Kasper Borowski

Kacper Borowski(ur.6 stycznia 1802,zm.15 stycznia 1885 w Płocku)biskup łucko-żytomierski,potem płocki,profesor Akademii Duchownej w Wilnie i Petersburgu,patrolog.Używał pseudonimów:„Cudzonowski”,„X.Chwalibóg”.
Biografia
Pochodził z rodziny Borowskich,która nosiła przydomek Cudzonowskich i w XVII wieku przybyła z ziemi dobrzyńskiej na Wileńszczyznę.Urodził się 6 stycznia w 1802 w Polinowszczyźnie.Uczył się w szkołach dominikańskich,jezuickich i misjonarskich,studia odbył w latach 1823-1827 w wyższej szkole połockiej pijarów,w której nabył dobrej znajomości języka greckiego i łacińskiego.W 1827 r.wstąpił do Seminarium Głównego w Wilnie.Święcenia kapłańskie przyjął w 1831 r. i pracował jako wikariusz parafialny w Rzeżycy,następnie jako proboszcz w Josephstahlu,kolonii niemieckiej k.Odessy.W 1835 r.rozpoczął wykłady z Pisma św.w Akademii Wileńskiej.Zdobył doktorat z teologii i prawa kanonicznego.W 1839 r.objął katedrę prawa i historii Kościoła,na której działał nadal po przeniesieniu Akademii do Petersburga.Za sprawą swego seminaryjnego kolegi,ks.abpa Ignacego Hołowińskiego,został w 1848 r.biskupem łucko-żytomierskim.Rządy diecezji objął 27 lutego w 1849.Jako pasterz diecezji łucko-żytomierskiej rozwinął szczególnie energiczną działalność pasterską i administracyjną.Gorliwy pasterz powiększył seminarium duchowne w Żytomierzu,starał się o odnowienie i budowę nowych kościołów,często wizytował parafie w swojej diecezji.Wydał szereg listów pasterskich,w których dbał o rozwój życia duchowego swoich wiernych: List pasterski...przy objęciu rządów swej diecezji 1849 r.(Petersburg 1849 r.)List pasterski o spowiedzi wielkanocnej(Żytomierz 1850 r.)List pasterski o obowiązkach,życiu,godności człowieka i jego stosunku do Boga(Wilno 1854 r.)List pasterski...[O sakramencie pokuty](w:Pamiętnik Religijno-Moralny,t.28,1855 r.s.527-542),List pasterski...[Instrukcja pastoralna o spowiedzi](w:Pamiętnik Religijno-Moralny,t.28,1855 r.s.626-635),List pasterski o fałszywych naukach wypaczających prawdziwą wiarę(Żytomierz 1864 r.)Pod pseudonimem X.Chwaliboga wydał też Katechizm mniejszy przez X.Chwaliboga(Wilno 1860 r.) i Katechizm rzymskokatolicki,czyli nauka chrześcijańska przez X.Chwaliboga(Żytomierz 1860 r.)Opublikował również własne tłumaczenie pism najstarszych Ojców Kościoła.Od 1866 r.zarządzał także zniesioną przez Rosjan diecezją kamieniecką.Zrównoważony,taktowny i pełen powagi,bp Kacper Borowski umiał zachować dobre stosunki z władzami rosyjskimi.Cieszył się nawet ich zaufaniem,czego dowodem były liczne odznaczenia i fakt,że na zjazd biskupów w Rzymie w 1862 r.z okazji kanonizacji męczenników japońskich,tylko jemu pozwolono wyjechać z terenu Rosji.Te stosunki nie uratowały go jednak przed ostrym konfliktem z władzami rosyjskimi w okresie prób rusyfikacji nabożeństw katolickich.Bp Borowski energicznie przeciwstawił się próbom wprowadzenia języka rosyjskiego do nabożeństw i nie przyjął„trebników”w języku rosyjskim.Ponieważ nie uległ namowom ani pogróżkom,w 1869 r.został wywieziony do Permu.Zwolniono go z zesłania dopiero po trzynastu latach w 1882 r.Nie mógł powrócić do swojej diecezji,wyjechał do Płocka,gdzie w 1883 r.został mianowany biskupem ordynariuszem płockim.Zmarł po niespełna dwóch latach rządów 15 stycznia w 1885.Wzorowy kapłan i sumienny człowiek pisał o bpie Borowskim Walerian Charkiewicz pracy żadnej się nie uląkł,odznaczał się wytrwałością i wyjątkową rzetelnością.Nie obdarzony ani krasomówstwem,ani wybitnym talentem pisarskim,umiał za pomocą szczerego słowa,a tym bardziej za pomocą przykładnego,ofiarnego życia zjednywać sobie serca ludzkie.Walki religijnej,politycznej,literackiej unikał,choć tyle razy znajdował się na terenie tych walk;nie uznawał jednak kompromisu z sumieniem.Wystawiono mu okazałe epitafium w prezbiterium katedry płockiej.