Wojciech Węgierski

Herbu Belina(ur.2 marca 1602,zm.w kwietniu 1659)protestancki kaznodzieja,kronikarz i poeta.Pochodził z drobnoszlacheckiej rodziny wielkopolskiej wywodzącej się z Węgierek w dawnym powiecie pyzdrskim.Urodził się w Ostrorogu w Wielkopolsce jako najmłodszy syn Wacława Węgierskiego i jego drugiej żony,Małgorzaty z Ruchajewiczów(Ruchajewskich).Kształcił się prawdopodobnie od około 1615 r.w szkole braci czeskich w Ostrorogu,a od 1619 r.w gimnazjum w Bytomiu na Dolnym Śląsku.Niewykluczone,że zdobywał edukację i w innych ośrodkach naukowych,ale brak na to źródłowego potwierdzenia.W dniu 7 lutego 1626 r.objął funkcję rektora szkoły w rodzinnej miejscowości.Niespełna dwa lata później,14 grudnia 1627 r.został ordynowany na diakona Jednoty braci czeskich.W tymże samym roku przeniósł się do Małopolski,gdzie został kaznodzieją Kościoła kalwińskiego.Początkowo pełnił obowiązki ministra w Opolu Lubelskim(do 1637 r.)następnie w Wielkiejnocy pod Krakowem.W 1640 r.został konseniorem dystryktu krakowskiego Kościoła ewangelicko-reformowanego,w 1643 seniora,a 2 maja 1653 r superintendentem,czyli duchownym zwierzchnikiem swego Kościoła w Małopolsce.w 1645 r.uczestniczył w toruńskim spotkaniu kilku wyznań,tzw.Colloquium charitativum.Po zakończeniu potopu szwedzkiego zmuszony został do ucieczki z Małopolski.Zmarł w Bardiowie na Słowacji w kwietniu 1659 r.a jego pogrzeb odbył się 27 kwietnia.Pozostawił po sobie niemały dorobek literacki.Był autorem polskich i łacińskich poematów,wierszy okolicznościowych oraz kazań pogrzebowych.Jako teolog zaznaczył się traktatem apologetycznym Antidotum abo lekarstwo duszne(Baranów 1646,Królewiec 1750).Był również autorem dzieła historiograficznego Kronika zboru ewangelickiego krakowskiego(Kraków 1817,wydanie krytyczne Kraków 2007).Z małżeństwa z Barbarą Płachtówną,córką Franciszka Płachty,pozostawił kilkoro potomstwa.