Dow Ber Meisels

Dow(Dov,Dob)Ber(Beer,Berisz,Berush)Meisels(ur.1798 r.w Szczekocinach,zm.1870 r.lub 15 lutego 1878 w Warszawie)rabin krakowski,następnie warszawski,opowiadał się za udzielaniem poparcia przez Żydów Polakom walczącym z Rosjanami,sympatyzował z powstaniami narodowowyzwoleńczymi.
Wczesne lata
Urodził się w Szczekocinach.Potem wraz z rodzicami zamieszkał w Kamieńcu Podolskim,w którym jego ojciec pełnił funkcję rabina(Dow Ber kształcił się u niego).W 1820 roku Dow Ber Meisels ożenił się,a następnie wraz z żoną wyjechał do Krakowa,gdzie razem z teściem założył spółkę handlową(wg innych źródeł bank).Działalność tę prowadził także w późniejszym czasie,między innymi dostarczając broń dla walczących w powstaniu listopadowym.
Naczelny rabin Krakowa
Od 1832 roku był naczelnym rabinem krakowskim,brał także udział w powstaniu krakowskim w 1846 roku.W tym czasie też znajdował się w ciągłym sporze z Senatem Wolnego Miasta Krakowa,walcząc o zniesienie przepisów dyskryminujących Żydów.Kiedy miasto stało się częścią Austrii,rabin zaangażował się jeszcze bardziej w politykę,kandydując do senatu miasta.Udało mu się,wobec czego został także delegowanym do parlamentu austriackiego.W 1848 roku wydał odezwę do Żydów polskich,w której wzywał ich do poparcia dążeń uczestników Wiosny Ludów.
Nad rabin warszawski
W 1856 roku Meisels został nad rabinem w Warszawie.Stało się tak dzięki poparciu,jakie udzielili mu działacze i zwolennicy ruchu asymilacyjnego.Od tego czasu w synagogach warszawskich wzywał po polsku do jedności Żydów z Polakami w walce wyzwoleńczej.Pomimo tego,że Warszawa była wówczas największym skupiskiem żydowskim w Europie,pozycja Krakowa w hierarchii religijnej była wyższa,dlatego też Meisels używał tytułu rabin krakowski zamieszkały w Warszawie.
Działalność antyrosyjska
W 1861 roku,na znak solidarności z duchowieństwem katolickim(które zamknęło kościoły po zbezczeszczeniu ich przez Kozaków rozbijających pochody niepodległościowe),nakazał zamknięcie synagog warszawskich.Podobnie uczynili rabini Izaak Kramsztyk i Markus Jastrow.Był także członkiem Delegacji Miejskiej w czasie pogrzebu pięciu poległych 2 marca 1861,który to pogrzeb przeistoczył się w demonstrację solidarności różnych stanów społeczeństwa Królestwa Kongresowego.Za udział w tej manifestacji społeczno-politycznej został aresztowany.Osadzono go w Cytadeli Warszawskiej.Kiedy wybuchło powstanie styczniowe w 1863 roku został zmuszony przez władze carskie do opuszczenia Królestwa Polskiego.Przebywał między innymi w Wiedniu.Kilka lat później pozwolono mu wrócić,ale od tego czasu jego działalność była już ściśle kontrolowana.Pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie(kwatera 1,rząd 6).Jego pogrzeb przerodził się w ogromną manifestację polsko-żydowskiej jedności wobec carskiego ucisku.