Zygmunt Machoy

Zygmunt Stanisław Machoy(ur.22 kwietnia 1924 w Wolsztynie)polski biochemik,wykładowca akademicki,profesor nauk chemicznych.
Życiorys
W okresie II wojny światowej wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa.Po wyzwoleniu powrócił do Wolsztyna,po ukończeniu szkoły średniej podjął studia chemiczne na Wydziale Matematyki,Fizyki i Chemii Uniwersytetu im.Adama Mickiewicza w Poznaniu,uzyskując w 1951 r.magisterium.Na UAM doktoryzował się w 1962 r.na podstawie pracy Kontaktowe odbarwianie niektórych barwników spożywczych przy współudziale tlenu powietrza,a w 1970 r.został doktorem habilitowanym w oparciu o rozprawę zatytułowaną Fizykochemiczne badania procesu pobierania tlenu przez układ oksydazy cytochromowej.W 1985 r.otrzymał tytuł profesora nauk chemicznych.Specjalizował się w zagadnieniach z zakresu biochemii,chemii analitycznej i organicznej.Od 1951 r.związany zawodowo z Pomorską Akademią Medyczną i następnie powstałym z jej przekształcenia Pomorskim Uniwersytetem Medycznym w Szczecinie.Początkowo zatrudniony w pracowni chemicznej Zakładu Patologii Ogólnej i Doświadczalnej,później w Zakładzie Chemii Ogólnej.Od 1976 r.do czasu przejścia w 1994 r.na emeryturę był kierownikiem Zakładu Chemii Fizjologicznej PAM.Pełnił funkcję prodziekana(1981–1984) i dziekana(1984–1987)Wydziału Lekarskiego Pomorskiej Akademii Medycznej.Uzyskiwał członkostwo w Polskim Towarzystwie Toksykologicznym,Polskim Towarzystwie Biochemicznym i Polskim Towarzystwie Chemicznym,Komitetach Biofizyki i Biochemii,Ekologii oraz Toksykologii Środowiska Polskiej Akademii Nauk.Powoływany w skład komitetów redakcyjnych czasopism„Fluoride” i „Environmental Sciences”.Kierował organizacją naukową ISFR skupiającą naukowców zajmujących się badaniami nad fluorem.W 2013 r.za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-badawczej i dydaktycznej,za zasługi dla rozwoju biochemii,odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.Otrzymał tytuł doctora honoris causa Pomorskiej Akademii Medycznej.