Ludwik Zejszner

Ur.w 1805 r.w Warszawie,zm.3 stycznia 1871 w Krakowie polski geolog,geograf,kartograf i krajoznawca,prekursor kartografii geologicznej w Polsce.
Życiorys
Syn nadwornego aptekarza króla Poniatowskiego.Studiował na Uniwersytecie Warszawskim,a potem na uniwersytetach w Berlinie i Getyndze.Na tej ostatniej obronił doktorat z krystalografii w 1829 r.W 1829 r.został kierownikiem katedry mineralogii na Uniwersytecie Jagiellońskim,którą kierował do 1833 r.gdy został zdymisjonowany za posiadanie polskiej prasy niepodległościowej z okresu powstania listopadowego.Następnie do 1837 r.był dyrektorem górnictwa Wolnego Miasta Krakowa.W okresie 1838–1847 mieszkał w Warszawie,gdzie zajmował się własną pracą naukową.Po Wiośnie Ludów powrócił w 1848 r.na Uniwersytet Jagielloński,gdzie pracował do 1857 r.Od tegoż 1857 r.zatrudniony w warszawskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej,a następnie w warszawskim państwowym biurze geologicznym,gdzie wykonywał mapy geologiczne i badał złoża na terenie Kongresówki.Tu związał się ze stronnictwem Wielopolskiego i przeszedł do służby rządowej jako urzędnik do specjalnych pouczeń.Po upadku powstania styczniowego,którego był przeciwnikiem,powrócił do Galicji.Następnie pracował w karpackim przemyśle naftowym aż do 1870 r.kiedy to powrócił do Krakowa.3 stycznia 1871 r.został zamordowany przez osobę,którą przyjął na służbę.Powód zbrodni nie został wyjaśniony w grę wchodził motyw rabunkowy lub polityczny.Pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Działalność naukowa
W swoich badaniach geologicznych specjalizował się przede wszystkim w Karpatach i Górach Świętokrzyskich.W 1844 r.w Berlinie opublikował,choć anonimowo,pierwszą w dziejach szczegółową mapę geologiczną Tatr,która została potem wykorzystana w mapie geologicznej Europy Środkowej Murchisona z 1845 r.a następnie w mapie geologicznej całego imperium austriackiego autorstwa Haidingera z 1847 r.W 1849 r.jako jeden z pierwszych polskich naukowców odbył i opisał podróż do źródeł Wisły i na Baranią Górę.W latach 50 i 60.XIX w.wykonał 9 arkuszy mapy geologicznej Gór Świętokrzyskich.Prowadził także liczne badania zlodowaceń tatrzańskich.W sumie opublikował 146 prac naukowych.Autor podręcznika mineralogii,książki popularnonaukowej Geologia do łatwego zastosowania(1856 r.)tłumacz z niemieckiego monografii Humboldta pt.Kosmos.Oprócz prac geologicznych sporządził liczne opracowania etnograficzne,zwłaszcza ludów karpackich,w tym wydał Pieśni ludu Podhalan,czyli górali tatrowych polskich(1845 r.)