Sebastian Bobola

SJ herbu Leliwa(ur.1586,zm.1649)duchowny katolicki,jezuita profesor kolegium kaliskiego,przełożony kolegium jezuickiego Gostomianum w Sandomierzu,teolog,polski szlachcic i rycerz.Był synem Jana Boboli(1545-1605) i Dmosieckiej.Pochodził z wielodzietnej rodziny.Miał trzy siostry i czterech braci Jakuba,Krzysztofa,Kacpra,Wojciecha.Stryjem jego był Andrzej Bobola(podkomorzy)a bratem stryjecznym św.Andrzej Bobola.W 1607 r.wstąpił do Towarzystwa Jezusowego,ukończył z pochwałą seminarium w Rzymie i po święceniach kapłańskich,pracował w kolegium kaliskim.Całe swe życie zakonne spędził na katedrze profesorskiej i później na pełnieniu obowiązków przełożonego.Uczył od czasu założenia w 1613 r.w Collegium Gostomianum kolegium jezuickim w Sandomierzu ufundowanym,m.in.przez Hieronima Gostomskiego i przez rodzinę Bobolów.Kolegium ofiarnie wspomagał brat Sebastiana;Jakub Bobola,(1578-1636)podczaszy sandomierski.Dobra we wsi Borzymowice w p.Wiślica,odziedziczone po zmarłym bracie Wojciechu Boboli(zm.1612 r.)przekazał w r.1612 paulinom częstochowskim.Popadł w ciężką długotrwałą chorobę,w czasie której napisał kilka książek religijnych.Zmarł w 1649 roku.