Redarowie

Średniowieczne plemię słowiańskie z grupy plemion lechickich,należące do wieleckiej grupy plemion Związku wieleckiego często w nim dominowali.Uznane przez kronikarzy germańskich za najbardziej wojownicze spośród plemion wieleckich.Redarowie zamieszkiwali u źródeł Tollense.Głównym grodem był Radogoszcz miejsce kultu m.in.boga Swarożyca.W latach 1973-1980 odkryto tzw.Groß Raden gród znajdujący się na ziemiach Redarów z IX-X wieku n.e.,który według niektórych teorii ma być grodem Radogoszcz.W 936 r.miał miejsce najazd Ottona I na Redarów.W 1005 Redarowie wzięli udział w wyprawie Henryka II przeciwko Bolesławowi Chrobremu.W połowie XI wieku,mimo kolejnych zwycięstw nad armią cesarską i ugruntowaniu niezależności od cesarstwa,Redarowie znacząco przyczynili się do rozbicia i skłócenia Związku wieleckiego decydującą rolę odgrywały antagonizmy religijne.Od tamtej pory praktycznie znika zorganizowany opór przeciw germańskiej kolonizacji na Połabiu.W 1110 wśród Redarów i Doleńców wybucha antygermańskie powstanie.Na zbuntowanych uderza Lotar III.Zdobywa i zrównuje z ziemią dziewięć grodów,a ich ludność morduje lub uprowadza w niewolę.Pomimo okrutnych prześladowań powstanie zwiększa swój zasięg.Arcybiskup Magdeburga Adelegoz śle rozpaczliwe wezwania o pomoc do rycerstwa zachodu.W roku 1127 północna część ziemi Redarów z grodem Dyminem,dostała się pod panowanie Pomorzan i od tego czasu stanowiła część składową Księstwa Zachodniopomorskiego.Natomiast południowe ziemie Redarów zostały podbite w latach 1127-1170 przez Marchie Północną(potem Brandenburską),kiedy to książę pomorski Kazimierz nadal te ziemie kościołowi hawelberskiemu.