Bernardyna Maria Jabłońska

CSAPI(ur.5 sierpnia 1878 w Pizunach k.Narola,zm.23 września 1940 w Krakowie)polska zakonnica katolicka,albertynka,błogosławiona Kościoła katolickiego,dziewica i duchowa córka św.Alberta Chmielowskiego,współpracownica i kontynuatorka jego dzieła miłosierdzia.Urodziła się 5 sierpnia 1878 w rodzinie włościańskiej.Rodzice Grzegorz i Maria z domu Roman mieli czworo dzieci.W wieku 18 lat wstąpiła do zgromadzenia założonego przez br.Alberta Chmielowskiego,który wprowadził ją w środowisko skrajnej nędzy materialnej i moralnej.Pracowała w przytulisku dla bezdomnych kobiet w Krakowie,jako kucharka.Gdy miała 24 lata została mianowana przez br.Alberta przełożoną generalną utworzonego zgromadzenia zakonnego sióstr albertynek,będąc nią aż do śmierci.Była spadkobierczynią charyzmatu br.Alberta w służbie najuboższym.Jan Paweł II beatyfikował ją 6 czerwca 1997 podczas mszy odprawionej pod Krokwią w Zakopanem.Jej relikwie znajdują się w Sanktuarium Ecce Homo św.Brata Alberta w Krakowie.Wspomnienie liturgiczne bł.Bernardyny obchodzone jest w dies natalis(23 września).