Maciej Węgierski

Herbu Belina(ur.1581,zm.11 listopada 1638)protestancki kaznodzieja.Pochodził z drobnoszlacheckiej rodziny wielkopolskiej wywodzącej się z Węgierek w dawnym powiecie pyzdrskim.Urodził się w Ostrorogu w Wielkopolsce jako najstarszy syn Wacława Węgierskiego i nieznanej z nazwiska Jadwigi.Kształcił się w szkole braci czeskich w Ostrorogu,a następnie w Kożuchowie na Śląsku oraz w 1599 r.we Frankfurcie nad Odrą,gdzie powrócił ponownie w 1605 r.W 1607 r.został rektorem szkoły w Ostrorogu,a rok później prywatnym kaznodzieją Krzysztofa Mycielskiego w Borzęciczkach.17 maja 1609 r.ordynowany na duchownego Jednoty braci czeskich,został nadwornym kaznodzieją Rafała Leszczyńskiego.Od 1611 r.przeniósł się do Małopolski i 19 marca został domowym kaznodzieją Marianny z Leszczyńskich księżnej Zasławskiej.Pełnił przez jakiś czas również obowiązki pastora kalwińskiego zboru w Bełżycach oraz w Lubartowie.Zmarł na atak apopleksji podczas wygłaszania kazania.Z jego spuścizny literackiej pozostało niewiele,bo zaledwie okolicznościowy łaciński wiersz weselny na zaślubiny brata,Andrzeja Węgierskiego i Doroty z Orliczów,pochodzący z 1624 r.Został on wydany drukiem w zbiorku Epithalamia votiva(Baranów 1629).