Jan Karol Woyna

Herbu Trąby.(ur.1605 w Jasienicy Solnej,zm.1693 w Gdańsku)polski szlachcic,tłumacz,wydawca i językoznawca,leksykograf,filolog,pedagog.Urodził się w rodzinie szlacheckiej Woynów herbu Trąby w Jasienicy Solnej na Rusi(gmina Dereżyce).Wyjechał na studia w Królewcu,potem przebywał w podróży w Niemczech i we Włoszech,gdzie doskonale opanował obce języki.Gdy został nauczycielem języka polskiego w Gdańsku,zauważył brak podręczników do gramatyki dla obcokrajowców;szczególnie dla Włochów i Niemców.Wydrukował polskie gramatyki po łacinie(Gdańsk 1690) i po niemiecku(Gdańsk 1693).W gramatyce łacińskiej umieścił słownik 300 wyrazów korzystając ze słownika Thaesaurusa Grzegorza Knapskiego(ok.1564-1639),Adagia Polonica,1632,które normatywnie uznał za„vocabula polonicae barbara,obsoleta et inusitata”,(1665-1693).W 1746 został wydany jego podręcznik do nauki języka polskiego w języku niemieckim,składający się z czterech części:w pierwszej znajduje się Onomasticum,czyli słownik wyrazów polskich i niemieckich,uporządkowanych według części mowy,w drugiej części jest gramatyka języka polskiego,w trzeciej polskie i niemieckie przysłowia,czwartą zaś stanowią rozmówki polsko-niemieckie