w 1822 r.w Wenecji(Akademia Wenecka;pod kierunkiem Antoniego Canovy),następnie znów w Rzymie.W czasie pobytu we Włoszech otrzymywał stypendium rządowe(1819-25).Obracał się w kręgach arystokratycznych i artystycznych,kontaktował się z malarzami z kręgu nazareńczyków.Przyjaźnił się z Juliuszem Słowackim,Antonim Odyńcem i Adamem Mickiewiczem.Mickiewicza portretował kilkakrotnie:rysy twarzy Mickiewicza nadał też Janowi Chrzcicielowi w obrazie Chrzest Chrystusa(kaplica biskupa Jakuba Zadzika w katedrze wawelskiej,ok.1836 r.)Po powrocie do kraju pracował jako portrecista:w 1829 r.w Łańcucie malował portrety rodziny Potockich,pobierając za to pensję.Namalował też portret księcia Adama Jerzego Czartoryskiego.W 1829 r.został honorowym,a w 1831 r.rzeczywistym profesorem malarstwa na swojej macierzystej uczelni(która w 1833 r.została połączona z Instytutem Technicznym).Był nauczycielem m.in.Aleksandra Kotsisa,Artura Grottgera,Jana Matejki.Wprowadził do programu szkoły naukę rysunku z żywego modela.Obowiązki profesora pełnił oficjalnie do 1857 r.Odbywał jeszcze kilkakrotnie krótkie podróże zagraniczne.W 1830 roku wyjechał na zaproszenie Konstantego Czartoryskiego do Wiednia.Ożenił się wówczas z Włoszką Katarzyną Zerboni.W 1843-44 wybrał się do Paryża w związku z wystawieniem tam obrazu Machabeusze,za który otrzymał złoty medal.Mimo popularności zdobytej jeszcze podczas studiów borykał się z problemami finansowymi.Zamieszkanie ok.1870 r.w Warszawie nie przyniosło oczekiwanej poprawy warunków bytowych.Odmówił jednak namiestnikowi Fiodorowi Bergowi przyjęcia zamówienia na 50 kopii portretu cara.Na jego dorobek malarski składają się głównie obrazy o tematyce religijnej(Kain i Abel 1823 r.Mojżesz na górze Synaj 1828 r.Machabeusze 1842 r.Święta Rodzina ok.1870 r.)w tym wiele ołtarzowych,liczne portrety(m.in.Mickiewicza,Słowackiego,Woronicza,Fredry,Brodzińskiego,Chłopickiego,Skrzyneckiego,Dembińskiego).Rzadziej tworzył akty i obrazy historyczne.Kopiował też obrazy mistrzów włoskich,m.in.Rafaela i Tycjana.Napisał"Pamiętnik",(opublikowany w 1916 r.)oraz teksty publicystyczne i naukowe o malarstwie.Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.