Życiorys
Pochodził z rodziny rolniczej.Uczęszczał do gimnazjum w Cieszynie.Po studiach teologicznych w Wiedniu i Bazylei,15 listopada 1903 r.został ordynowany na duchownego i został duszpasterzem w Błędowicach na Zaolziu,które wskutek patriotycznej postawy musiał opuścić po zajęciu przez wojska czeskie.Był zastępcą przewodniczącego Głównego Komitetu Plebiscytowego w Cieszynie i delegatem Rady Narodowej Księstwa Cieszyńskiego na konferencję pokojową w Paryżu w 1919 r.Brał udział w II i III powstaniu śląskim.W 1920 r.został kapelanem wojskowym jako proboszcz ewangelicki Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII z siedzibą w Poznaniu,obejmującego województwa poznańskie i pomorskie.Prowadził również duszpasterstwo wśród cywilnych ewangelików-Polaków.W latach 1920–1923 był jednocześnie administratorem nowo założonej parafii ewangelicko-augsburskiej w Poznaniu i przyczynił się do powstania kolejnych polskich parafii w Toruniu(1921 r.)gdzie był administratorem do 1925 r. i w Bydgoszczy(1922 r.)ponadto odprawiał nabożeństwa w Grudziądzu(1923 r.)W latach 1929–1930 sprawował funkcję kapelana naczelnego WP.Wraz z naczelnym kapelanem WP,ks.Ryszardem Paszko w 1925 r.opublikował Śpiewnik i modlitewnik dla ewangelików w Wojsku Polskim.Od 1923 do 1929 r.prowadził dom sierot w Marszałkach.Jego następcą w Poznaniu został ks.Karol Świtalski.Po przejściu na emeryturę w 1935 r.ks.Józef Mamica osiadł w Mnichu koło Chybia w Cieszyńskiem.Po wybuchu II wojny światowej w kwietniu 1940 r.został osadzony w hitlerowskim obozie koncentracyjnym Dachau,a następnie w Mauthausen-Gusen,gdzie zmarł z głodu i ogólnego wycieńczenia.
Awanse
- proboszcz ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.(w 1932 r.zajmował 1 lokatę na liście starszeństwa duchowieństwa wojskowego wyznania ewangelicko-augsburskiego)
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(2 maja 1923)
- Złoty Krzyż Zasługi
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz