Jan Zagleniczny

Ur.4 marca 1866 w Wiązownie na Kielecczyźnie,zm.22 listopada 1931 w Warszawie polski przemysłowiec,działacz społeczny,polityk,senator II kadencji w II RP.
Życiorys
Po ukończeniu gimnazjum w Kielcach rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim.Został z niego usunięty w 1883 r.za udział w akcji antyapuchtinowskiej.Ukończył następnie studia chemiczne za granicą.Osiadł później w Warszawie i podjął pracę w przemyśle cukrowniczym.Przebywał również na Ukrainę.Był członkiem Ligi Narodowej.Związany był z Narodową Demokracją.W 1906 r.zdobył mandat do Dumy Rosyjskiej.Po wybuchu I wojny światowej zaangażował się w prace charytatywne,działając najpierw w Komitecie Obywatelskim m.Warszawy(1914–1915),a później zostając członkiem zarządu Rady Głównej Opiekuńczej(1916–1918).Był pracownikiem Komitetu Ofiary Narodowej Tymczasowej Rady Stanu.Od 2 stycznia do 27 lutego 1918 był ministrem przemysłu i handlu w rządzie Jana Kucharzewskiego.Po wojnie nadal zajmował się przemysłem cukrowniczym,należąc w nim do najbardziej wpływowych osób.W okresie II Rzeczypospolitej zaliczany był do wąskiego grona oligarchii finansowej.Po zamachu majowym przeszedł na pozycje sanacyjne.W 1928 r.został senatorem z listy BBWR z woj.łódzkiego.Został prezesem Związku Cukrowników byłego Królestwa Polskiego.Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Odznaczenia

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski(1931 r.„za zasługi na polu odbudowy i rozwoju przemysłu polskiego”)