Bitwa pod Białym Kamieniem

Miała miejsce 25 września 1604 podczas wojny polsko-szwedzkiej 1600-1611.Przybyła latem do Estonii armia szwedzka(7000 żołnierzy)dowodzona przez Arvida Stålarma i hiszpańskiego najemnika Alonzo Cacho de Canuta obległa 15 września 1604 Biały Kamień.Pierwszy szturm Szwedów został przez załogę twierdzy odparty.Do drugiego nie doszło,gdyż 25 września nadciągnął z odsieczą Jan Karol Chodkiewicz(2000 żołnierzy).Pole bitwy znajdowało się między drogą z Dorpatu do Rewla,którą przybyła armia polsko-litewska a bagnistymi strumieniami znajdującymi się na wschodzie,zachodzie i południu.Pobliski Biały Kamień leżał w bagnistej dolinie na zachód od pola bitwy.Widząc zbliżającą się armię polsko-litewską Alonzo de Canuta zaproponował ustawienie luźnego szyku w stylu hiszpańskim,jednak Stålarm,pamiętając,że w poprzednich bitwach Polacy i Litwini najpierw przeganiali jazdę szwedzką,a potem wycinali piechotę,tym razem postanowił zmieszać piechotę i jazdę.Lewe,silniejsze skrzydło szwedzkie,złożone z zaciężnych Niemców dowodzonych przez de Canuta,oparte było o groblę i wąską drogę prowadzącą do Rewala.Prawe skrzydło,złożone z Finów,było słabsze,za to osłonięte bagnistymi strumieniami.Centrum,na którego czele stanął sam Stålarm,składało się wyłącznie z wojsk szwedzkich.Chodkiewicz,po rozpoznaniu szyku nieprzyjaciela,postanowił przede wszystkim zaatakować jego lewe skrzydło,gdyż uważał,że wódz szwedzki nie spodziewa się takiego posunięcia.Dlatego na prawym skrzydle armii Rzeczypospolitej stanęła husaria,na lewym lekka jazda,a w centrum piechota,rajtaria i artyleria.Nim Szwedzi zdołali rozeznać się w zamiarach Chodkiewicza,ruszyła na nich husaria,która wpadła na Niemców,rozbijając niemiecką rajtarię.Zacięty opór stawiła jednak dowodzona przez Canuta piechota.Jednak gdy Canut poległ,także i ona poszła w rozsypkę.Po zniszczeniu lewego skrzydła armii szwedzkiej Chodkiewicz rzucił do natarcia lewe skrzydło i centrum.Gdy dołączyli do nich zwycięzcy husarze,szwedzka armia została zepchnięta na bagno.Walka skończyła się całkowitą klęską armii prowadzonej przez Stålarma.Szwedzi stracili w bitwie 3000 żołnierzy,6 dział,cały sprzęt i 21 chorągwi,natomiast Polacy i Litwini 50 zabitych i 100 rannych.