Życiorys
Urodził się 25 października 1867 w majątku Garbów koło Sandomierza w rodzinie Romana Muśnickiego,który był właścicielem Garbowa,pochodzącego z litewskiego rodu Dowborów(Daubor)osiadłego od XVII w.w sandomierskim,herbu Przyjaciel oraz Antoniny z Wierzbickich.Był młodszym bratem Konstantego,także generała lejtnanta.Naukę rozpoczął w gimnazjum w Radomiu,jednak w wieku 14 lat wstąpił do korpusu kadetów w Petersburgu,a następnie został uczniem konstantynowskiej szkoły wojskowej,którą ukończył w 1888 r.jako podporucznik.W latach 1899–1902 studiował w rosyjskiej Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu.
I wojna światowa
W momencie wybuchu wojny,w 1914 r.został awansowany do stopnia pułkownika i objął stanowisko szefa sztabu dywizji piechoty.Brał udział w bitwie przasnyskiej dowodząc 14 Pułkiem Strzelców Syberyjskich(dowódca pułku od 7(29).11.1914-11.09.1915),podczas przeprawy przez Orzyc we wsi Stary Podoś został ciężko ranny i wyjechał na leczenie do Moskwy.Za postawę podczas bitwy został przez Anglików odznaczony Orderem Łaźni.Walczył na froncie austriackim,w 1916 r.dowódca 123 i 38 Dywizji Piechoty,w okresie kwiecień–lipiec 1917 r.dowódca XXXVIII Korpusu Armijnego.Brał udział w bitwach pod Jarosławiem,Warszawą i Łodzią.W 1917 r.otrzymał awans na generała lejtnanta.Gdy w Rosji wybuchła rewolucja lutowa oddał się do dyspozycji Naczelnego Polskiego Komitetu Wojskowego w Rosji,który mianował go w ostatnich dniach lipca 1917 r.dowódcą I Korpusu Polskiego w Rosji.Gen.Dowbor–Muśnicki ogłosił neutralność wobec walk wewnętrznych w porewolucyjnej Rosji.Jednak kiedy I Korpus został zaatakowany przez oddziały Gwardii Czerwonej na początku lutego 1918 r.przystąpił do walki,odniósł kilka zwycięstw,z których najważniejsze to zdobycie Bobrujska i osadzenie się w jego twierdzy.W nocy z 21/22 maja 1918 nie podjął propozycji walki niepodległościowej rzuconej przez Leopolda Lisa-Kulę oraz Przemysława Barthela de Weydenthal aresztowany przez nich na jedną noc po nieudanej próbie przejęcia Bobrujska przez siły polskie zwolniony tego samego dnia.Współpracował z Niemcami przy przekazaniu twierdzy Bobrujsk.Rzucił oszczerstwo"tchórzostwa oraz działania za cudze pieniądze"na rzecz obcych mocarstw oskarżając tegoż Lisa-Kulę oraz Barthela de Weydenthal.Mimo dowodów bohaterstwa powyższych(śmierć na polu walki za sprawę polską)nigdy nie oczyścił ich z tego zarzutu.W pokoju brzeskim bolszewicka Rosja odstąpiła zdobyty przez Polaków Bobrujsk Niemcom.Dowbor-Muśnicki nie uzyskawszy poparcia od Rady Regencyjnej został zmuszony do złożenia broni.Po tym wydarzeniu,powrócił do Polski i zamieszkał w Staszowie pod Sandomierzem.
Powstanie wielkopolskie
W dniu 6 stycznia 1919 otrzymał wezwanie od Naczelnej Rady Ludowej do objęcia dowództwa nad powstaniem wielkopolskim.Muśnicki udał się najpierw do Warszawy,gdzie odbył rozmowę z Józefem Piłsudskim,który potwierdził nominację NRL,a następnie do Poznania,gdzie przybył 8 stycznia.Oficjalnie stanowisko dowódcy przejął od mjr Stanisława Taczaka 16 stycznia.Kontynuował on organizację Armii Wielkopolskiej("Sił Zbrojnych Polskich w byłym zaborze pruskim")wprowadzając m.in.obowiązkową służbę wojskową i powołując pod broń 11 roczników rekrutów,dzięki czemu udało mu się stworzyć blisko 100-tysięczną armię.Dążył do apolityczności wojska odsuwając od wpływu na decyzje oficerów o radykalnych poglądach oraz likwidując rady żołnierskie.Jako dowódca popierał idee rozszerzenia powstania na Pomorze i ofensywę w kierunku Gdańska,sprzeciwiając się jednocześnie uszczuplaniu Armii Wielkopolskiej poprzez posyłanie oddziałów na wschód.W marcu 1919 r.został awansowany na generała broni.Następnie przeprowadził proces integracji Armii Wielkopolskiej z resztą WP,pozostając faktycznym jej dowódcą jako dowódca Frontu Wielkopolskiego.
Dwudziestolecie międzywojenne
Po wybuchu wojny polsko-bolszewickiej oddał się do dyspozycji Piłsudskiego,który chciał,aby przejął od gen.Wacława Iwaszkiewicza,jego dawnego podwładnego,dowództwo armii południowej pod Lwowem.Dowbor odmówił,bowiem cenił Iwaszkiewicza.W kwietniu 1920 r.odmówił przyjęcia stanowiska dowódcy 4 Armii,a w sierpniu tego roku stanowiska dowódcy Frontu Południowego wobec czego w dniu 6 października 1920 przeniesiony został do rezerwy,a z dniem 31 marca 1924 w stan spoczynku.Pełniąc funkcje dowódcze w Poznaniu urzędował w budynku przy placu Działowym;miał też własne,dwupokojowe mieszkanie przy ul.Mylnej 15.W końcu marca 1920 r.osiadł w Lusowie,a następnie w Batorowie koło Poznania.Jako zwolennik apolitycznej armii,podczas zamachu majowego opowiedział się przeciw puczowi.Zmarł 26 października 1937 w Batorowie,a został pochowany w Lusowie.
Miał czworo dzieci:
- Giedymin Dowbor-Muśnicki
- Olgierd Dowbor-Muśnicki
- Janina Dowbor-Muśnicka
- Agnieszka Dowbor-Muśnicka
Siostrzeńcem gen.Józefa Dowbor-Muśnickiego był płk Władysław Bzowski,a mężem siostrzenicy,Teresy Janoty Bzowskiej,został płk Jana Władysława Rozwadowskiego.Od 20 marca 1996 roku generał broni Józef Dowbor-Musnicki jest patronem 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej w Międzyrzeczu.
Ordery,odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski(pośmiertnie,18 grudnia 1998 postanowieniem prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego"w uznaniu wybitnych zasług dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej")
- Order św.Anny z Mieczami I klasy(21.12.1916,Imperium Rosyjskie)
- Order św.Stanisława z Mieczami I klasy(13.01.1916,Imperium Rosyjskie)
- Szabla św.Jerzego(09.03.1915,Imperium Rosyjskie)
- Order Wojenny św.Jerzego IV klasy(03.02.1915,Imperium Rosyjskie)
- Miecze do Orderu św.Włodzimierza III klasy(styczeń 1915 r.Imperium Rosyjskie)
- Order św.Włodzimierza III klasy(18.08.1913,Imperium Rosyjskie)
- Order św.Anny z Mieczami II klasy(1906 r.Imperium Rosyjskie)
- Order św.Włodzimierz z Mieczami i Kokardą IV klasy(1906 r.Imperium Rosyjskie)
- Order św.Anny z Mieczami i Kokardą III klasy(1905 r.Imperium Rosyjskie)
- Order św.Stanisława z Mieczami II klasy(13.05.1905,Imperium Rosyjskie)
- Order św.Stanisława z Mieczami i Kokardą III klasy(13.05.1905,Imperium Rosyjskie)
- Order św.Anny IV klasy(13.05.1905,Imperium Rosyjskie)
- Order Łaźni III klasy(Wielka Brytania)
- Order Korony Włoch III klasy(Włochy)
- Krzyż Wolności II klasy(Estonia)
- Order Pogromcy Niedźwiedzia II klasy(Łotwa)
- Order Podwójnego Smoka 3.stopnia III klasy(Chiny)
- Medal Międzysojuszniczy„Médaille Interalliée”
- Honorowy Obywatel Miasta Sandomierza(1918 r.)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz