Ur.10 maja 1874 w Przemyślu,zm.8 lipca 1941 w łagrze w miejscowości Posty w Uzbekistanie polski historyk orientalista,znawca prawa babilońskiego,semitolog,rabin,działacz polityczny,senator II RP IV kadencji,wiceprezydent B'nai B'rith,jeden z twórców nowoczesnej historiografii polskich Żydów.
Życiorys
Był synem bankiera Ozjasza Schorra i Estery z domu Friedman.Po ukończeniu Gimnazjum w Przemyślu w roku 1893 rozpoczął studia historyczne i filozoficzne na Uniwersytecie Wiedeńskim,jednocześnie uczęszczając do szkoły rabinackiej Israelitisch-Theologische Lehranstalt.Podczas studiów poznał i zaprzyjaźnił się z Maksymilianem Gumplowiczem,synem znanego socjologa Ludwika Gumplowicza,który po samobójczej śmierci syna zaopiekował się młodym Schorrem,doradzając mu studia w Polsce,które ten podjął w 1896 r.na Uniwersytecie Lwowskim.W 1899 r.Mojżesz Schorr obronił pracę doktorską pod tytułem„Organizacja Żydów w Polsce”,a w 1900 r.uzyskał dyplom rabinacki.Osiadłszy we Lwowie,prowadził szeroko rozwiniętą pracę pedagogiczną i społeczną.W 1904 r.został prezesem Związku Nauczycieli Religii Mojżeszowej Szkół Ludowych i Średnich w Galicji,założył Wydział Opieki Towarzystwa dla Wspierania Żydowskiej Młodzieży Szkół Średnich,a w latach 1903-1905 był przewodniczącym Towarzystwa dla Szerzenia Oświaty wśród Żydów"Toynbeehale"we Lwowie.Od 1918 r.był członkiem Komisji Orientalistycznej przy Akademii Umiejętności.Po przeniesieniu do Warszawy w 1923 r.został w 1925 r.profesorem Uniwersytetu Warszawskiego,należał do grona współtwórców stołecznego Instytutu Nauk Judaistycznych.Od 1923 r.był rabinem Wielkiej Synagogi na Tłomackiem w Warszawie,przy której organizował budowę Biblioteki Judaistycznej.W 1935 r.Mojżesz Schorr został przez prezydenta Mościckiego powołany do Senatu.Chociaż wyznawał poglądy syjonistyczne,nie należał do żadnej partii politycznej.Angażował się w szeroko pojętą pracę humanitarną.Jako zwolennik osadnictwa w Palestynie,należał do kierownictwa Agencji Żydowskiej.Pełnił zaszczytną funkcję prezesa polskiego Towarzystwa Przyjaciół Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie,a w 1925 r.był honorowym gościem na ceremonii otwarcia uczelni.Przewodniczył także Żydowskiemu Komitetowi Emigracyjno-Kolonialnemu.Tuż przed wybuchem wojny angażował się w obronę mniejszości żydowskiej przed bojkotem handlowym.Po wybuchu II wojny światowej został aresztowany przez Sowietów pod zarzutem działalności kontrrewolucyjnej i jako element społecznie niebezpieczny zesłany do łagru NKWD w Uzbekistanie.O uwolnienie Mojżesza Schorra bezskutecznie zabiegała ambasada USA,na prośbę generała Władysława Sikorskiego Watykan oraz polskie przedstawicielstwo w ZSRR.Uczony zmarł 8 lipca 1941 r.Jego grób nie zachował się.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz