Falsyfikat mogileński

Dokument królewski,wystawiony rzekomo w Płocku w 1065 roku,a faktycznie powstał w połowie XII wieku(1155 rok),opisujący nadania dla klasztoru benedyktynów w Mogilnie.Własnością klasztoru stały się m.in.23 miejscowości z obszaru Wielkopolski i Kujaw,7 wsi z rejonu Płocka oraz dochody z 5 grodów łęczycko-sieradzkich.Pierwotnie datowanie dokumentu wiązało się z tradycją potwierdzoną przez Jana Długosza,według której nadania i sprowadzenie zakonu wiązane było z królem Bolesławem Śmiałym.Późniejsze badania datę tę przesunęły na połowę XI wieku okres odnowienia organizacji kościelnej po nawrocie pogaństwa,a fundatorem klasztoru miał być Kazimierz Odnowiciel.Przypuszcza się,że sporządzający po wielu latach dokument mnisi oparli się na zapiskach klasztornych,tzw.księdze tradycji,którą rozpoczęto spisywać w latach 30.XII wieku.Może więc zawierać on stan nadań z okresu wcześniejszego.Dokument ten jest źródłem wiedzy na temat wczesnośredniowiecznego osadnictwa w Polsce i w przypadku wielu miejscowości jest to pierwsza wzmianka pisana.