Antoni Biegun

Ps.„Czarny Antek”,„Szary” i „Sztubak”(ur.8 maja 1924 w Milówce na Żywiecczyźnie,zm.10 września 2001 w Krakowie)kapitan Wojska Polskiego podczas II wojny światowej.
Życiorys
Syn Rozalii Talik i Karola Bieguna.Miał 2 siostry Zofię i Kazimierę.Do chwili wybuchu wojny mieszkał z rodziną w Milówce.5 września 1940 został wraz z rodziną wysiedlony na teren Lubelszczyzny,do Lipin Dolnych,powiat biłgorajski,dokąd przybyli w listopadzie 1940 r.Zimą 1940 r.został zaprzysiężony na członka Narodowej Organizacji Wojskowej przez Janusza Stoboya ps.„Wir”,komendanta obwodu Biłgoraj NOW.W kwietniu 1942 r.został aresztowany przez Gestapo za posiadanie radia i sabotaż.8 maja 1942,po wcześniejszym dostarczeniu mu piłki do cięcia drewna i przecięciu drzwi do celi,uciekł z więzienia w Tarnogrodzie i jako„spalony”został skierowany do lasu.Wraz z grupą kilku partyzantów w tym:Mikołajem Paśnik ps.„Jastrząb”,Adamem Kusz ps.„Garbaty”,stworzył zalążek oddziału partyzanckiego NOW,dowodzonego później przez por.Jana Przysiężniaka ps.„Jan”,„Ojciec Jan”.Walczył też w oddziałach Armii Krajowej kpt.Aleksandra Szklarka ps.„Ryś”oraz Zgrupowania Akcji Specjalnej Narodowych Sił Zbrojnych mjr.Leonarda Zub Zdanowicza ps.„Ząb” i por.Wacława Piotrowskiego ps.„Cichy”.Po przejściu frontu wschodniego przez teren Lubelszczyzny wrócił do Milówki.Wcześniej kilka miesięcy,do czasu przejścia frontu przez teren Żywiecczyzny ukrywał się w klasztorze oo.Kapucynów w Krakowie.Podjął przerwaną naukę i zaczął pracować na kolei w Bielsku.Zagrożony aresztowaniem przez UB,uciekł„do lasu”,gdzie wraz z innymi poszukiwanymi,w lipcu 1945 r.założył oddział partyzancki,który w przeciągu miesiąca urósł do 30 osób.Początkowo oddział zajął się likwidacją bandytyzmu,konfidentów współpracujących z obu reżimami,rozbrajaniem posterunków MO oraz antykomunistyczną akcją propagandową.W sierpniu 1946 r.został mianowany podporucznikiem.W okresie lipiec 1945–marzec 1947 r.był dowódcą oddziału w VII Okręgu NSZ,wchodzącego w skład zgrupowania kpt.Henryka Flamego ps.„Bartek”(między innymi ochraniał oddziały Zgrupowania podczas defilady w dniu 3 maja 1946 w Wiśle),gdzie zatrzymał m.in.rodzinę dostojnika partyjnego Aleksandra Zawadzkiego.Był przeciwny akcji wyjazdu żołnierzy Zgrupowania na ziemie zachodnie,informując kpt.Bartka,że„Korzeń” i „Lawina”są konfidentami UB.W następstwie rozbieżności,co do tej kwestii wraz z oddziałem opuścił Zgrupowanie kpt.Bartka.Z jego polecenia członkowie jego oddziału zorganizowali nieudaną próbę likwidacji„Korzenia” i „Lawiny”.Ujawnił się z oddziałem w marcu 1947 r. i wyjechał na ziemie zachodnie.Gdy dowiedział się,że kpt.Henryk Flame ps.„Bartek”został zastrzelony,zaczął się ukrywać ponownie i podjął pracę pod zmienionym nazwiskiem w Stargardzie.Nadto wraz z Włodzimierzem Dobiją ps.„Groźny”w grudniu 1947 r.zorganizował organizację pod nazwą Narodowy Związek Walki.24 lutego 1948 został aresztowany w Stargardzie i przewieziony do Krakowa.Po procesie,wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie z dnia 29 lipca 1948 sygn.akt.Sr 609/48 został skazany na łączną karę 15 lat więzienia,5 lat pozbawienia praw obywatelskich i przepadek całego mienia(przewodniczący sądu ppłk.Julian Polan Charaschin,który m.in.skazał na karę śmierci Włodzimierza Dobiję ps.„Groźny”).Karę odbywał w więzieniach w Rawiczu i Wronkach.Został zwolniony 14 lipca 1956 po odbyciu kary 8 lat więzienia.Był prezesem zarządu Okręgu Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych w Krakowie.Dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 września 1989 został mianowany do stopnia porucznika(zaświadczenie nr 01042).Zmarł 10 września 2001,został pochowany na cmentarzu parafialnym Borek Fałęcki w Krakowie.