Franciszek Henryk Nowicki

Ur.29 stycznia 1864 w Krakowie,zm.3 września 1935 w Zawoi poeta polski okresu Młodej Polski,taternik,działacz socjaldemokratyczny i socjalistyczny,projektodawca Orlej Perci.Syn Maksymiliana Nowickiego,zoologa i pioniera ochrony przyrody w Polsce oraz Antoniny Kasparek,siostry Franciszka Kasparka,prawnika,rektora UJ.Za czasów studenckich współredaktor(wraz z m.in.Kazimierzem Tetmajerem,Andrzejem Niemojewskim i Arturem Górskim)socjalizującego czasopisma„Ognisko”,po latach współzałożyciel Polskiej Partii Socjalistyczno-Demokratycznej,od 1894 roku nauczyciel gimnazjalny.5 lutego 1901 r.przedstawił Towarzystwu Tatrzańskiemu projekt utworzenia Orlej Perci,zrealizowany częściowo w latach 1903–1907.Od 1924 roku na emeryturze,w 1934 r.został członkiem honorowym Związku Zawodowego Literatów Polskich.Publikował wiersze i opowiadania, w 1891 roku wydał swój jedyny tomik Poezje,składający się z dwóch części:„Tatry”oraz„Pieśni czasu”.Przekładał również z niemieckiego(m.in.Hermana i Dorotę Goethego).W 1902 r.wszedł na bezimienną wówczas przełęcz w masywie Buczynowych Turni,nazwaną potem Przełęczą Nowickiego.