Michał Elwiro Andriolli

Ur.2 listopada 1836 w Wilnie,zm.23 sierpnia 1893 w Nałęczowie polski rysownik,ilustrator i malarz,przedstawiciel romantyzmu.
Rodzina
Michał Elwiro Andriolli był synem Franciszka,osiadłego w Wilnie rzeźbiarza oraz dekoratora pochodzenia włoskiego,kapitana wojsk napoleońskich.
Biografia

W latach 1855-1858 studiował w Moskiewskiej Szkole Malarstwa i Rzeźby pod kierunkiem S.Zaranki oraz w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu,a od 1861 r.w Akademii Świętego Łukasza w Rzymie.W 1857 roku za„Portret studenta”Akademia w Petersburgu nadała mu tytuł„niekłassnyj chudożnik”.Brał udział w powstaniu styczniowym w oddziale Ludwika Narbutta.Po klęsce powstania ukrywał się pod nazwiskiem Malinowski,a następnie Brzozowski;w październiku został aresztowany w Petersburgu.Po aresztowaniu w 1864 roku uciekł z więzienia i przedostał się do Londynu,a następnie do Paryża.Do kraju wrócił jako emisariusz Komitetu Emigracji Polskiej,w 1866 r.został aresztowany i zesłany do Wiatki w środkowej Rosji.Ułaskawiony w 1871 r.przyjechał do Warszawy,gdzie pracował jako ilustrator.Do 1880 roku Andriolli mieszkał w Stasinowie(dziś część Mińska Mazowieckiego),gdzie kupił dwór z ogrodem od rodziny Tarczyńskich.W dalszych latach osiedlił się na północ od Karczewa,w folwarku Anielin(200 hektarów na terenie dzisiejszego Józefowa)zakupionym od Zygmunta Kurtza,byłego właściciela majątku Otwock Wielki.W swojej posiadłości nad Świdrem wybudował oprócz swojej willi również kilkanaście domów na wynajem wg własnych projektów,nadając im specyficzny styl,dla którego określenia upowszechniła się nazwa świdermajer,wymyślona przez Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego(coś pomiędzy stylem mazowieckim i alpejskimi schroniskami).Był jednym z prekursorów działalności wypoczynkowej na terenie dzisiejszego Józefowa,Świdra i Otwocka,czym bardzo przyczynił się do rozwoju miasta.Współpracował i przyjaźnił się z wieloma polskimi pisarzami,publicystami,m.in.z Władysławem Bełzą.W marcu 1883 r.Andriolli wyjechał do Paryża,gdzie zamieszkał u Władysława Mickiewicza najstarszego syna Adama Mickiewicza.W okresie tym nawiązał kontakty z wydawcami we Francji oraz Anglii,czego plonem były zlecenia wykonania ilustracji do książek.Pochowany został na cmentarzu w Nałęczowie.
Twórczość artystyczna
Andriolli specjalizował się w grafice książkowej o tematyce historycznej i religijnej.Posługiwał się głównie podstawowymi technikami graficznymi:ołówkiem,tuszem oraz gwaszem.Współpracował z wieloma polskimi czasopismami(m.in.z Tygodnikiem Ilustrowanym).Wykonał wiele ilustracji przedstawiających zabytkowe budynki zbudowane na terenach Rzeczypospolitej,znajdujące się w obecnej Polsce,Litwie,Ukrainie oraz Białorusi.Wiele z nich już dzisiaj nie istnieje.Był wziętym ilustratorem książkowym,który współpracował z wieloma paryskimi,londyńskimi oraz warszawskimi wydawcami.Zilustrował wiele dzieł literackich polskich autorów,w tym Mickiewicza,Słowackiego,Kraszewskiego,Orzeszkowej.W Polsce szczególnie znane i cenione są jego ilustracje do Pana Tadeusza oraz Konrada Wallenroda Adama Mickiewicza,wykonane w latach 1879–1882.W latach 1883-1886 pracował w Paryżu dla wydawnictwa Firmin-Didot,wykonując ilustracje m.in.do dzieł Szekspira i powieści J.F.Coopera.Malował również obrazy,m.in.dla kościołów w Kownie.Do 1880 roku kilkakrotnie przyjeżdżał do Nałęczowa,rysował jego pejzaże.

Książki ilustrowane przez Andriollego

• W języku polskim:
• Powieściopisarza Józefa Kraszewskiego
  • Stara baśń wydanie z roku 1879
  • Kunigas wydanie z roku 1882 dostępne w cyfrowej formie na stronach Polona
  • Bajeczki wydanie z roku 1917 dostępne w cyfrowej formie na stronach Polona
• Poety Adama Mickiewicza„Pan Tadeusz”7 ilustracji,Wydawnictwo Arkady 1959 r.
• Pisarza Antoniego Malczewskiego,Marya.Powieść ukraińska z 8 ilustracjami E.M.Andriollego,Warszawa 1876 r.Nakład Gebethnera i Wolffa
• Ignacego Chodźki,Pamiętniki kwestarza z 8 ilustracjami Andriollego,Nakład Gebethnera i Wolffa,1924 r.
• W języku angielskim:
• Dramatopisarza Wiliama Szekspira,Romeo i Julia
• Powieściopisarza Jamesa F.Coopera Ostatni Mohikanin