Andrzej Opaliński

Herbu Łodzia(ur.1575,zm.19 grudnia 1623 w Ciążeniu)biskup poznański w latach 1607-1623,sekretarz wielki koronny od 1605 roku.Syn Andrzeja Opalińskiego,marszałka wielkiego koronnego i Katarzyny z Kościeleckich.W wieku 15 lat został proboszczem tytularnym płockiej katedry.W latach 1592-1595 studiował w Rzymie będąc jednocześnie sekretarzem i szambelanem papieża Klemensa VIII.Po powrocie do kraju zajął się polityką.W 1604 roku objął urząd sekretarza wielkiego koronnego.Król Zygmunt III Waza wysłał go jako posła do cesarza Rudolfa II i Ferdynanda II,a w 1605 do papieża w celu uzyskania dla króla dyspensy na ślub z Konstancją Habsburżanką.Jednocześnie posłował na wielkopolski sejmik w Środzie w latach 1600,1602 i 1606,usiłując bezskutecznie przekonać wielkopolską szlachtę do poparcia królewskiej polityki.Aby tego dokonać,w 1608 zwołał do swojej siedziby w Słupcy zjazd senatorów,urzędników i znaczniejszej szlachty.Spotkanie to przyniosło zamierzony efekt i Wielkopolska poparła króla na sejmiku w 1618 wyprawę przeciw Moskwie dowodzoną przez królewicza Władysława.Jednocześnie z karierą polityczną wspinał się po szczeblach kariery duchownej.W 1606 roku został koadiutorem biskupa poznańskiego a jednocześnie otrzymał prekonizację na biskupa tytularnego sykopolitańskiego.W 1607,po śmierci Wawrzyńca Goślickiego został biskupem poznańskim.Uroczysty ingres odbył się 12 listopada tegoż roku.Jako biskup poznański,już w 1608 roku zwołał synod diecezjalny,który w 1612 uchwalił kontrybucję do królewskiej kasy na potrzeby Rzeczypospolitej.W kwietniu 1622 wizytował kolejno kościoły diecezji,począwszy od poznańskiej katedry,która została zniszczona w pożarze w tym samym roku.Przed śmiercią zdołał jeszcze rozpocząć jej odbudowę,której końca jednak nie doczekał.Pochowano go w Radlinie.Wśród ludzi cieszył się szacunkiem za swoją niezwykłą sumienność w zarządzaniu diecezją.Poza tym znany był jako nieprzejednany wróg reformacji oraz opiekun kolegium jezuickiego w Poznaniu.