Rafał Krajewski

Herbu Jasieńczyk,ps.Wujaszek,August,Helena(ur.24 października 1834 w Łempicach Wielkich(obecnie Łępice w gminie Pokrzywnica),zm.5 sierpnia 1864 w Warszawie)dyrektor Wydziału Spraw Wewnętrznych w Rządzie Narodowym w czasie powstania styczniowego.W 1850 r.wstąpił do warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych,którą ukończył celująco w 1854 r.W 1857 r.uzyskał patent architekta.Projektował i budował wiele stołecznych kamienic.Według jego projektu odbudowano m.in.spalony w powstaniu Ratusz Warszawski.Politycznie związany był ze środowiskiem millenerów Edwarda Jürgensa.W grudniu 1862 r.wyjechał za granicę w tajnej misji politycznej.W połowie lutego 1863 r.wrócił do kraju i wszedł do sformowanej przez Stefana Bobrowskiego Komisji Wykonawczej.Romuald Traugutt mianował go dyrektorem Wydziału Spraw Wewnętrznych.10 marca 1864 został przez Rosjan aresztowany,więziony był w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej.Nie dał się złamać w śledztwie pomimo bicia,głodzenia i przetrzymywania w lochu.Dopiero 22 kwietnia,wobec obciążających go zeznań szesnastu świadków,przyznał się do kierowania WSW.19 lipca sąd wojenny skazał go na karę śmierci.Stracony 5 sierpnia na stokach Cytadeli Warszawskiej wraz z Romualdem Trauguttem,Józefem Toczyskim,Romanem Żulińskim i Janem Jeziorańskim.