Stanisław Kruczek

Ur.4 kwietnia 1924 w Rzeszowie,zm.4 sierpnia 2013 w Warszawie generał brygady ludowego Wojska Polskiego.Młodszy brat Władysława Kruczka,członka Biura Politycznego KC PZPR.Od połowy lat 60 dowódca 55 Pułku Zmechanizowanego w Braniewie,potem został zastępcą dowódcy 7 Łużyckiej Dywizji Desantowej ds.liniowych w Gdańsku,a od marca 1969 do września 1970 r.dowódca tej dywizji.W latach 1970-1973 był dowódcą 8 Dywizji Zmechanizowanej im.Bartosza Głowackiego w Koszalinie.Dywizja pod jego dowództwem brała udział w pacyfikacji protestów robotniczych na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku.Jesienią 1971 r.mianowany generałem brygady;nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa Józef Cyrankiewicz.W okresie od 1 czerwca 1973 do 24 grudnia 1976 dowódca Wojsk Obrony Wewnętrznej.W latach 1980-1989 zastępca dowódcy Warszawskiego Okręgu Wojskowego ds.Wojsk Obrony Wewnętrznej.W dniu 22 listopada 1989 pożegnany przez ministra obrony narodowej gen.armii Floriana Siwickiego i przeniesiony w stan spoczynku.W 1972 roku odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.W 1987 r.odznaczony Orderem Sztandaru Pracy II klasy.Od 1995 roku zasiadał na ławie oskarżonych w procesie o sprawstwo kierownicze śmierci robotników podczas wydarzeń na Wybrzeżu w grudniu 1970 roku.Pochowany na cmentarzu w Zwięczycy.