Antonina Leśniewska

Ur.1866 r.w Warszawie,zm.12 marca 1937 tamże polska farmaceutka,działaczka społeczna i oświatowa,właścicielka pierwszej żeńskiej apteki w Petersburgu,patronka warszawskiego Muzeum Farmacji.
Biografia
Córka Bolesława,lekarza i Michaliny z domu Szeluto.W 1884 r.ukończyła pensję Czarnowskiej w Warszawie,naukę kontynuowała na Kursach Bestużewskich w Petersburgu.Po ukończeniu kursów pracowała jako nauczycielka,a w 1892 r.zatrudniła się w jednej z petersburskich aptek.W 1897 r.złożyła egzamin na prowizora w Wojskowej Akademii Medycznej.W 1900 r.jako pierwsza kobieta w Rosji,uzyskała stopień magistra farmacji.W 1901 r.otworzyła pionierską w skali Europy żeńską aptekę w Petersburgu,zakładając ją w gmachu Polskiego Towarzystwa Dobroczynności przy kościele św.Katarzyny w Petersburgu na Newskim Prospekcie.W 1903 r.uruchomiła przy swojej aptece Farmaceutyczną Szkołę dla Kobiet o dwuletnim programie nauczania.Dzięki kursom w tej szkole 14 kobiet zdobyło uprawnienia prowizora,a 184 pomocnika aptekarskiego.Leśniewska była ponadto inicjatorką powstania Stowarzyszenia Farmaceutek w Petersburgu(1905 r.)oraz Związku Równouprawnienia Kobiet Polskich(1910 r.)W momencie wybuchu pierwszej wojny światowej Leśniewska zaczęła aktywnie działać na rzecz polskich jeńców i uchodźców wojennych(m.in.w Towarzystwie Pomocy Ofiarom Wojny).Zaangażowała się także w działalność polityczną,wstępując do Polskiego Zrzeszenia Niepodległościowego.W 1919 r.osiadła na stałe w niepodległej Polsce.Zainicjowała działalność domu dla polskich repatriantów w Ciechocinku.W 1921 r. założyła ochronkę dziecięcą w Starej Miłośnie pod Warszawą(później przejętą przez Ligę Szkolną Przeciwgruźliczą i przekształconą w sanatorium).W 1933 r.powróciła do zawodu farmaceuty i na podstawie koncesji uruchomiła aptekę przy ulicy Marszałkowskiej w Warszawie.Placówkę tę prowadziła do końca życia.Swoje doświadczenia na polu wytyczania drogi kobietom do zawodu aptekarza opisała we wspomnieniach"Po neprotorennoj doroge"("Nieprzetartym szlakiem"),opublikowanych w Petersburgu w 1901 r.Za wieloletnią działalność zawodową i społeczną w 1930 r.została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Polonia Restituta.Pochowana została na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.W 1985 r.w kamienicy przy ul.Marszałkowskiej 72 w Warszawie,mieściła się jedna z uruchomionych przez nią aptek.Przy ulicy Piwnej zaś powstało Muzeum Farmacji jej imienia.