Życiorys
Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej i uczestnikiem powstania warszawskiego,podczas którego stracił prawą rękę.W latach 1945–1948 studiował na Uniwersytecie im.Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu.W 1950 r.uzyskał stopień naukowy doktora i został wykładowcą Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.W 1967 r.został profesorem nadzwyczajnym(otrzymując tytuł naukowy profesora),a w 1974 r.profesorem zwyczajnym.W pracy naukowej zajął się historią Polski przedrozbiorowej i dziewiętnastowiecznej,historią chrześcijaństwa w Polsce i dziejami zakonów oraz historią Europy Środkowo-Wschodniej.W Sekcji Historii KUL kierował Katedrą Historii Średniowiecznej i Katedrą Historii Kultury Polskiej,a od 1957 r.kierował Instytutem Geografii Historycznej Kościoła w Polsce.W latach 1968–1974 był dziekanem Wydziału Nauk Humanistycznych KUL.Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Międzynarodowej Komisji Historii Porównawczej Kościołów,przewodniczącego Polskiej Komisji Historii Porównawczej Kościołów w Komitecie Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk oraz kuratora Koła Naukowego Historyków Studentów KUL.W latach 2000–2004 przewodniczył Konwentowi Europejskiego Kolegium Polskich i Ukraińskich Uniwersytetów,następnie został jego honorowym przewodniczącym.Prace magisterskie oraz doktorskie pod kierunkiem Jerzego Kłoczowskiego napisali m.in.Czesław Deptuła,Henryk Gapski,Grażyna Karolewicz,Adam Chruszczewski,Jerzy Flaga,Piotr Gach,Janusz Krupski,Bolesław Kumor,Stanisław Litak,Sławomir Łukasiewicz,Wiesław Müller,Stanisław Olczak,Daniel Olszewski,Adam Penkalla,Robert Potocki,Franciszek Stopniak,Józef Szymański,Tadeusz Śliwa,Eugeniusz Wiśniowski.W 1956 r.należał do założycieli warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej.Od 1981 do 1991 r.był członkiem rady Polskiego Instytutu Kultury Chrześcijańskiej Fundacji Jana Pawła II w Rzymie.Od 1981 r.kierował pracami Wszechnicy Regionu Środkowowschodniego„Solidarności”.W okresie stanu wojennego współpracował z tajnymi strukturami„Solidarności”.Od 1989 do 1990 r.przewodniczył Komitetowi Obywatelskiemu na Lubelszczyźnie.W 1989 r.został powołany w skład Trybunału Stanu.Rok później z ramienia KO w wyborach uzupełniających po śmierci Adama Stanowskiego uzyskał mandat senatora I kadencji w województwie lubelskim.W Senacie zasiadał do 1991 r.pracował w Komisji Spraw Zagranicznych,należał do Parlamentarnego Klubu Unii Demokratycznej.Był jednym z inicjatorów powołania organizacji kombatanckiej Armii Krajowej.W okresie 1989–1990 pełnił funkcję prezesa Światowego Związku Żołnierzy AK w okręgu lubelskim.W 1991 r.znalazł się wśród inicjatorów i fundatorów Instytutu Armii Krajowej w Lublinie.Należy do Związku Inwalidów Wojennych RP(od 1946 r.)Rady Kasy im.Mianowskiego(od 1999 r.)jest wiceprzewodniczącym Forum Polsko-Ukraińskiego(od 1999 r.)członkiem Narodowej Rady Integracji Europejskiej(od 2001 r.)rady naukowej przy Wielkim Kanclerzu KUL(od 1998 r.)rady naukowej Instytutu Jana Pawła II KUL,współprzewodniczącym polsko-białoruskiej komisji ds.podręczników szkolnych(od 1992 r.)rady Państwowego Muzeum na Majdanku(od 1998 r.)członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności(od 2004 r.)członkiem-korespondentem PAU(od 1992 r.)członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Historycznego(od 2000 r.)członkiem honorowym Collegium Invisibile(od 2004 r.)Poznańskiego Towarzystwa Naukowego(od 2006 r.) i Warszawskiego Towarzystwa Naukowego.Należy też do Lubelskiego Towarzystwa Naukowego i Towarzystwa Naukowego KUL.W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego.W 1991 r.objął kierownictwo Towarzystwa Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej w Lublinie,w 2002 r.został dyrektorem Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej.Był przewodniczącym Międzynarodowej Federacji Instytutów Europy Środkowo-Wschodniej,przewodniczącym Polskiego Komitetu ds.UNESCO,członkiem Rady Wykonawczej UNESCO,kilkakrotnie przewodniczył polskiej delegacji na Konferencji Generalnej UNESCO,był założycielem polskiej rady Ruchu Europejskiego.Wykładał również m.in.na Collège de France,Merton College w ramach Oxford University i University of Madison-Wisconsin.
Życie prywatne
Jerzy Kłoczowski jest synem Eugeniusza Kłoczowskiego,inżyniera rolnika,ziemianina,właściciela majątku Bogdany,oraz Ireny z domu Cichowskiej.Brat dominikanina Jana Andrzeja Kłoczowskiego,ojciec m.in.Piotra Kłoczowskiego,literata,kuratora wystaw,Pawła Kłoczowskiego,filozofa i Jana Marii Kłoczowskiego,tłumacza.
Odznaczenia i wyróżnienia
Odznaczony m.in.Orderem Orła Białego(2004 r.)Krzyżem Virtuti Militari,Krzyżem Walecznych i Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami,ukraińskim Orderem„Za Zasługi”trzeciego stopnia(2008 r.)W 2004 r.otrzymał statuetkę Przasnyskiego Koryfeusza.Jest również laureatem Nagrody Pojednania Polsko-Ukraińskiego.Laureat nagrody im.A.Jurzykowskiego,nagrody specjalnej„Przeglądu Wschodniego”,Nagrody Obojga Narodów Polski i Litwy,nagrody„Rzeczpospolitej”im.J.Giedroycia,medalu za zasługi dla KUL,Nagrody Honorowej im.Henryka Wereszyckiego i Wacława Felczaka.Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu w Grodnie,Akademii Kijowsko-Mohylańskiej,Wolnego Uniwersytetu w Berlinie i Uniwersytetu Sorbona w Paryżu.W 2011 r.został odznaczony odznaką honorową"Bene Merito".
Wybrane publikacje
- Wspólnoty chrześcijańskie,1964 r.
- Kościół w Polsce,1968 i 1970 r.
- Chrześcijaństwo w Polsce,1981 r.
- Europa Słowiańska w XIV–XV wieku,1984 r.
- Bullarium Poloniae(wstęp w jęz.fr.)1985 r.
- Szkice historyczne,1986 r.
- Dzieje polskiego chrześcijaństwa,1987 i 1991 r.
- Od pustelni do wspólnoty,1987 r.
- Chrześcijaństwo i historia,1990 r.
- Europa Środkowowschodnia w historiografii krajów regionu,1993 r.
- Młodsza Europa.Europa Środkowo-Wschodnia w kręgu cywilizacji chrześcijańskiej średniowiecza,1998 r.
- Dzieje chrześcijaństwa polskiego,2000 r.
- Historia Polski od czasów najdawniejszych do końca XV wieku,2000 r.
- Aktualność przesłania paryskiej„Kultury”w dzisiejszej Europie(współautor),2007 r.
- Nasza tysiącletnia Europa,2010 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz