Piotr Dahlman

(ur.28 czerwca 1810 w Cieślach k.Buku,zm.25 października 1847 w Poznaniu)polski poeta i publicysta.Piotr Dahlman był synem Karola i Heleny Marysówny.Kształcił się w latach 1824–1828 w gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu.W Berlinie w 1828 r.rozpoczął studia prawnicze,ale przerwał je w 1831 r.żeby wziąć udział w powstaniu listopadowym.Udał się po powstaniu do Krakowa,a w 1833 r.powrócił do Poznania.Został tam aresztowany i skazany na 6 miesięcy więzienia.Pracował po ułaskawieniu jako grawer,z przerwą w latach 1836–1839,kiedy studiował na Uniwersytecie Wrocławskim.W 1841 r.został bliskim współpracownikiem„Tygodnika Literackiego”,w którym zamieszczał artykuły publicystyczne.Pisał utwory poetyckie i recenzje literackie.Opublikował tragedię historyczną Maryna Mniszchówna wraz z Poezjami pomniejszymi(1841 r.)Przełożył wiersze południowych Słowian.Opracował także wielokrotnie wznawiany słownik francusko-polski(1846 r.)Mieszkał w Poznaniu.W lutym 1846 r.został aresztowany w Śremie i osadzony w Moabicie.Ze względu na zły stan zdrowia został zwolniony i zmarł 25 października 1847 w Szpitalu Sióstr Miłosierdzia w Poznaniu.Pochowany na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan.W literaturze występuje również jako Piotr Dahlmann.