Maciej Łubieński

Herbu Pomian(ur.2 lutego 1572 w Łubnej,zm.28 sierpnia 1652 w Łowiczu)arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski,biskup poznański,biskup kujawski,biskup chełmski;brat Stanisława.Nauki pobierał początkowo w Sieradzu,następnie w Kolegium Jezuickim w Kaliszu,a później w Poznaniu i w Krakowie.Po ukończeniu Akademii Krakowskiej pracował w kancelarii królewskiej.Odbył studia prawa kanonicznego we Włoszech i Niemczech.W 1602 otrzymał święcenia kapłańskie.Od 1607 sekretarz i rejent kancelarii Zygmunta III Wazy.W 1615 r.otrzymał nominację na prepozyturę klasztoru bożogrobców w Miechowie,zostając tam proboszczem.W 1620 został biskupem chełmskim,1626 poznańskim,1631 kujawskim,od 1641 arcybiskupem gnieźnieńskim i prymasem Polski.Podczas powstania kozackiego w 1648 r.jako interrex kierował państwem i podpisał elekcję Jana II Kazimierza.17 stycznia 1649 r.koronował go w katedrze wawelskiej.Będąc prymasem dbał o budownictwo sakralne,fundując m.in.kaplicę Matki Boskiej na Jasnej Górze w Częstochowie.Inicjował działania ekumeniczne.Rozpoczął barokizację Katedry Gnieźnieńskiej.Zasłużył się w unormowaniu stosunków kościelnych i podniesieniu gospodarczemu swych diecezji.Majątek swój przeznaczył w testamencie na cele kościelne;dzięki: przystępności,pobożności i hojności cieszył się wielkim poważaniem i autorytetem wśród szlachty i ludu,który uważał go za świętego.Wydał pracę:Constitutiones Capitulorum generalium Miechoviensium ordinis canonicorum Regularium(1627).Zmarł w opinii świętości w Łowiczu w 1652 r.a pochowano go w rodzinnej kaplicy w Gnieźnie,obecnie jego ciało znajduje się w podziemiach Katedry Gnieźnieńskiej.
Legendy
Według jednego z podań podczas najazdu szwedzkiego na Polskę w 1656 do katedry w Gnieźnie,miejsca spoczynku duchownego,wtargnęli Szwedzi,mając na celu obrabowanie świątyni.Zmarły miał najpierw się poruszyć,a potem powstać z grobu i przepędzić grabieżców.