Władysław Heinrich

Ur.9 stycznia 1869 w Warszawie,zm.30 czerwca 1957 w Krakowie,polski historyk filozofii i psycholog,profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego,członek Polskiej Akademii Umiejętności.
Pochodzenie
Był synem Mikołaja(inżyniera kolejnictwa) i Barbary z domu Taude.
Nauka
Pierwsze nauki pobierał w domu rodzinnym,następnie uczęszczał do Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie,które ukończył w 1888 r.W latach 1889-1891 studiował matematykę na politechnice w Zurychu,następnie psychologię i filozofię na uniwersytecie w Monachium(1891-1893)oraz filozofię na uniwersytecie w Zurychu(1893-1894),gdzie obronił doktorat(1894 r.praca Moderne physiologische Psychologie in Deutschland przygotowana pod kierunkiem Richarda Avenariusa).Później uzupełniał jeszcze studia na uniwersytecie w Paryżu(1900 r.)W 1897 r.został asystentem w Katedrze Fizyki Doświadczalnej UJ;po habilitacji w dziedzinie psychologii i metodologii nauk przyrodniczych(1900 r.)przeszedł na stanowisko docenta w tej katedrze.W 1903 r.zorganizował pierwszą w Europie wschodniej Pracownię Psychologii Doświadczalnej i objął jej kierownictwo(do 1911 r.)Od 1905 r.był profesorem tytularnym UJ,a od 1911 r.profesorem zwyczajnym.W latach 1911-1939 kierował Katedrą Filozofii,1945-1951 I Katedrą Filozofii,1921-1951 Studium Pedagogicznym,1945-1951 Pracownią Psychologiczną.Prowadził wykłady z psychologii,psychofizyki,psychologii doświadczalnej,metodologii i filozofii nauk,teorii poznania,podstaw empiriokrytycyzmu,historii filozofii,propedeutyki filozofii.W 1951 r.przeszedł na emeryturę,ale powrócił jeszcze do prowadzenia wykładów dwa lata przed śmiercią(1955 r.)mimo podeszłego wieku.
Organizacje
W 1913 r.został członkiem rzeczywistym,w 1929 r.członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.Brał aktywny udział w pracach Polskiej Akademii Umiejętności,której członkiem-korespondentem był od 1919 r.a członkiem czynnym od 1924 r.w latach 1949-1952 pełnił funkcję dyrektora Wydziału II PAU,od 1901 r.był członkiem Komisji Bibliograficznej akademii(jeszcze pod dawną nazwą AU),w 1911 r.współorganizatorem i członkiem Komisji Historii Filozofii Polskiej AU,przewodniczył Komitetowi Wydania Dzieł Arystotelesa w tłumaczeniu polskim PAU(1929-1933)oraz Komitetowi"Biblioteki Klasyków Filozofii"PAU(1946-1952).W 1948 r.był w gronie członków-założycieli Polskiego Towarzystwa Psychologicznego i Pedagogicznego.Ponadto należał do Kasy im.Mianowskiego,Academy of Political and Social Sciences,Union des Associations Internationales,Academia Humanistica w Szegedzie.Był m.in.odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski(1931 r.)oraz Złotym Krzyżem Zasługi(1936 r.)
Zainteresowania naukowe
Zainteresowania naukowe Władysława Heinricha obejmowały psychologię eksperymentalną,neurofizjologię,teorię poznania oraz historię filozofii.Heinrich był pionierem prowadzenia w Polsce eksperymentów psychologicznych nad wrażeniami wzrokowymi,słuchowymi,procesami pamięci,spostrzegania i uwagi.Dążył do ujednolicenia polskiej terminologii psychologicznej.W pracy"O rozwoju metod badań naukowych"(1907 r.)przedstawił stopniowe przechodzenie od poznawania zjawisk w sposób zmysłowy(bezpośredni)do ich ujmowania w sposób abstrakcyjny.Był autorem teorii obiektywnego i subiektywnego rozpatrywania całości danych bezpośrednich(praca Die Aufmerksamkeit und die Funktionen der Sinnesorgane,1898 r.)W publikacji"Zarys historii filozofii"(1925-1930,2 części)przedstawił syntezę dziejów filozofii greckiej i średniowiecznej.W 1914 r.wspólnie z Franciszkiem Bujakiem wystąpił z wnioskiem o powołanie na Uniwersytecie Jagiellońskim Katedry Socjologii,co jednak nie zostało zorganizowane;udało mu się natomiast doprowadzić do powstania Studium Pedagogicznego(1921 r.którego został dyrektorem),Katedry Pedagogiki(1927 r.) i Katedry Psychologii Pedagogicznej(1928 r.)Brał czynny udział w życiu naukowym uczestniczył w Kongresie Psychologów Amerykańskich w New Haven(1906 r.)III Międzynarodowej Konferencji w Sprawie Zastosowań Psychologii(1927 r.)Kongresie Psychotechnicznym w Utrechcie(1928 r.)VII Międzynarodowym Kongresie Filozoficznym w Oksfordzie(1930 r.)Krajowym Zjeździe Filozofów w Zakopanem(1947 r.przewodniczący).W latach 1923-1935 był redaktorem naczelnym"Kwartalnika Filozoficznego".
Ogłosił wiele prac naukowych,m.in.:

• "O wahaniach w natężeniu zaledwie dostrzegalnych wrażeń optycznych i akustycznych"(1899 r.)
• "Przegląd badań nad wrażeniami barwnymi"(1901 r.)
• "Teorie i wyniki badań psychologicznych"(1902 r.)
• "Psychologia uczuć"(1907 r.)
• "Johannes Scotus Eriugena i Spinoza"(1909 r.)
• "Filozofia grecka do Platona"(1914 r.)
• "Stereoskopia monokularna"(1936 r.)
• "Les fonctions des capillaires et la concentration de l'attention"(1938 r.z Tomaszem Strzemboszem)
• "Notes sur les reactions de capillaires pendant l'excitation des centres visuels de l'ecorce cerebrale"(1938 r.)