Jerzy Lewczyński

Ur.14 marca 1924 w Tomaszowie Lubelskim,zm.2 lipca 2014 w Gliwicach polski artysta fotograf,krytyk i publicysta.Członek Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego(od 1951 r.) i ZPAF(od 1956 r.)Międzynarodowa Federacja Sztuki Fotograficznej przyznała Jerzemu Lewczyńskiemu honorowy tytuł ARTYSTA FIAP AFIAP(1963 r.)Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach.W latach 50 jego prace próbujące uchwycić wzajemne relacje starannie komponowanych,symbolicznych przedmiotów i w ten sposób stworzyć komentarz do codzienności nazywano mianem„anty fotografii”,on sam jednak skłania się do nazywania swych działań„teatrem fotografii”.Z czasem skoncentrował się na działaniach nazywanych„archeologią fotografii”zaczął wykorzystywać w swych dziełach prace innych autorów,reprodukcje zapomniane,zniszczone,odnajdując w nich symbol sponiewieranej przeszłości,ślady dotyku ludzkich dłoni czy oczu.Stara się odkrywać,badać,komentować zdarzenia i fakty dziejące się w przeszłości fotograficznej bo dzięki temu przeszłość,dawne warstwy kulturowe mogą oddziaływać na dzisiejsze,tworzy się swoista ciągłość.W latach 1957-1960 był członkiem nieformalnej grupy fotograficznej wraz ze Zdzisławem Beksińskim i Bronisławem Schlabsem.Prezentował swą twórczość m.in.na wystawach Fotografia subiektywna(1968 r.) i Fotografowie poszukujący(1971 r.)Stany graniczne fotografii(1977 r.)W 1988-1993 wykładowca Wyższego Studium Fotografii ZPAF w Warszawie.Badania nad historią fotografii doprowadziły go do wydania Antologii fotografii polskiej 1839-1989(1999 r.)Było to pierwsze w Polsce wydawnictwo opisujące tak kompleksowo to zjawisko.Wpływy Lewczyńskiego są obecne w fotografiach u innych twórców,m.in.Wojciecha Prażmowskiego,Krzysztofa Pijarskiego czy Georgii Krawiec.W 2007 roku otrzymał Srebrny Medal„Zasłużony Kulturze Gloria Artis”,a także Nagrodę im.Katarzyny Kobro.