Statuty Karnkowskiego

Lub Konstytucje Gdańskie(łac.Statuta seu Constitutiones Carncovianae)ogłoszone 15 marca 1570 przez biskupa kujawskiego Stanisława Karnkowskiego,potwierdzone przez sejm 20 czerwca 1570,precyzujące zwierzchnie prawa króla polskiego i Rzeczypospolitej w Gdańsku oraz na morzu.
Historia
W roku 1570 sejm zatwierdził statuty biskupa Stanisława Karnkowskiego,określające zasady polityki morskiej oraz podległości Gdańska Rzeczypospolitej;dokument ten potwierdzał prawo króla do nakładania embarga na handel morski z dowolnym krajem;monarcha miał prawo budowania nowych portów i tworzenia floty wojennej;poszerzone zostały kompetencje sądownicze króla wobec Gdańska;w ustroju miasta zwiększono uprawnienia pospólstwa.Opracowane przez Komisję Karnkowskiego,składały się z 67 artykułów,ograniczających znacznie samodzielność gdańskiej rady.Między innymi zastrzeżono dla króla prawo otwierania i zamykania portu i regulowania żeglugi;nałożono na członków gdańskiej rady i burmistrzów oraz na komendanta twierdzy w Wisłoujściu i Latarni obowiązek składania przysięgi na wierność królowi.Statuty Karnkowskiego nie weszły w życie,m.in.wskutek porzucenia polityki morskiej Zygmunta II Augusta po jego śmierci i ustępstw Batorego(1585).