Rodowód,organizacja,siedziba
TWPN kontynuowało prace i tradycje TPN,rozwiązanego przez władze carskie po powstaniu listopadowym.Stowarzyszenie to skupiało uczonych,literatów,osobistości oficjalne oraz tzw.przyjaciół nauk.Towarzystwo było pierwszą stale zbierającą się polską akademią naukową i przyczyniło się do powstania czwartego uniwersytetu na ziemiach polskich.Na dwu zebraniach u Stanisława Sołtyka(16 i 23 listopada 1830)na ulicy Nowolipki 7,w nieistniejącym już Pałacu Jana Poltza przy Pałacu Mostowskich,ustalono nazwę,program działania,określono listę członków,a także wybrano prezesa i sekretarza.Tydzień później(30 listopada)odbyła się pierwsza sesja naukowa,natomiast 9 maja roku 1831 pierwsza sesja publiczna,na której ogłoszono tematy konkursów.Towarzystwo zostało zorganizowane w 5 wydziałów,które statutowo gromadziły łącznie nie więcej niż 60 członków czynnych oraz nieokreśloną liczbę członków przybranych,honorowych,dopuszczonych i korespondentów.
Były to kolejno:
- Wydział filozofii
- Wydział matematyki,fizyki,chemii,nauk lekarskich,historii naturalnej i ekonomiki
- Wydział historii,dziejów praw i geografii
- Wydział wymowy,wierszopistwa i przyjemnych sztuk
- Wydział języków rodu słowiańskiego
Działalność(publikacje)
Dysponowało utylitarnym programem działalności.Organizowało zebrania dla swoich członków i wydawało w formie rocznika pierwsze polskie czasopismo naukowe,w którym zamieszczane były wyniki własnych prac badawczych.Publikacje Towarzystwa były drukowane w Rocznikach Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk(tomy I-XXI za lata 1802–1830) i w Pamiętniku Warszawskim,które kilka lat po ostatnim rozbiorze ukazywały się po polsku.Stowarzyszenie dbało o zachowania ojczystego języka,literatury i tradycji narodowych.Skupiało ono także przedstawicieli świata artystycznego oraz odradzających,a potem zamykanych przez carat,polskich lóż wolnomularskich.Poza działalnością naukową zajmowało się m.in.gromadzeniem zbiorów muzealnych,organizowaniem rocznic i popularyzacją wiedzy.Głównym inicjatorem powstania związku uczonych był późniejszy prezes Stanisław Staszic.
Członkowie Towarzystwa
Prezesami Towarzystwa Przyjaciół Nauk byli kolejno:Jan Chrzciciel Albertrandi(1800–1808),Stanisław Staszic(1808– 1825) i Julian Ursyn Niemcewicz(1826–1831).Funkcje sekretarzy sprawowali:Franciszek Ksawery Dmochowski(1800–1802),Józef Kalasanty Szaniawski(1802–1804),Ludwik Osiński(1804–1814),Edward Czarnecki(1814–1824) i Łukasz Gołębiowski(1824–1831).Bardziej znanymi członkami Towarzystwa byli m.in.Jan Paweł Woronicz,Samuel Linde,Onufry Kopczyński,Jerzy Samuel Bandtkie i Stanisław Kostka Potocki.Członkiem korespondencyjnym był m.in.Gotfryd Ernest Groddeck profesor literatury greckiej i rzymskiej na Uniwersytecie Wileńskim,nauczyciel m.in.Mickiewicza(powołanego na członka Towarzystwa w roku 1831),Zana,Czeczota i Lelewela.Do szacownego grona należał również m.in.Johann Wolfgang von Goethe,Nikołaj Karamzin,François-René de Chateaubriand,Alexander von Humboldt,Georges Cuvier,W.Anastasiewicz,G.R.Dzierżawin i J.Dobrovski.
Rozwiązanie Stowarzyszenia
Towarzystwo zostało rozwiązane przez władze rosyjskie w lipcu 1832 roku,w ramach represji po powstaniu listopadowym.W roku 1905 tradycje pierwszej polskiej akademii przejęło,utworzone wówczas a istniejące do dziś,Towarzystwo Naukowe Warszawskie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz