|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Trojden I | ||||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|||||||||
|
Siemowit III |
|
|||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
Maria | ||||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|||||||||
|
Siemowit IV |
|
|||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
|
Mikołaj II opawski | ||||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|||||||||
|
Eufemia opawska |
|
|||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
Anna raciborska | ||||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|||||||||
|
Kazimierz II bełski |
|
|||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Giedymin | ||||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|||||||||
|
Olgierd Giedyminowic |
|
|||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
Jewna | ||||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|||||||||
|
Aleksandra Olgierdówna |
|
|||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|||
|
Aleksander twerski | ||||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|||||||||
|
Julianna twerska |
|
|||||||||||
|
|||||||||||||
|
|
|
|
|
|
|
|
||||||
|
Anastazja halicka | ||||||||||||
|
czwartek, 5 września 2013
Kazimierz II bełski
(ur.między 1396 a 1407,zm.15 września 1442)książę mazowiecki na Płocku,Rawie Mazowieckiej,Gostyninie,Sochaczewie,Bełzu,Płońsku,Zawkrzu i Wiźnie razem z braćmi,w latach 1426-1434,książę bełski(samodzielnie)od 1434 r.Kazimierz II był drugim pod względem małżeństwa synem księcia płockiego Siemowita IV i jego żony Aleksandry.W dzieciństwie Kazimierz został wysłany na Litwę,co w przyszłości miało mu zapewnić poparcie wielkiego księcia litewskiego Witolda.Na dworze książąt mazowieckich nie zaniedbywano jednak również
stosunków z Polską,dzięki czemu często widzimy Kazimierza także na
dworze Władysława Jagiełły.W latach 20.XV w.w związku z postępującą chorobą oczu ojca Kazimierz wraz ze starszym bratem Siemowitem V został dopuszczony do formalnych współrządów.Pierwszym poważnym wyzwaniem dla Kazimierza był wyjazd do Brześcia Litewskiego,gdzie 14 listopada 1425
r.wraz z Siemowitem V uroczyście ślubował wierność koronie w związku z
niedawnym podważaniem zależności lennej przez kanclerza Siemowita IV Stanisława z Pawłowic.W styczniu 1426 r.zmarł Siemowit IV pozostawiając Mazowsze Płockie i ziemię bełską do podziału między czterech synów Siemowita V,Kazimierza II,Trojdena II(zm.już w 1427 r.) i Władysława I(piąty Aleksander
był już wówczas duchownym).Bracia zdecydowali się wtedy nie chcąc
nadmiernie rozdrabniać Mazowsza i osłabiać swojej pozycji,że na razie
wstrzymają się z podziałem pozostając jako tzw.bracia niedzielni współwłaścicielami całości.Zgodnie z obowiązkiem wasala książęta,rychło po przejęciu władzy udali się do Sandomierza,gdzie 8 września 1426
r.złożyli hołd królowi Władysławowi Jagielle.Niespodziewanie na
uroczystości zabrakło Kazimierza,który też zaczął uchylać się przed
kolejnymi terminami złożenia hołdu(nie przyjechał m.in.w 1428 r.do Łęczycy).Na hołdzie zależało Jagielle tym bardziej,że odmowa jednego z"braci
niedzielnych"mogła dać powód do unieważnienia zależności lennej
Mazowsza od Polski.Stan ten mógł się utrzymywać w głównej mierze dzięki poparciu
udzielanemu Kazimierzowi przez władcę Litwy Witolda,który zabrał nawet
księcia na wyprawę zorganizowaną w 1428 r.przeciwko Nowogrodowi Wielkiemu.Do zmiany stanowiska mazowieckiego Piasta skłoniła go ostatecznie
choroba i śmierć możnego protektora wielkiego księcia Witolda.Hołd
lenny został złożony we wrześniu 1430 r.w Sandomierzu(a więc prawie równo cztery lata po braciach).W 1431
r.Kazimierz wypełniając swoje powinności lenne względem Polski przybył
na czele swoich oddziałów do obozu wojsk Władysława Jagiełły walczącego z
próbującym się usamodzielnić na Litwie rodzonym bratem Świdrygielle.Kazimierz II nie wziął wówczas udziału w całości kampanii,koncentrując
się na stłumieniu buntu panów ruskich wywołanego przez agentów
Świdrygiełły.W maju 1434
r.zmarł król Polski Władysław Jagiełło.Śmierć sędziwego władcy
pozwoliła Siemowitowicom na większą swobodę i elastyczność w rządach na
Mazowszu.Nie mniej w lipcu 1434 r.Siemowit V i Kazimierz II zjawili się w Krakowie,gdzie wzięli udział w koronacji syna Jagiełły Władysława III na króla Polski.31 sierpnia 1434
r.synowie Siemowita IV zdecydowali się ostatecznie na podział
dziedzictwa.Kazimierz II od lat zainteresowany losami ziemi bełskiej za
zgodą braci objął samodzielne rządy w dzielnicy położonej na granicy
Polski i Litwy,co w oczywisty sposób dodatkowo wciągnęło Piasta w
konflikt pomiędzy polskimi(głównie małopolskimi)możnowładcami a Świdrygiełłą.Walki ze zmiennym szczęściem toczyły się aż do 4 września 1437 r.kiedy to Polacy w obecności Kazimierza zawarli we Lwowie ostateczną ugodę ze Świdrygiełłą.Trzy lata później Kazimierz II wsparł również wyprawę Kazimierza Jagiellończyka do Wilna w wyniku której został on wielkim księciem.W polityce wewnętrznej w księstwie bełskim Kazimierz II stał na straży stopniowej asymilacji posiadanej części Rusi Halickiej
z rządzonym przez braci Mazowszem,a co za tym idzie z Polską.Wiązało
się to m.in.z wprowadzeniem polskiego systemu w sądownictwie i
administracji.Kazimierz II w czerwcu 1442 r.poślubił Małgorzatę córkę pochodzącego z Wielkopolski starosty Rusi Wincentego zwanego Świdwą z Szamotuł.Niestety z małżeństwa cieszył się niezbyt długo,gdyż niespodziewanie 15 września 1442 r.zmarł we wsi Miączyn koło Krasnegostawu
na skutek panującej w okolicy zarazy.Nie zdążył się doczekać
potomstwa,pochowany zaś został w nekropolii mazowieckich Piastów w
katedrze płockiej.Posiadane przez Kazimierza księstwo przejął w całości
jego młodszy brat Władysław I.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz