Konstanty Julian Ordon

Ur.15 października 1810 w Warszawie,zm.4 maja 1887 we Florencji oficer wojska polskiego,powstaniec listopadowy,ewangelik.Był jednym z czterech synów Karola Franciszka Ordona(1780-1848),rewizora komory celnej w Warszawie i Małgorzaty z Naimskich(zm.1829 r.)ewangelików.W czasie powstania listopadowego,podczas obrony Warszawy,dowodził baterią artylerii w reducie nr 54,która została wysadzona w powietrze 6 września 1831.W wierszu Reduta Ordona jego rzekomą śmierć opisał Adam Mickiewicz,mimo,że podczas wybuchu Ordon został jedynie mocno poparzony.Ordon walczył przedtem w bitwach pod Ostrołęką i Olszynką Grochowską i otrzymał Srebrny Krzyż Virtuti Militari 6 czerwca 1831 r.po bitwie pod Ostrołęką.Także jego brat Emil Ordon,później rejent w Kaliszu,brał udział w powstaniu listopadowym.Od 1833 r.przebywał w Dreźnie,następnie osiadł w Szkocji.Około 1840 r.wstąpił do wolnomularstwa angielskiego,a w październiku 1847 r.do polskiej loży narodowej w Londynie.Związał się z Towarzystwem Demokratycznym Polskim.W 1848 r.wyjechał do Mediolanu,chcąc wstąpić do legionu Mickiewicza.Źle przyjęty,ostatecznie znalazł się w Legii Lombardzkiej.W październiku 1848 r.wstąpił do armii sardyńskiej,gdzie służył do 1855 r.Jesienią 1856 r.wyjechał do Francji i osiadł w Paryżu.W 1858 r.otrzymał posadę profesora języków nowożytnych w Kolegium Rządowym w Meaux.Od 1860 r.w oddziałach Giuseppe Garibaldiego,następnie w armii włoskiej do 1867 r.Po samobójczej śmierci we Florencji jego zwłoki sprowadzono do Lwowa(władze rosyjskie nie zezwoliły na pochówek w grobie rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie, al.2 nr 45).Tam dokonano spalenia zwłok według ostatniej woli Ordona i uroczyście pochowano jego prochy na Cmentarzu Łyczakowskim,w Alei Zasłużonych.