Fryderyk II legnicki

(ur.12 lutego 1480,zm.17 października 1547)książę legnicki,brzeski,ścinawski i głogowski,przedstawiciel śląskiej gałęzi dynastii Piastów,zwany w tradycji legnickiej"wielkim",syn Fryderyka I legnickiego.W latach młodzieńczych(1507 rok),nie będąc obciążonym obowiązkami państwowymi i wzorując się na księciu Legnicy Ludwiku II,odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej.Władał księstwem legnickim od 1498,a Księstwem Brzegu od 1521 roku.Dzięki swej polityce finansowej powiększył obszar księstwa o ziemie zaodrzańskie,stając się pierwszym księciem legnicko-wołowsko-brzeskim.W 1515 poślubił Elżbietę,najmłodszą córkę króla Kazimierza Jagiellończyka,która zmarła kilkanaście miesięcy później przy porodzie jedynej córki Jadwigi.W 1519 roku ożenił się ponownie z Zofią Hohenzollern siostrzenicą swojej pierwszej żony.Miał z nią dwóch synów:Fryderyka III i Jerzego II oraz córkę Zofię żonę Jana Jerzego Hohenzollerna margrabiego Brandenburgii.Za jego rządów istniał założony w Legnicy uniwersytet.W swoich miastach książę działał na rzecz porządku,czystości,zlecając oświetlanie i brukowanie ulic.Do jego osiągnięć należało także zwiększanie obronności miast jego państwa,za jego wolą Legnica zmieniła swój układ przestrzenny przebudowując liczne kaplice i kościoły za murami miasta w system forteczny.Przed 1521 rokiem było na przedmieściach około 15 kościołów i kaplic,w tym Kolegiata pw.Grobu Świętego czy kościół Św.Jakuba w pobliżu bramy wrocławskiej,wszelkie te przybytki książę w obawie przed Turkami kazał rozebrać a na ich miejscu usypać wały i tworzyć drugą fosę.Razem z małżonką Zofią,ufundował także armatę z brązu dla obrony miasta.8 kwietnia 1525 roku,ze względu na bliskie koligacje rodzinne z Hohenzollernami,a także na przyjaźń Zygmunta I króla Polski,wybrano go testorem traktatu krakowskiego.W roku 1523 książę,mając pełny skarbiec,kupił od Jan Thurzo,brata biskupa wrocławskiego Jana Thurzo Księstwo Wołowskie.W tym samym roku przeszedł na protestantyzm i dał ludności księstwa wolność wyznania.Przez wiele lat popieral reformatora Kaspara Schwenkfelda,w końcu jednak pod naciskiem suwerena,króla czeskiego Ferdynanda I,zmusił go z racji jego radykalizmu do emigracji.W 1526 r.Fryderyk II był jednym z kandydatów na tron czeski(po matce Ludmile był wnukiem króla Jerzego z Podiebradów).W 1537 r.zawarł z margrabią brandenburskim traktat o wzajemnym dziedziczeniu,który po latach musiał wypowiedzieć pod naciskiem suwerena i stanów czeskich. Związek z Domem Brandenburskim pozostał jednak częścią jego testamentu politycznego i był realizowany przez jego synów, zwłaszcza Jerzego II brzeskiego.