Zbigniew Zieleniewski

Ur.15 marca 1924 w Osieczku k.Sierpca polski wojskowy,generał dywizji LWP.Do WP wstąpił 5 października 1944,w lutym 1945 r.skończył Oficerską Szkołę Piechoty nr 2 w Lublinie ze stopniem podporucznika,po czym został wcielony do 6 Dywizji Piechoty i wysłany na front.Brał udział w zdobywaniu Kołobrzegu w marcu 1945 r.w forsowaniu Odry i dotarciu do Łaby.Od 20 listopada 1945 dowódca 2 batalionu 16 Pułku Piechoty,w 1946 r.awansowany przez Michała Żymierskiego na kapitana.W 1947 r.skończył kurs w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie i został szefem wydziału zwiadowczego sztabu 6 DP.W 1948 r.awansowany na majora,w 1949 r.został dowódcą 53 pp w Ostródzie,a w 1951 r.dowódcą 75 pp w Suwałkach.Zastępca szefa wydziału szkolenia w Dowództwie Warszawskiego Okręgu Wojskowego w stopniu podpułkownika od 1952,1953-1954 skończył kurs doskonalenia dowódców w Akademii Sztabu Generalnego WP.W 1957 r.został zastępcą komendanta ASG,do 1959 r.studiował w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie,po powrocie został szefem oddziału szkolenia bojowego dowództwa Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu.Od 1962 r.dowódca 11 Dywizji Pancernej w Żaganiu.W październiku 1962 r.mianowany generałem brygady;nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa PRL Aleksander Zawadzki.Jako dowódca 11 DPanc.był dowódcą rzutu pancernego w defiladzie Tysiąclecia Państwa Polskiego w lipcu 1966 r.w Warszawie.Od 1967 r.szef Zarządu VI Organizacyjnego Sztabu Generalnego WP,od 1972 r.szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej.Funkcję tę sprawował przez 11 lat.Od października 1973 r.generał dywizji,nominację wręczył mu w Belwederze I sekretarz Komitetu Centralnego PZPR Edward Gierek w obecności przewodniczącego Rady Państwa PRL prof.Henryka Jabłońskiego.W okresie czerwiec 1983–listopad 1987 szef Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie Zachodnim w randze ministra pełnomocnego.Następnie komendant główny OHP(1987-1989).W listopadzie 1989 r.pożegnany przez ministra obrony narodowej gen.armii Floriana Siwickiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej i w lutym 1990 r.przeniesiony w stan spoczynku.Członek PPR i PZPR.W okresie 1972-1980 prezes Wojskowego Klubu Sportowego Legia Warszawa.
Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy II klasy(1978 r.)
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski(1968 r.)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski(1963 r.)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski(1958 r.)
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy(1973 r.)
• Krzyż Walecznych(1945 r.)
• Złoty Krzyż Zasługi(1952 r.)
• Srebrny Krzyż Zasługi(1946 r.)
• Medal Za udział w walkach o Berlin
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Srebrna Odznaka"Za zasługi w ochronie granic PRL"
• Order Czerwonego Sztandaru(ZSRR)(1973 r.)
• Medal 20-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945(ZSRR)
• Medal 30-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945(ZSRR)
• Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945(ZSRR)
• Medal 60-lecia Sił Zbrojnych ZSRR(ZSRR)

I wiele innych medali i odznaczeń.