Feliks Grodzicki

(ur.ok.roku 1760,zm.1838 r.w majątku Topola)tymczasowy prezydent Krakowa od 11 kwietnia do 31 lipca 1816 r.senator dożywotni Rzeczypospolitej Krakowskiej.Był synem Michała,kasztelana oświęcimskiego i Zuzanny z Konarskich.Był posłem na Sejm grodzieński,miał stać po stronie konfederacji targowickiej,członek konfederacji grodzieńskiej 1793 roku.W 1809 r.znalazł się w składzie krakowskiej Tymczasowej Rady Administracyjnej,potem na stanowisku radcy prefektury zyskał sobie względy Austriaków i został w 1815 r.dokooptowany jako członek asesor Komisji Organizacyjnej,gdzie z głosem doradczym brał udział przy opracowywaniu zasad prawno-ustrojowych Wolnego Miasta Krakowa.Tegoż roku został za sprawą prezesa Senatu Stanisława Wodzickiego mianowany dożywotnim senatorem(członkiem rządu)Rzeczypospolitej Krakowskiej,mimo iż był obywatelem Królestwa Kongresowego.Był kilkakrotnie posłem do Sejmu krakowskiego i jego marszałkiem,działał też w Wielkiej Radzie Uniwersytetu Jagiellońskiego.Cieszył się poparciem prezesa Wodzickiego i uznaniem„dworów opiekuńczych”;w 1820 r.wyznaczony do zbadania zaburzeń wywołanych przez studentów Uniwersytetu,przedłożył(30 września)idący w stronę ograniczenia autonomii uczelni projekt nowelizacji tzw.„Statutu Akademickiego”(a.„Statutu organicznego”),następnie został członkiem komitetu wyznaczonego do wdrożenia tych zmian.W 1821 r.został komisarzem rządowym Uniwersytetu,a w 1831 r.po zniesieniu urzędu kuratora(którym z nadania Nowosilcowa od 1826 r.był generał Józef Bonawentura Załuski)brał udział w działaniach mających na celu kolejną reformę oświaty.