Jan Jeziorański

Jan Józef Bartłomiej Jeziorański herbu Jeziora(1835-1864 w Warszawie),członek władz powstania styczniowego.Jan Józef Bartłomiej Jeziorański urodził się 24 sierpnia 1835 w Lublinie w polskiej rodzinie szlacheckiej pochodzenia żydowskiego,Jeziorańskich herbu Jeziora,jako syn Jana Macieja i Wandy z Dolańskich herbu Korab.Jego bratem stryjecznym był generał Antoni Jeziorański.Pracował jako rewizor dochodów tabacznych w Warszawie.Był członkiem Organizacji Miejskiej Warszawy,w marcu 1864 r.został dyrektorem Wydziału Komunikacji w Rządzie Narodowym,stanowisko to objął po aresztowanym 6 marca Romanie Żulińskim.Aresztowany na początku kwietnia 1864 r.podczas przesłuchań zachował się godnie,nie podjął współpracy ze śledczymi,zdecydowanie odmówił obciążenia zeznaniami współtowarzyszy.Przyznał się jednak do winy,przyrzekał poprawę i prosił o łaskę.Skazany na śmierć,został 5 sierpnia 1864 wraz z Romualdem Trauguttem,Józefem Toczyskim,Romanem Żulińskim i Rafałem Krajewskim powieszony na stokach Cytadeli Warszawskiej,jako ostatni ze skazanych.Wylegitymowany ze szlachectwa przed Heroldią Królestwa Polskiego ok.r.1855 z herbem Jeziora.
Z małżeństwa z Wandą z Gołębiowskich pozostawił córki:

• Bronisławę Marię Magdalenę(22.07.1863–1941 r.)zamężną za Stanisławem Romeyko-Hurko
• Janinę Franciszkę(3.12.1864),z męża Nipanicz
• Zofię Katarzynę(26.04.1862)