Główna świątynia Archidiecezji Przemyskiej,znajdująca się w Przemyślu przy placu Katedralnym.Pierwszą katedrą od powstania diecezji w roku 1375 stanowił do 1412
roku drewniany kościółek pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła,stojący
na placu obok dzisiejszego kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa.Jako druga katedra służyła od 1412–1460 roku ruska cerkiew katedralna
wzniesiona z kamienia ciosowego na dziedzincu przemyskiego Zamku.Budowę obecnej katedry w stylu gotyckim rozpoczął wraz z Kapitułą biskup Mikołaj Błażejowski
w 1495 roku.Ostały się tylko mury i filary.Odbudowę wraz z
wyposażeniem wnętrza zakończono w pierwszych dziesiątkach XVI wieku.W
1578 roku starosta przemyski,referendarz wielki koronny Jan Tomasz Drohojowski(zm.1605),ufundował obecną kaplicę Najświętszego Sakramentu.Powstała
na miejscu wcześniejszej rotundy św.Mikołaja.Z powodu nieustannego
zagrożenia najazdami Tatarów i Wołochów kościół ufortyfikowano,otoczono murem i wyposażono w armaty.Prace trwały od 1460 do 1571 roku.Pod prezbiterium znajdują się fundamenty późnoromańskiej kamiennej rotundy z pierwszej połowy XIII w.Katedra przetrwała wojny XVII wieku Gotycka katedra służyła biskupom przemyskim do początku XVIII wieku.Biskup Aleksander Antoni Fredro postanowił ją przebudować w stylu barokowym,przeprowadzano te prace w latach 1724-1744.W prezbiterium umieszczono
potężny Wielki Ołtarz barokowy i nowe stalle Są tu dwie kaplice
kopułowe.Jedna Drohojowskich z 1578 r.a w 1724 r.wybudowano późnobrokową kaplicę Fredrów.Wpłynął na to biskup przemyski Aleksander Antoni Fredro herbu Bończa(1674-1734).W 1733 roku zawaliło się sklepienie,niszcząc częściowo wyposażenie kościoła.Do roku 1744 kościół odbudowano,a na przełomie XIX i XX wieku poddano go kolejnej przebudowie,przywracając najstarszym częściom kościoła gotycki charakter.Stojąca obok kościoła dzwonnica mieszkańcom Przemyśla często służy za punkt orientacyjny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz