Historia
Kościółek ten powstał na początku XVII wieku.Wcześniej na tym miejscu znajdował się drewniany zbór ariański,zburzony podczas rozruchów antyprotestanckich w maju 1591.18 października 1618 Wespazjan Piotrowski ofiarował znajdującą się na miejscu dawnego zboru kamienicę karmelitom z Piasku,którzy chcąc posiadać siedzibę w mieście,przerobili ją na kościół filialny.Konsekracji świątyni pod wezwaniem świętego Tomasza Apostoła dokonał biskup Tomasz Oborski 24 września 1621.Nowy patron nie był wybrany przypadkowo w dobie kontrreformacji często zdarzało się,że w miejscach dawnych zborów powstawały kościoły lub kaplice,którym patronował św.Tomasz Apostoł.Karmelici opuścili to miejsce w 1787,prawdopodobnie po pożarze kościoła.Nowym gospodarzem kościoła i klasztoru od 1800 stały się duchaczki,zajmujące się chorymi w pobliskim szpitalu św.Ducha.Zamieszkały w tym miejscu w 1851,nieco wcześniej w 1828 dokonano stosownych adnotacji urzędowych w księgach wieczystych przekazując kościół i przylegającą do niego od południa kamienicę mieszczącą klasztor na własność duchaczek.Kościół przeszedł gruntowną konserwację w 1963.
Wnętrze
Kościół jest budowlą wczesnobarokową,jednonawową,trójprzęsłową,nakrytą sklepieniem kolebkowym z lunetami.Fasada świątyni jest dwukondygnacyjna,portal prowadzący do wnętrza wykonano z marmuru dębnickiego w I.połowie XVII w Ponad nim w niszach umieszczone zostały kamienne posągi Chrystusa oraz św.Piotra i św.Pawła z tego samego okresu,pierwotnie pokryte polichromią usuniętą w 1933.W niewielkiej kruchcie znajduje się barokowa figura Jezusa Miłosiernego,przeniesiona tutaj z kościoła św.Ducha.W ołtarzu głównym znajduje się wizerunek Matki Boskiej Szkaplerznej,w okresie nowenny do Ducha Świętego zasłaniany obrazem przedstawiającym zesłanie Ducha Świętego autorstwa Jana Bąkowskiego namalowanym w 1932.Po lewej stronie w ołtarzu bocznym znajduje się krucyfiks z połowy XVII wieku umieszczony na tle obrazu z widokiem Jerozolimy,on także został przeniesiony z kościoła św.Ducha,a tradycja związała go z osobą zmarłej w opinii świętości Siostry Nimfy Suchońskiej(1688-1709),która wsławiła się ratowaniem ofiar zarazy z lat 1707-1709.Siostra Nimfa sama stała się jej ofiarą,umierając 6 czerwca 1709.Jej prochy spoczęły w kryptach pod kościołem św.Ducha,zaś obok krzyża zobaczyć można współczesny portret Nimfy Suchońskiej autorstwa Jana Bąkowskiego z 1931.W ołtarzu bocznym po prawej stronie znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w otoczeniu świętych,między innymi:proroka Eliasza(patrona zakonu karmelitów),proroka Elizeusza,św.Dionizego papieża,św.Cyryla oraz zakonnika z modelem tutejszego kościoła.Ambona barokowa z początku XVIII wieku z posążkiem anioła w zwieńczeniu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz