Życie przed wyborem na papieża
Dzieciństwo i młodość
Karol Wojtyła urodził się w Wadowicach 18 maja 1920 roku,jako drugi syn Karola Wojtyły i Emilii z Kaczorowskich.Ród Wojtyłów wywodzi się z Czańca k.Kęt i Lipnika.Ród Kaczorowskich pochodzi z Michalowa k.Szczebrzeszyna.Karol Wojtyła został ochrzczony w kościele parafialnym 20 czerwca 1920 roku przez księdza Franciszka Żaka,kapelana wojskowego.Rodzicami chrzestnymi Karola Wojtyły byli Józef Kuczmierczyk,szwagier Emilii Wojtyły i jej siostra,Maria Wiadrowska.Pierwszą Komunię przyjął 29 maja 1929,a sakramentu bierzmowania udzielił mu abp Adam Stefan Sapieha 3 maja 1938;przyszły papież wybrał imię Hubert,na cześć Karola Huberta Rostworowskiego.Zachowały się relacje,że rodzice nadali przyszłemu papieżowi imię Karol na cześć Karola Habsburga.Drugie imię Józef,miało zostać nadane na cześć Franciszka Józefa.Papież spotkał się kiedyś z Zytą Burbon-Parmeńską,żoną ostatniego cesarza Austrii Karola I Habsburga,witając ją słowami„Miło mi powitać cesarzową mojego ojca”.W rodzinie Wojtyłów silna była więź sympatii z Austrią.Ostatnim błogosławionym,którego Jan Paweł II wyniósł na ołtarze,był właśnie ostatni cesarz Austrii bł.Karol I Habsburg.Rodzina Wojtyłów żyła skromnie.Jedynym źródłem utrzymania była pensja ojca wojskowego urzędnika w Powiatowej Komendzie Uzupełnień w stopniu porucznika.Matka pracowała dorywczo jako szwaczka.Edmund,brat Karola,po ukończeniu wadowickiego gimnazjum studiował medycynę w Krakowie i został lekarzem.Wojtyłowie mieli jeszcze jedno dziecko Olgę,która zmarła 16 godzin po urodzeniu 7 lipca 1916 r.w Białej.Papież wspominał ją w opublikowanym po śmierci testamencie na równi z rodzicami i bratem.Fakt urodzin i śmierci starszej siostry Papieża ujawnił francuski dziennikarz i filozof André Frossard,autor wydanej w 1982 roku książki Nie lękajcie się!Rozmowy z Janem Pawłem II.W dzieciństwie Karola nazywano najczęściej zdrobnieniem imienia Lolek.Uważano go za chłopca utalentowanego i wysportowanego.Regularnie grał w piłkę nożną oraz jeździł na nartach.Bardzo ważnym elementem życia Karola były wycieczki krajoznawcze,a także spacery po okolicy Wadowic.W większości wycieczek towarzyszył mu ojciec.Wczesny okres jego dojrzewania jako nastolatka został naznaczony śmiercią najbliższych.Gdy miał 9 lat,zmarła matka(13 kwietnia 1929 r.)Trzy lata później,5 grudnia 1932,w wieku 26 lat,na szkarlatynę zmarł jego brat Edmund.Od września 1930 roku,po zdaniu egzaminów wstępnych,Karol Wojtyła rozpoczął naukę w 8-letnim Państwowym Gimnazjum Męskim im.Marcina Wadowity w Wadowicach.Według jego katechetów,wyróżniała go wówczas ogromna wiara.W pierwszej klasie ks.Kazimierz Figlewicz zachęcił go do przystąpienia do kółka ministranckiego,którego stał się prezesem.Katecheta ten miał znaczny wpływ na rozwój duchowy młodego Karola Wojtyły.Jednym z nauczycieli Karola Wojtyły i jego wychowawcą był Mirosław Moroz(1893–1940),w 1940 roku zamordowany w Katyniu.Podczas nauki w gimnazjum Karol zainteresował się teatrem występował w przedstawieniach Kółka Teatralnego stworzonego przez polonistów z wadowickich gimnazjów:żeńskiego im.Michaliny Mościckiej i męskiego im.Marcina Wadowity.
Studia i dojrzewanie duchowe
14 maja 1938 Karol Wojtyła zakończył naukę w gimnazjum otrzymując świadectwo maturalne z oceną celującą,która umożliwiała podjęcie studiów na większości uczelni bez egzaminów wstępnych.Karol Wojtyła wybrał studia polonistyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.Studia rozpoczął w październiku 1938 roku.W pierwszym roku studiów Wojtyła przeprowadził się wraz z ojcem do rodzinnego domu matki przy ul.Tynieckiej 10 w Krakowie.Pozostał wierny swej pasji piłce nożnej,uczęszczał na mecze Cracovii.Od października 1938 do lutego 1941 roku Karol Wojtyła studiował,uczęszczał na spotkania grupy literackiej,a także tworzył poezję.W lutym 1940 poznał Jana Tyranowskiego który prowadził dla młodzieży męskiej koło wiedzy religijnej.Uczestniczący w nim Wojtyła poznał wówczas i po raz pierwszy czytał pisma św.Jana od Krzyża.18 lutego 1941 roku po długiej chorobie zmarł ojciec Karola Wojtyły.W 1942 i 1943,jako reprezentant krakowskiej społeczności akademickiej,udawał się do Częstochowy,by odnowić śluby jasnogórskie.Wojna odebrała Karolowi Wojtyle możliwość kontynuowania studiów,zaczął więc,w 1940 roku,pracować jako pracownik fizyczny w zakładach chemicznych Solvay.Początkowo od jesieni 1940 przez rok w kamieniołomie w Zakrzówku,a potem w oczyszczalni wody w Borku Fałęckim.W tym okresie Wojtyła związał się z Unią.Jesienią roku 1941 Karol Wojtyła wraz z przyjaciółmi założył Teatr Rapsodyczny,który swoje pierwsze przedstawienie wystawił 1 listopada 1941.Rozstanie Wojtyły z teatrem nastąpiło nagle w roku 1942,gdy postanowił studiować teologię i wstąpił do tajnego Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie.W okresie od kwietnia 1945 do sierpnia 1946 roku Karol Wojtyła pracował na uczelni jako asystent i prowadził seminaria z historii dogmatu.Był to też okres rozwoju literackiego Karola Wojtyły.Pierwszy zbiór wierszy Renesansowy psałterz,powstały 1939 roku(wydany w 1999),ma jeszcze charakter poetyckich pierwocin;jest też wyrazem hołdu dla wielkiej tradycji,w tym dla Jana Kochanowskiego.W marcu 1946 powstał między innymi,poemat Pieśń o Bogu ukrytym,o charakterze wizyjnym i mistycznym,nawiązujący twórczo do św.Jana od Krzyża.Tworzył poezję metafizyczną.
Kapłaństwo,praca naukowa i twórcza
13 października 1946 roku alumn Metropolitalnego Seminarium Duchownego w Krakowie Karol Wojtyła został subdiakonem,a tydzień później diakonem.1 listopada 1946 roku kardynał Adam Stefan Sapieha wyświęcił Karola Wojtyłę na księdza.2 listopada jako neoprezbiter odprawił mszę prymicyjną w krypcie św.Leonarda w katedrze na Wawelu.15 listopada Karol Wojtyła wraz z klerykiem Stanisławem Starowieyskim poprzez Paryż wyjechał do Rzymu,aby kontynuować studia na Papieskim Międzynarodowym Athenaeum Angelicum(obecnie Papieski Uniwersytet Świętego Tomasza z Akwinu(Angelicum))w Rzymie.Przez okres studiów zamieszkiwał w Kolegium Belgijskim,gdzie poznał wielu duchownych z krajów frankofońskich oraz z USA.W 1948 roku ukończył studia z dyplomem summa cum laude i otrzymał stopień doktora za dysertację pt."Problem wiary u św.Jana od Krzyża".Dla potrzeb doktoratu nauczył się języka hiszpańskiego,by czytać teksty renesansowego mistyka w oryginale.W lipcu 1948 roku Karol Wojtyła został skierowany do pracy w parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Niegowici,gdzie spełniał zadania wikariusza i katechety.Wolny czas starał się spędzać z młodzieżą na łonie natury.W sierpniu 1949 roku został przeniesiony do parafii św.Floriana w Krakowie.Tam założył mieszany chorał gregoriański.Nadal wyprawiał się na wycieczki z młodzieżą.Aby zmylić ówczesną milicję,zdejmował podczas nich sutannę i pozwolił,by nazywano go„wujkiem”.W 1951 roku po śmierci kardynała Sapiehy,Karol Wojtyła został skierowany na urlop w celu ukończenia pracy habilitacyjnej.Dużo uwagi poświęcał także pracy publicystycznej,pisał eseje filozoficzne(np.Personalizm tomistyczny o Tomaszu z Akwinu,O humanizmie św.Jana od Krzyża) i szkice.Często publikował w krakowskich periodykach katolickich:miesięczniku„Znak” i „Tygodniku Powszechnym”.W związku z habilitacją podjął systematyczne studia nad myślą etyczną fenomenologa Maxa Schelera,którego pisma czytał w oryginale niemieckim.Pisał wiele m.in.na temat chrześcijańskiej etyki seksualizmu.Dnia 12 grudnia 1953 jego praca"Ocena możliwości oparcia etyki chrześcijańskiej na założeniach systemu Maksa Schelera"[taka spolszczona wersja imienia w tytule]została przyjęta jednogłośnie przez Radę Wydziału Teologicznego UJ,jednak Wojtyła nie uzyskał habilitacji z powodu odmowy Ministerstwa Oświaty.Karol Wojtyła powrócił do przerwanych obowiązków.Wykładał m.in.w seminariach diecezji:krakowskiej,katowickiej i częstochowskiej(mieściły się one wszystkie w Krakowie)oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.Jego wykłady obejmowały głównie teologię moralną i etykę małżeńską,ale ogarniały też szeroko pojętą historię filozofii.Były precyzyjne i trudne,Wojtyła ujmował jednak studentów jako profesor wprawdzie wymagający,lecz życzliwy,otwarty na rozmowę i sprawiedliwy.
Biskup,kardynał
4 lipca 1958 r.Karol Wojtyła został mianowany biskupem tytularnym Ombrii,a także biskupem pomocniczym Krakowa.Konsekracji biskupiej Karola Wojtyły dokonał 28 września 1958 w katedrze na Wawelu metropolita krakowski i lwowski,arcybiskup Eugeniusz Baziak.Współkonsekratorami byli biskupi Franciszek Jop i Bolesław Kominek.W 1962 roku został krajowym duszpasterzem środowisk twórczych i inteligencji.Na okres biskupstwa Karola Wojtyły przypadły także obrady soboru watykańskiego II,w których aktywnie uczestniczył.Już w tym okresie bardzo dużo czasu poświęcał na podróże zagraniczne w celach ewangelizacyjnych i religijnych.W 1963 odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej.Jako biskup przyjął,zgodnie z obyczajem,hasło przewodnie swej posługi,które brzmiało:Totus Tuus(łac.Cały Twój).Dewizę tą kierował do Matki Chrystusa.Inspiracją stał się barokowy pisarz ascetyczny,francuski św.Ludwik Maria Grignion de Montfort i jego książka Traktat o prawdziwym nabożeństwie do Najświętszej Maryi Panny,z której Wojtyła przejął koncepcję„niewolnictwa duchowego”,rozumianą jako dobrowolne i ufne oddanie się w opiekę Matce Boskiej.13 stycznia 1964,półtora roku po śmierci swego poprzednika,arcybiskupa Eugeniusza Baziaka,Karol Wojtyła został mianowany arcybiskupem metropolitą krakowskim.Podczas konsystorza z 26 czerwca 1967 został nominowany kardynałem.28 czerwca 1967 roku otrzymał w Kaplicy Sykstyńskiej od papieża Pawła VI czerwony biret,a jego kościołem tytularnym stał się kościół św.Cezarego Męczennika na Palatynie.Jako biskup diecezji krakowskiej wizytował parafie,odwiedzał klasztory(w tym zgromadzenie albertynów,założone przez św.brata Alberta).W 1965 otworzył proces beatyfikacyjny siostry Faustyny Kowalskiej,z której Dzienniczkiem oraz orędziem Miłosierdzia Bożego zapoznał się wcześniej.Spotykał się z inteligencją krakowską,zwłaszcza ze środowiskiem naukowym i artystycznym.Ponadto jeździł na Podhale i w Tatry.Ogłosił drukiem(pod pseudonimem Andrzej Jawień)dramaty:Przed sklepem jubilera i jak misterium ujęte Promieniowanie ojcostwa,także poematy.W 1969 wydał filozoficzną monografię z zakresu antropologii Osoba i czyn,a w 1972 książkę o II Soborze Watykańskim.Pomimo obowiązków duszpasterskich systematycznie prowadził wykłady na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim,kształtując tam swą szkołę badawczą z zakresu etyki.Według świadectwa Tadeusza Nowaka,kardynał Wojtyła w 1970 roku był przeciwny rozsyłaniu i czytaniu w diecezji krakowskiej listu pasterskiego,który Episkopat Polski przygotowywał na 50.rocznicę wojny polsko-bolszewickiej.Zyskał dojrzałość jako myśliciel,sięgając do rozległej tradycji filozoficznej(grecka etyka klasyczna,św.Tomasz z Akwinu,fenomenologia),lecz też do Biblii i do mistyki(zawsze mu bliski święty Jan od Krzyża) i budując harmonijnie koncepcję zarówno z filozofii,jak i teologii:człowieka jako integralnej osoby.Człowiek jest zadomowiony pośród świata jako byt cielesno-duchowy,otwarty na transcendencję,a godność i wolność dał mu Bóg.Tym sposobem Wojtyła stał się wybitnym przedstawicielem personalizmu.W filozofii reprezentował neotomizm fenomenologizujący.Swoje poglądy stosował też i przedstawiał w pracy duszpasterskiej.Stał się znanym poza Polską autorytetem.Był obok prymasa Polski kardynała Stefana Wyszyńskiego,najważniejszą postacią Episkopatu Polski.Z„prymasem Tysiąclecia”(bo tak nazywał kard.Wyszyńskiego)ściśle współpracował,okazując szacunek dla jego doświadczenia i mądrości.Jako kardynał odbywał podróże zagraniczne,zapraszany też przez środowiska uniwersyteckie.Wiosną 1976 papież Paweł VI zaprosił go do Watykanu,by w dniach 7-13 marca głosił tam rekolekcje wielkopostne(wydane później w publikacji książkowej).16 października 1978 na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe w ósmym głosowaniu kard.Karol Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II.Według szacunków,jego kandydaturę poparło 103 kardynałów,na 111 głosujących.Wynik wyboru ogłoszono o godzinie 18.44.Formalna inauguracja pontyfikatu miała miejsce w trakcie mszy św.na placu Św.Piotra 22 października 1978.Jan Paweł II był pierwszym papieżem z Polski,jak również pierwszym po 455 latach(od czasu pontyfikatu Hadriana VI)biskupem Rzymu,niebędącym Włochem.Wielokrotnie sam przywoływał spełnione proroctwo Juliusza Słowackiego z wiersza„Słowiański papież”.
Pontyfikat
Lata 1978–1981
Głównym wykładnikiem pontyfikatu Wojtyły,były pielgrzymki.Z tego też powodu został on wkrótce potem nazwany:"papież-pielgrzym".Swoją pierwszą podróż apostolską odbył w styczniu 1979 do Meksyku(gdzie otworzył Konferencję Biskupów Ameryki Łacińskiej) i do kilku państw Ameryki Łacińskiej.Podkreślił tam również,że politycy,krajów w większości katolickich,przy okazji sprawowania władzy powinni pamiętać o prawach człowieka,wolności religijnej i godności ludzkiej.Po powrocie do Rzymu,w marcu wydał swoją pierwszą encyklikę Redemptor hominis,w której podkreślił nauki głoszone w krajach odwiedzonych podczas pielgrzymki,a także rozszerzył nauki o sprawiedliwość społeczną.W czerwcu tego samego roku udał się w pierwszą pielgrzymkę do Polski.Głoszone przez niego nauki walnie przyczyniły się do późniejszych transformacji ustrojowych w europejskich państwach bloku wschodniego.Podczas trzeciej pielgrzymki,papież udał się do Irlandii i USA,gdzie skrytykował postawy kapitalistyczne i wyzyskiwanie biednych państw przez bogate.Odwiedził wówczas także siedzibę ONZ.W listopadzie odbył swoją ostatnią podróż w 1979 i odwiedził Turcję.Spotkał się wówczas z patriarchą Cerkwi prawosławnej.Uważa się,że był to pierwszy krok w stronę budowania ekumenizmu.Na ten okres przypada także ostre upomnienie Kongregacji Nauki Wiary dla niemieckiego księdza teologa,Hansa Künga(za głoszenie nauk niezgodnych z doktryną Kościoła)oraz wydanie kolejnej papieskiej encykliki Dives in misericordia.
Zamachy na Jana Pawła II
13 maja 1981 roku,podczas audiencji generalnej na placu Św.Piotra w Rzymie o godzinie 17:19,Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Alego Agcę.Jak ustalili śledczy,chwilę wcześniej Ali Ağca mierzył w jego głowę,jednak Jan Paweł II schylił się wtedy do małej dziewczynki(Sara Bartoli) i wziął ją na ręce.Zamachowiec opóźnił oddanie strzału prawdopodobnie dlatego,że dziewczynka którą papież trzymał na rękach lekko przysłoniła go,co uniemożliwiło zamachowcowi dokładne wycelowanie.Ranny papież osunął się w ramiona stojącego za nim sekretarza,Stanisława Dziwisza.Ochrona przewiozła Jana Pawła II do polikliniki Gemelli,gdzie poddano papieża sześciogodzinnej operacji.Papież wierzył,że swoje ocalenie nie zawdzięczał tylko szczęściu wyraził to słowami:"Jedna ręka strzelała,a inna kierowała kulę."Zamach miał miejsce 13 maja,podobnie jak pierwsze objawienie Matki Boskiej w Fátimie w roku 1917.Jan Paweł II spędził na rehabilitacji w szpitalu 22 dni.Potem wielokrotnie cierpiał z powodu różnorodnych dolegliwości będących następstwem postrzału,lecz nigdy nie ukrywał swoich niedomagań przed wiernymi,ukazując wszystkim oblicze zwykłego człowieka poddanego cierpieniu.Dokładnie rok później,papież udał się do Fatimy,by podziękować Niepokalanemu Sercu Maryi za uratowanie go od śmierci.Został wówczas zaatakowany bagnetem przez Juana Maríę Fernándeza y Krohn,lecz nie odniósł poważnych obrażeń.
Lata 1981–1989
Jeszcze odbywając rekonwalescencję,papież wydał kolejną encyklikę Laborem exercens,w której zaapelował o godziwe traktowanie pracowników,niekonsumpcjonistyczny system sprawowania rządów i nowy ład społeczno-ekonomiczny.W tym samym czasie w Polsce zawiązał się Związek Zawodowy„Solidarność”,z którym papież sympatyzował.W grudniu 1981 prezes Rady Ministrów Wojciech Jaruzelski wprowadził stan wojenny,co doprowadziło do represji wobec członków"Solidarności".W tym okresie Jan Paweł II często prowadził prywatne rozmowy z władzami polskimi i radzieckimi.W 1982 roku papież odbył pierwszą w historii pielgrzymkę do Wielkiej Brytanii,gdzie doszło do spotkania z głową Kościoła anglikańskiego królową Elżbietą II.Rok później,podczas wizyty w Afryce Środkowej,papież apelował o pokój w państwach ogarniętych wojną domową.W 1986 roku papież odwiedził zlaicyzowaną Holandię,gdzie został chłodno przyjęty przez postępowych katolików.Z punktu widzenia religijnego i ekumenicznego przełomowy był rok 1986,kiedy to papież modlił się w Asyżu wspólnie z przywódcami wielkich religii o pokój na świecie(27 października).Oprócz tego był pierwszą głową Kościoła katolickiego,który odwiedził synagogę(Rzym).Na okres lat osiemdziesiątych przypada także zaangażowanie papieża w sprawy doktrynalne.Podobnie jak w przypadku Hansa Künga,cofnięto zezwolenia na działalność naukową lub udzielono upomnień od Kongregacji Nauki Wiary.Upomniano m.in.Charlesa Currana,Edwarda Schillebeeckxa(za głoszenie poglądów niezgodnych z doktryną wiary),Gustavo Gutiérreza i Leonardo Boffa(za popieranie teologii wyzwolenia).Jednocześnie,w 1988 Jan Paweł II ekskomunikował konserwatywnego arcybiskupa Marcela Lefebvre'a(od którego pochodzi ruch lefebrystów).W 1982 roku nadał status prałatury personalnej instytucji Opus Dei.
Jesień Ludów w Europie Wschodniej
Zdaniem historyków papież,popierając ideę niezależnych,wolnych związków zawodowych,walnie przyczynił się do upadku systemów komunistycznych w państwach bloku wschodniego.Zapoczątkowały to wydarzenia w Polsce z roku 1989:w kwietniu nastąpiło zalegalizowanie związków zawodowych,a w czerwcu odbyły się pierwsze częściowo wolne wybory.Po tych wydarzeniach,podobne zmiany ustrojowe rozpoczęły się w innych państwach,m.in.aksamitna rewolucja na Czechosłowacji,Trójkątny Stół na Węgrzech czy Okrągły Stół w Bułgarii.W tym czasie,ówczesny przywódca ZSRR,Michaił Gorbaczow odwiedził Jana Pawła II w Watykanie,jako pierwszy władca tego kraju w historii.Dwa lata później,kiedy Gorbaczow był już prezydentem,Związek Radziecki rozpadł się.
Lata 1989–2000
Jeszcze w roku 1990,dzięki dobrym relacjom z Gorbaczowem,Stolica Apostolska nawiązała stosunki dyplomatyczne z Federacją Rosyjską.Zarazem jego ustalenia z prezydentem USA Billem Clintonem,doprowadziły do ustalenia w 1994 roku stanowiska ws.wspólnego działania Stanów Zjednoczonych i Watykanu,na rzecz pokoju na świecie.Zaowocowało to kolejnym wystąpieniem przed Zgromadzeniem Ogólnym Narodów Zjednoczonych(w 1995),gdzie Jan Paweł II zaapelował o"uwolnienie przyszłości polityki i ludzi od obciążenia cynizmem".Ponadto,ze względu na dobre stosunki z wyznawcami judaizmu,w 1993 Stolica Apostolska uznała państwo Izrael.Lata 90.były kolejną dekadą naznaczoną licznymi pielgrzymkami,choć z powodu operacji stawu biodrowego w 1994,papież musiał nieco ograniczyć swoją działalność misyjną.Jeszcze w 1992 odbył podróż do Afryki,gdzie senegalskim Domu Niewolników na Gorée modlił się o przebaczenie dla handlarzy czarnoskórej ludności,którzy sprzedawali niewolników do pracy przy zbiorach kawy i bawełny.W latach 1995-1996 odbył też pielgrzymki do państw Ameryki Środkowej i Centralnej,a także na Filipiny największego katolickiego państwa Azji.Początek dekady to także starania papieża o pokój na świecie zwłaszcza w ogarniętych wojnami domowymi państwach afrykańskich oraz sytuacji na Bałkanach.Niektóre papieskie działania pozostawały jednak bez odpowiedzi,jak choćby apele o zaprzestanie wojen w Zatoce Perskiej oraz o zniesienie embarga na Kubę.Prawdopodobnie dzięki takiemu stanowisku,kiedy w 1998 wizytował ten kraj został ciepło przyjęty przez komunistycznego prezydenta Fidela Castro,co doprowadziło do większej akceptacji kubańskiego Kościoła katolickiego przez władze.W tym czasie Jan Paweł II zadbał także o reformę Kościoła.Jeszcze pod koniec lat 80.zreformował Kurię Rzymską a w 1992 wydał nowy Katechizm Kościoła Katolickiego.Siedem lat później poparł działania na rzecz ochronę środowiska naturalnego,uznając,że niszczenie środowiska może być grzechem ciężkim.
Jubileusz Roku 2000
Od początku pontyfikatu,planem papieża,było wprowadzić Kościół w nowe tysiąclecie.Z okazji roku milenijnego,postanowił uczcić to wprowadzając obchody Roku Jubileuszowego.Obchody poprzedziły jedne z ważniejszych wydarzeń pontyfikatu pod względem dialogu z innymi religiami.W marcu 2000 papież odbył pielgrzymkę do Ziemi Świętej i spotkał się w Jerozolimie z premierem Izraela Ehudem Barakiem.W trakcie pielgrzymki papież odwiedził m.in.instytut Jad Waszem,poświęcony ofiarom Holocaustu,a także modlił się przy Ścianie Płaczu.
Lata 2000–2005
W ostatnich latach pontyfikatu,Jan Paweł II musiał ograniczyć swoją aktywność,ze względu na stan zdrowia.Postępująca choroba Parkinsona oraz przebyte w latach 90.operacje,znacznie nadszarpnęły zdrowie papieża i zmusiły do mniejszej ilości pielgrzymek,jednak pomimo tego nie rozważał możliwości rezygnacji.Od 2003 roku jego stan nie pozwolił mu już poruszać się w pozycji stojącej,więc pokazywał się publicznie wyłącznie siedząc.Od 14 marca 2004 roku pontyfikat Jana Pawła II jest uznawany za najdłuższy,po pontyfikacie św.Piotra i bł.Piusa IX.Był papieżem przez 26 i pół roku(9666 dni).Długość jego pontyfikatu podkreśla także kontrast z papiestwem jego poprzednika Jana Pawła I,który papieżem był jedynie 33 dni.Osobistym sekretarzem Jana Pawła II przez cały pontyfikat był Stanisław Dziwisz,od 2006 kardynał.Jego drugim osobistym sekretarzem był natomiast Mieczysław Mokrzycki.
Pielgrzymki
Charakterystycznym elementem pontyfikatu Jana Pawła II były podróże zagraniczne.Odbył ich 104,odwiedzając wszystkie zamieszkane kontynenty.W wielu miejscach,które odwiedził,nigdy przedtem nie postawił stopy żaden papież.Był m.in.pierwszym papieżem,który odwiedził Wielką Brytanię(od roku 1534 Kościół Anglii nie uznaje władzy zwierzchniej Stolicy Apostolskiej)jest też pierwszym w historii papieżem,który odwiedził Biały Dom oraz jest też pierwszym papieżem,który odwiedził Sejm RP.Mimo wielu zabiegów nie udało mu się jednak odbyć pielgrzymki do Rosji,prawdopodobnie ze względu na niechęć ze strony patriarchatu moskiewskiego,który zarzuca Watykanowi prozelityzm.Jan Paweł II jako papież najwięcej razy odwiedził m.in.Polskę(8 razy),USA(7 razy),Francję(7 razy)oraz odbył spotkania z młodzieżą na Światowych Dniach Młodzieży(9 razy).
Podróże apostolskie do Polski:
- I pielgrzymka(2–10 czerwca 1979)
- II pielgrzymka(16–23 czerwca 1983)
- III pielgrzymka(8–14 czerwca 1987)
- IV pielgrzymka(1–9 czerwca,13–16 sierpnia1991)
- V pielgrzymka(22 maja 1995)
- VI pielgrzymka(31 maja–10 czerwca 1997)
- VII pielgrzymka(5–17 czerwca 1999)
- VIII pielgrzymka(16–19 sierpnia 2002)
- 20–22 maja 1985 Mediolan
- 8–10 maja 1993 Sycylia
- 5 września 2004 Loreto
Podczas swojego pontyfikatu,Jan Paweł II beatyfikował i kanonizował o wiele więcej osób niż jakikolwiek poprzedni papież.Ogłosił błogosławionymi w sumie 1338 ludzi,a świętymi 482 osoby,podczas 51 uroczystości.
Nominacje kardynalskie
Jan Paweł II kreował 231 kardynałów,na dziewięciu konsystorzach.Mianował także jednego kardynała in pectore jego nazwisko nigdy nie zostało ujawnione.
Ostatnie lata
Choroba i śmierć
Jan Paweł II od 1992 r.cierpiał na postępującą chorobę Parkinsona.Mimo licznych spekulacji i sugestii ustąpienia z funkcji,które nasilały się w mediach zwłaszcza podczas kolejnych pobytów papieża w szpitalu,pełnił ją aż do śmierci.W lipcu 1992 przeszedł operację w celu usunięcia guza nowotworowego na jelicie grubym.Jego długoletnie zmagania z chorobą i ze starością były osobistym przykładem głoszonych na ten temat poglądów,w których podkreślał godność ludzkiego cierpienia i odnosił je do męki Chrystusa.13 maja 1992 papież,w 11.rocznicę zamachu,ustanowił Światowy Dzień Chorego.Nagłe pogorszenie stanu zdrowia papieża rozpoczęło się 1 lutego 2005.Przez ostatnie dwa miesiące życia Jan Paweł II wiele dni spędził w szpitalu i nie udzielał się publicznie.Przeszedł grypę oraz zabieg tracheotomii,wykonany z powodu niewydolności oddechowej.W czwartek 31 marca tuż po godzinie 11,gdy Jan Paweł II udał się do swej prywatnej kaplicy,wystąpiły u niego silne dreszcze,ze wzrostem temperatury ciała do 39,6°C.Był to początek wstrząsu septycznego połączonego z zapaścią sercowo-naczyniową.Czynnikiem wywołującym była infekcja dróg moczowych w osłabionym chorobą Parkinsona i niewydolnością oddechową organizmie.Uszanowano wolę papieża,który chciał pozostać w domu.Podczas mszy przy jego łożu,którą Jan Paweł II koncelebrował z przymkniętymi oczyma,kardynał Marian Jaworski udzielił mu sakramentu namaszczenia.2 kwietnia,w dniu śmierci,o godzinie 7:30 rano,papież zaczął tracić przytomność,a późnym porankiem przyjął jeszcze watykańskiego sekretarza stanu kardynała Angelo Sodano.Później tego samego dnia doszło do gwałtownego wzrostu temperatury.Około godziny 15.30 bardzo słabym głosem papież powiedział:„Pozwólcie mi iść do domu Ojca”.O godzinie 19 wszedł w stan śpiączki,a monitor wykazał postępujący zanik funkcji życiowych.Osobisty papieski lekarz Renato Buzzonetti stwierdził śmierć papieża Jana Pawła II o godzinie 21:37 czasu miejscowego,a elektrokardiograf wyłączono po 20 minutach od tej chwili.Zmarł po zakończeniu Apelu Jasnogórskiego,w pierwszą sobotę miesiąca i wigilię Święta Miłosierdzia Bożego,w 9666.dniu swojego pontyfikatu.W ciągu ostatnich dwóch dni życia nieustannie towarzyszyli mu wierni z całego świata,śledząc na bieżąco wiadomości dochodzące z Watykanu oraz trwając na modlitwie w jego intencji.Po otrzymaniu zgody kardynała kamerlinga Eduarda Somalo 3 kwietnia 2005 ciało Jana Pawła II umieszczono na katafalku oraz ubrano w ozdobne szaty papieskie i wystawiono na widok publiczny w Sali Klementyńskiej Pałacu Apostolskiego.Następnego dnia zostały przeniesione do Bazyliki Świętego Piotra,gdzie były dostępne dla delegacji państwowych i pielgrzymów przybyłych na obrzędy pogrzebowe.
Pogrzeb
Pogrzeb Jana Pawła II odbył się w piątek 8 kwietnia 2005 r.Trumnę z prostych desek z drewna cyprysowego(symbolu nieśmiertelności)ustawiono wprost na rozłożonym na bruku placu Św.Piotra dywanie.Mszy świętej koncelebrowanej przez kilka tysięcy kardynałów,arcybiskupów,biskupów i patriarchów katolickich Kościołów wschodnich przewodniczył dziekan kolegium,kardynał Joseph Ratzinger(który 11 dni później został następcą zmarłego papieża).Uczestniczyło w niej na placu Św.Piotra ok.300 tysięcy wiernych oraz 200 prezydentów i premierów,a także przedstawiciele różnych religii światowych,w tym duchowni islamscy i żydowscy.Wielu zgromadzonych na uroczystości ludzi miało ze sobą transparenty z włoskim napisem santo subito(„święty natychmiast”).W całym Rzymie przed ekranami rozstawionymi w wielu miejscach miasta zgromadziło się 5 mln ludzi,w tym ok.1,5 mln Polaków.Procesji z trumną przewodniczył kardynał kamerling,Eduardo Martínez Somalo.W krypcie Jana XXIII w Grotach Watykańskich trumnę złożono w drugiej,cynkowej,którą szczelnie zalutowano,a tę w trzeciej,wykonanej z drewna orzechowego.Do trumny został włożony woreczek z medalami wybitymi w czasie pontyfikatu Jana Pawła II oraz umieszczony w ołowianym pojemniku akt,który zawiera najważniejsze fakty z okresu jego pontyfikatu.Trumny zostały opatrzone watykańskimi pieczęciami.W złożeniu trumny uczestniczyli jedynie najbliżsi współpracownicy papieża,arcybiskupi Stanisław Dziwisz i Piero Marini.Grobowiec Jana Pawła II początkowo był umiejscowiony w krypcie w podziemiach Bazyliki Świętego Piotra,w pobliżu miejsca,gdzie według tradycji ma znajdować się grobowiec św.Piotra.W ramach uroczystości związanych z beatyfikacją 29 kwietnia 2011 w obecności kardynała Tarcisio Bertone dokonano otwarcia grobu i wyjęcia z niego trumny z ciałem papieża Jana Pawła II.Następnie trumna bez otwierania została wystawiona na widok publiczny w Bazylice Świętego Piotra,gdzie odwiedził ją m.in.papież Benedykt XVI.Po uroczystościach związanych z beatyfikacją Jana Pawła II,2 maja 2011 trumna ze szczątkami Jana Pawła II została złożona w Kaplicy Świętego Sebastiana Bazyliki Świętego Piotra,tuż za słynną Pietą watykańską Michała Anioła.Trumnę przykryto płytą z białego marmuru,na której widnieje napis:„Beatus Ioannes Paulus PP.II”.Nowy grób został udostępniony dla wiernych o godz.7.00 3 maja 2011.Poprzednia płyta nagrobna,po obrzędach beatyfikacyjnych w 2011,została przewieziona do Krakowa i spoczywa tam w łagiewnickim Sanktuarium Błogosławionego Jana Pawła II stanowiącym część Centrum Jana Pawła II„Nie lękajcie się”.
Reakcja mediów oraz polityków
Ogłoszenie żałoby narodowej
Rada Ministrów uchwałą z 3 kwietnia 2005 nr 80/2005 opublikowaną w Monitorze Polskim numer 19,pozycja 307 wprowadziła żałobę narodową na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej od dnia 3 kwietnia 2005 do dnia pogrzebu,ponadto zwróciła się z apelem do wszystkich obywateli Rzeczypospolitej Polskiej,władz państwowych,samorządowych,organizacji społecznych i zawodowych,innych podmiotów i instytucji oraz organizatorów imprez masowych o zachowanie żałoby narodowej i wspólne uczczenie pamięci Jego Świątobliwości Papieża Jana Pawła II.
Reakcja mediów i świata polityki
Na czas żałoby w miastach odwoływano zaplanowane seanse filmowe,przedstawienia teatralne oraz wszelkie inne imprezy rozrywkowe.TVP zaprzestała także transmisji meczów Ligi Mistrzów.Stacje telewizyjne większość(a TVP i TVN24 całość)czasu antenowego poświęcały aktualnym wydarzeniom w Watykanie i wspomnieniom o zmarłym papieżu.Część polskich stacji(m.in.MTV,Jetix i VIVA Polska)całkowicie wstrzymała emisję swoich programów do poniedziałku,4 kwietnia.Wszystkie stacje wstrzymały emisję reklam.Przez cały żałobny tydzień polskie telewizje muzyczne prezentowały spokojną,stonowaną muzykę.Wiele programów publicystycznych na kilka dni zaprzestało zapraszania polityków.Sami politycy powstrzymywali się w tym czasie od publicznych sporów.Słynne stało się podanie sobie ręki przez Aleksandra Kwaśniewskiego i Lecha Wałęsę podczas spotkania w Rzymie.Wielu mieszkańców Warszawy bardzo pozytywnie przyjęło organizowane w stolicy uroczystości żałobne,którym patronował ówczesny prezydent tego miasta,Lech Kaczyński.
Jan Paweł II Wielki
Po śmierci papieża zaczęto dodawać mu nowy przydomek nazywając go Janem Pawłem Wielkim.Tylko trzech papieży w historii Kościoła katolickiego nosiło taki przydomek:Leon I,Mikołaj I i Grzegorz I.Przydomek ten pojawił się po raz pierwszy w homilii wygłoszonej przez kardynała Angelo Sodano w czasie żałobnej mszy na placu Św.Piotra w niedzielę 3 kwietnia 2005(nazajutrz po śmierci Jana Pawła II),w publikacjach„Tygodnika Powszechnego”oraz programach informacyjnych i publicystycznych największych amerykańskich stacji telewizyjnych(„John Paul the Great”CNN,Fox News,ABC,CBS).Również następca Wojtyły,Benedykt XVI rozpoczął swoje wystąpienie od słów:Po wielkim papieżu Janie Pawle II.
Proces beatyfikacyjny
13 maja 2005 papież Benedykt XVI zezwolił na natychmiastowe rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Jana Pawła II,udzielając dyspensy od pięcioletniego okresu oczekiwania od śmierci kandydata,jaki jest wymagany przez prawo kanoniczne.Od momentu zezwolenia na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Janowi Pawłowi II przysługuje tytuł Sługi Bożego.Formalnie proces rozpoczął się 28 czerwca 2005,kiedy zaprzysiężeni zostali członkowie trybunału beatyfikacyjnego.Postulatorem procesu został polski ksiądz Sławomir Oder.2 kwietnia 2007 zakończyła się faza diecezjalna procesu.Wszystkie akta zostały przekazane do watykańskiej Kongregacji ds.kanonizacyjnych.19 grudnia 2009 papież Benedykt XVI podpisał dekret o heroiczności cnót Jana Pawła II.Podczas przygotowań do procesu beatyfikacyjnego dwie osoby zeznały,że Jan Paweł II regularnie się biczował w akcie pokuty za grzechy.Zeznała tak polska zakonnica Tobiana Sobótka z zakonu Najświętszego Serca Jezusowego,której spisane zeznania odnalazła komisja analizująca życie papieża.Te doniesienia potwierdził także były papieski sekretarz z lat 80.pochodzący z Konga biskup Emery Kabongo,który stwierdził także m.in.że papież karał się w szczególności zaraz przed wyświęcaniem biskupów i kapłanów.Rzecznik prasowy Watykanu nie skomentował tych informacji,tłumacząc,że wszystkie dokumenty są utajnione do czasu ukończenia ostatecznego raportu.12 stycznia 2011 komisja Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zaaprobowała cud za wstawiennictwem Jana Pawła II mający polegać na uzdrowieniu francuskiej zakonnicy Marie Simon-Pierre Normand.Zgodnie z konstytucją apostolską Jana Pawła II Divinus perfectionis Magister z 1983 r.ustalającą nowe zasady postępowania kanonizacyjnego orzeczenie Kongregacji zostało przedstawione papieżowi,który ma wyłączne prawo decyzji o kościelnym kulcie publicznym sług Bożych.14 stycznia 2011 papież Benedykt XVI podpisał dekret o cudzie,wyznaczył na dzień 1 maja 2011,w Święto Miłosierdzia Bożego,beatyfikację papieża Jana Pawła II.Tego dnia ok.godz.10:40 nastąpiła beatyfikacja Jana Pawła II podczas uroczystej mszy świętej na placu Św.Piotra w Rzymie.Nabożeństwo prowadził papież Benedykt XVI,a uczestniczyło w nim wiele zagranicznych delegacji.Liczba wiernych uczestniczących w nabożeństwie była szacowana przez włoską policję na milion osób,w tym kilkadziesiąt tysięcy Polaków.Kongregacja ds.Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów ogłosiła,że dniem wspomnienia liturgicznego bł.Jana Pawła II będzie 22 października data inauguracji pontyfikatu w 1978.
Proces kanonizacyjny
Dnia 5 lipca 2013 papież Franciszek wydał dekret w sprawie cudu za wstawiennictwem bł.Jana Pawła II.Cudem tym,jak poinformował ks.Federico Lombardi,jest zatwierdzone przez lekarzy i teologów z Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych i niewytłumaczalne z punktu widzenia medycznego,uzdrowienie kobiety z Kostaryki,cierpiącej na nieoperacyjnego tętniaka mózgu.Kobieta,oglądając beatyfikację Jana Pawła II,zaczęła do niego się modlić,po czym doznała nagłego uzdrowienia.Papież Franciszek poinformował,że razem z Janem Pawłem II,kanonizowany zostanie również bł.Jan XXIII.Data kanonizacji obu papieży zostanie ujawniona na przyszłym konsystorzu,który odbędzie się 30 września.Tego dnia Papież Franciszek spotkał się z kardynałami na konsystorzu podczas którego ogłosił i wyznaczył na dzień 27 kwietnia 2014,w Niedzielę Miłosierdzia Bożego,kanonizację dwóch papieży Jana Pawła II i Jana XXIII.Będzie to pierwsza podwójna kanonizacja papieży w XXI wieku.
Światowe Dni Młodzieży
Jan Paweł II chętnie spotykał się z młodymi ludźmi i poświęcał im dużo uwagi.Na spotkanie w Rzymie 31 marca 1985 roku,który ONZ ogłosiło Międzynarodowym Rokiem Młodzieży,napisał list apostolski na temat roli młodości jako okresu szczególnego kształtowania drogi życia(Dilecti Amici),a 20 grudnia zapoczątkował tradycję Światowych Dni Młodzieży.Odtąd co roku przygotowywał orędzie skierowane do młodych,które stawało się tematem tego międzynarodowego spotkania,organizowanego w różnych miejscach świata(odbyło się ono również w Polsce Częstochowa,1991).Zaraz po ogłoszeniu daty beatyfikacji przewodniczący Papieskiej Rady ds.Świeckich,kard.Stanisław Ryłko poinformował,iż Jan Paweł II zostanie patronem Światowych Dni Młodzieży.
Ekumenizm i stosunki międzyreligijne
Wiele czasu poświęcił budowie jedności pomiędzy Kościołami chrześcijańskimi.Sam podkreślał także ważność ekumenizmu w swoim pontyfikacie,m.in.w encyklice Redemptor hominis:nigdy nie przestanę tego podkreślać i będę popierał każdy wysiłek podejmowany w tym kierunku na wszystkich płaszczyznach,w których spotkamy naszych braci chrześcijan.Jan Paweł II wielką wagę przywiązywał do stosunków z ludźmi innej wiary,nie tylko w ramach chrześcijaństwa,ale także członków innych religii abrahamowych i ateistów.Osobiście uczestniczył we wspólnym trwaniu w modlitwie w Asyżu przedstawicieli kilkudziesięciu religii światowych.
Judaizm
Jan Paweł II wygłosił wiele przemówień i napisał dużą liczbę listów na temat stosunku chrześcijan do społeczności żydowskiej.Skupił się nie tylko na tragedii Holocaustu,ale również na aspektach teologicznych w relacjach między chrześcijaństwem a Narodem Wybranym,rozwijając i wprowadzając w praktykę myśl zaistniałą w dokumencie soborowym Nostra aetate.Zdaniem watykanistów,należy widzieć w tej papieskiej wrażliwości echa jego przeżyć sprzed II wojny światowej i zwłaszcza z czasów wojennych.Potępił antysemityzm,który określił jako postawę nie do pogodzenia z chrześcijaństwem.W okresie Wielkiego Jubileuszu roku 2000 dokonał historycznego wyznania win Kościoła w tym win względem Żydów.Ważnymi etapami pojednawczymi były:wizyta w Wielkiej Synagodze w Rzymie 13 kwietnia 1986,która była pierwszą papieską wizytą w synagodze praktycznie od początku chrześcijaństwa oraz pielgrzymka do Ziemi Świętej(20–26 marca 2000),w czasie której modlił się przed Ścianą Płaczu.
Islam
W 1999 papież ucałował Koran przywieziony w prezencie przez muzułmańskich duchownych.W lutym 2000 roku,podczas wizyty w Egipcie,spotkał się w Kairze z sunnickim szejkiem,Wielkim Imamem Al-Azhar.Było to pierwsze spotkanie papieża z duchowym przywódcą islamskim.Rok później został pierwszym papieżem,który wszedł do muzułmańskiego meczetu podczas wizyty w Syrii modlił się przy relikwiach Jana Chrzciciela w Meczecie Umajjadów w Damaszku.Przez cały okres swojego pontyfikatu,spotkał się z ponad 50 muzułmańskimi przywódcami.
Niekatolickie Kościoły chrześcijańskie
Jan Paweł II przez cały pontyfikat szukał zbliżenia z Kościołami protestanckimi i Cerkwią prawosławną.Pierwszymi wyrazami tych starań były jego pielgrzymki do Turcji w 1979,gdzie spotkał się z patriarchą cerkiewnym i do Wielkiej Brytanii w 1982,gdzie spotkał się z królową Elżbietą II.Odwiedził także Katedrę w Canterbury,a także wiele kościołów luterańskich w Niemczech i Szwecji.Wyraz swojej działalności ekumenicznej dał także w wydanej w 1995 encyklice Ut unum sint.Mimo wielu zabiegów nie udało mu się jednak odbyć pielgrzymki do Rosji,prawdopodobnie ze względu na niechęć ze strony patriarchatu moskiewskiego,który zarzucał Watykanowi prozelityzm.
Dokumenty papieskie
Encykliki Jana Pawła II
Encykliki to najważniejsze i podstawowe dokumenty papieskie.Jan Paweł II pisał je po polsku,jednak oficjalny charakter miała zawsze wersja łacińska tekstu,która służyła do dalszych przekładów na języki nowożytne.Zgodnie z tradycją kościelną tytuł encykliki tworzą pierwsze słowa jej oficjalnego tekstu.Poniżej podano w nawiasie tłumaczenie tytułu na podstawie polskiego tekstu(niekiedy Jan Paweł II nadawał encyklice także podtytuł).
Podczas pontyfikatu papież wydał 14 encyklik:
- Redemptor hominis(Odkupiciel człowieka)4 marca 1979.Pierwsza encyklika Jana Pawła II(przyjęta z wielkim zainteresowaniem i z aprobatą),zarazem pierwsza z cyklu trynitarnego,podejmującego nową interpretację Boga jako Trójcy Świętej.Temat:Jezus Chrystus jako Syn Boży.Analiza„Boskiego”oraz„ludzkiego wymiaru Odkupienia”,w tym ofiary Chrystusa na krzyżu jako przejawu miłości do każdej osoby,co ukazuje godność ludzką.Słynne zdanie:„Człowiek nie może żyć bez miłości”(a jest nią finalnie Bóg).Encyklikę interpretowano jako manifest personalizmu i humanizmu chrześcijańskiego.
- Dives in misericordia(Bogaty w Miłosierdziu),podtytuł:O Bożym Miłosierdziu 30 listopada 1980.Druga encyklika trynitarna.Temat:Bóg-Ojciec.Analiza miłosierdzia jako najwyższego przymiotu Stwórcy:przejawu Jego miłości do każdej osoby ludzkiej,co umacnia jej godność.Osobny rozdział zawiera interpretację egzystencjalną przypowieści o synu marnotrawnym(Łk 15,11-32).W interpretacjach wskazywano związek z Dzienniczkiem św.Faustyny Kowalskiej,którego wizję Miłosierdzia Bożego papież analitycznie i twórczo rozwinął.
- Laborem exercens(Z pracy),podtytuł:O pracy ludzkiej 14 września 1981.
- Slavorum apostoli(Apostołowie Słowian),podtytuł:Na 1100 rocznicę dzieła ewangelizacji Św.Cyryla i Metodego 2 czerwca 1985.
- Dominum et vivificantem(Pana i Ożywiciela),podtytuł:O Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata 18 maja 1986.Trzecia encyklika trynitarna.Temat:Duch Święty.Studium unaoczniania się Boga jako osobowej miłości.Analiza pojęć biblijnych(„ruah”,„nefesh”,„Parakletos”).Duch Święty zapowiedziany przez Chrystusa w toku Ostatniej Wieczerzy jako osobowe tchnienie miłości Boga ku ludziom,przenikające świat.„Grzech”jako akt wolnej woli człowieka:zamknięcie na ducha miłości.
- Redemptoris Mater(Matka Odkupiciela),podtytuł:Błogosławiona Maryja Dziewica w życiu pielgrzymującego Kościoła 25 marca 1987.
- Sollicitudo rei socialis(Społeczna troska),podtytuł:Społeczna troska 30 grudnia 1987.
- Redemptoris missio(Misja Odkupiciela),podtytuł:O stałej aktualności posłania misyjnego 7 grudnia 1990.
- Centesimus annus(Stulecie),podtytuł:W stulecie encykliki Leona XIII„Rerum Novarum”1 maja 1991.
- Veritatis splendor(Blask prawdy),podtytuł:Podstawowe problemy nauczania moralnego Kościoła 6 sierpnia 1993.
- Evangelium Vitae(Ewangelia życia),podtytuł:O wartości i nienaruszalności życia ludzkiego 25 marca 1995.
- Ut unum sint(tytuł zachowany w tekście polskim w wersji łacińskiej;sens:Aby byli jedno),podtytuł:O działalności ekumenicznej 25 maja 1995.
- Fides et ratio(Wiara i rozum),podtytuł:O relacjach między wiarą a rozumem 14 września 1998.
- Ecclesia de Eucharistia(Kościół dzięki Eucharystii),podtytuł:Eucharystia w życiu Kościoła 17 kwietnia 2003.
Jan Paweł II napisał ponad 40 listów apostolskich:
- Rutilans Agmen 8 maja 1979
- Patres Ecclesiae 2 stycznia 1980
- Amantissima Providentia 29 kwietnia 1980
- Sanctorum Altrix 11 lipca 1980
- Egregiae Virtutis 31 grudnia 1980
- A Concilio Constantinopolitano I 25 marca 1981
- Salvifici Doloris 11 lutego 1984
- Redemptionis Anno 20 kwietnia 1984
- Les Grands Mystčres 1 maja 1984
- Dolentium Hominum 11 lutego 1985
- Dilecti Amici 31 marca 1985
- Augustinum Hipponensem 28 sierpnia 1987
- Sescentesima Anniversaria 5 czerwca 1987
- Spiritus Domini 1 sierpnia 1987
- Duodecimum Saeculum 4 grudnia 1987
- Euntes In Mundum Universum 25 stycznia 1988
- Mulieris Dignitatem 15 sierpnia 1988
- Vicesimus Quintus Annus 4 grudnia 1988
- List Apostolski z okazji pięćdziesiątej rocznicy wybuchu II wojny światowej 27 sierpnia 1989
- List Apostolski o sytuacji w Libanie 7 września 1989
- List Apostolski na stulecie'Opera di San Pietro Apostolo'1 października 1989
- List Apostolski na pięćsetlecie ewangelizacji Nowego Świata 29 czerwca 1990
- List do Kościoła w Polsce w związku z ustanowieniem nowej organizacji kościelnej 25 marca 1992
- Ordinatio Sacerdotalis 22 maja 1994
- Tertio Millennio Adveniente 10 listopada 1994
- Orientale Lumen 2 maja 1995
- List Apostolski na 400-setlecie Unii Brzeskiej 12 listopada 1995
- List Apostolski na 350 lecie Unii Użgorodzkiej 18 kwietnia 1996
- Operosam Diem 1 grudnia 1996
- Laetamur Magnopere 15 sierpnia 1997
- Divini Amoris Scientia 19 października 1997
- Dies Domini 31 maja 1998
- Inter Munera Academiarum 28 stycznia 1999
- 300-letnia rocznica unii Greckokatolickiego Kościoła Rumunii z Kościołem Rzymskim 20 lipca 2000
- Novo millennio ineunte 6 stycznia 2001
- Z okazji 1700-letniej rocznicy"Chrztu Armenii"17 lutego 2001
- List Apostolski do Katolików z Węgier na zakończenie"Millennium Węgierskiego"25 lipca 2001
- Misericordia Dei o pewnych aspektach sprawowania Sakramentu Pojednania 2 maja 2002
- Rosarium Virginis Mariae o Różańcu Świętym 16 października 2002
- Spiritus et Sponsa z okazji czterdziestej rocznicy ogłoszenia Konstytucji Sacrosanctum Concilium o Liturgii Świętej 4 grudnia 2003
- Mane nobiscum Domine z okazji Roku Eucharystii(X-2004–X-2005)ogłoszony 7 października 2004 r.
- Il rapido sviluppo 24 stycznia 2005
Jan Paweł II wydał 14 adhortacji apostolskich:
- Catechesi Tradendae O katechizacji w naszych czasach 1979.
- Familiaris Consortio O zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współczesnym 1981.
- Redemptionis Donum O konsekracji zakonnej w świetle tajemnicy odkupienia 1984.
- Reconciliatio et Paenitentia O pojednaniu i pokucie w dzisiejszym posłannictwie Kościoła 1984.
- Christifideles Laici O powołaniu i misji świeckich w Kościele i w świecie dwadzieścia lat po Soborze Watykańskim II 1988.
- Redemptoris Custos O świętym Józefie i jego posłannictwie w życiu Chrystusa i Kościoła 1989.
- Pastores Dabo Vobis O formacji kapłanów we współczesnym świecie 1992.
- Ecclesia in Africa O Kościele w Afryce 1995.
- Vita Consecrata O życiu konsekrowanym i jego misji w Kościele i w świecie 1996.
- Ecclesia in America O Kościele w Ameryce 1999.
- Ecclesia in Asia O Kościele w Azji 1999.
- Ecclesia in Oceania O Kościele w Oceanii 2001.
- Ecclesia in Europa O Kościele w Europie 2003.
- Pastores Gregis O biskupie,słudze Ewangelii Jezusa Chrystusa dla nadziei świata 2003.
Jan Paweł II wydał kilka Konstytucji apostolskich:
- Sapientia Christiana o uniwersytetach i wydziałach teologicznych 1979.
- Magnum Matrimonii Sacramentum prawne uznanie Papieskiego Instytutu Studiów nad Małżeństwem i Rodziną 1982.
- Ut sit o powołaniu Prałatury Personalnej Świętego Krzyża i Opus Dei 1982.
- Sacrae disciplinae leges ogłoszona z okazji wprowadzenia nowego kodeksu prawa kanonicznego 1983.
- Divinus perfectionis Magister określająca zasady postępowania beatyfikacyjnego i kanonizacyjnego 1983.
- Spirituali Militum Curae o duszpasterstwie żołnierzy 1986.
- Pastor Bonus o odnowie i reformie Kurii Rzymskiej 1988.
- Ex corde Ecclesiae o uniwersytetach katolickich 1990.
- Sacri canones ogłoszona z okazji wprowadzenia kodeksu kanonów Kościołów wschodnich 1990.
- Fidei depositum z okazji publikacji Katechizmu Kościoła Katolickiego 1992.
- Universi Dominici Gregis o wakacie Stolicy Piotrowej 1996.
Niektóre poglądy głoszone przez Jana Pawła II wywoływały i nadal wywołują wyraźną krytykę.Różne środowiska oceniały jego działalność z odmiennych,czasem przeciwstawnych perspektyw,dlatego krytyka ta nie była jednolita.Stosunek papieża do kapłaństwa kobiet stał się podstawą krytyki pochodzącej ze środowiska feministycznego.Wśród organizacji walczących o prawa człowieka kontrowersje budziły wypowiedzi papieża dotyczące zakazu stosowania antykoncepcji.Krytycy,m.in.belgijski kardynał Godfried Danneels zwracali uwagę,iż potępianie używania prezerwatyw jest jednym z powodów rozprzestrzeniania się wirusa HIV.Wewnątrz Kościoła Jan Paweł II spotkał się z krytyką ze strony zwolenników zniesienia celibatu księży.Poważnym zarzutem wobec papieża stało się oskarżenie o niewłaściwe traktowanie przypadków pedofilii pośród kapłanów.Papież ten był również krytykowany za negatywne nastawienie do teologii wyzwolenia,którą uważał za nie w pełni zgodną z wiarą katolicką.Okazywał wręcz niechęć do tego nurtu,potępił go podczas pielgrzymki do Meksyku w 1979.Z tego też powodu powstał konflikt między Janem Pawłem II a arcybiskupem Oscarem Romero z Salwadoru.Niektórzy konserwatyści(m.in.sedewakantyści,sedeprywacjoniści i część lefebrystów)widzieli w papieżu modernistę podważającego tradycje Kościoła.Przeciwstawiali się także wspieraniu przez Jana Pawła II ekumenizmu oraz szerokiego otwarcia Kościoła katolickiego na inne religie.
Zwyczaje Jana Pawła II
Za pontyfikatu Jana Pawła II,dzięki samemu papieżowi,nastąpiły ogromne zmiany w Watykanie,a także w postrzeganiu osoby papieża przez społeczność zarówno katolicką,jak i pozostałych chrześcijan oraz wyznawców innych religii.Zaraz po swoim wyborze na Stolicę Apostolską,przy składaniu homagium nowo wybranemu papieżowi,Jan Paweł II nie pozwolił prymasowi Wyszyńskiemu uklęknąć przed sobą.Pierwsze przemówienie wygłosił po włosku,a więc w języku narodu,do jakiego przemawiał.Do tej pory przyjęte było,że papież zawsze swoje pierwsze przemówienie wygłasza po łacinie.
Do kolejnych nowości w tym pontyfikacie należą:
- liczne pielgrzymki(zagraniczne oraz do parafii we Włoszech),
- zwyczaj całowania ziemi kraju,do którego przybywał z pielgrzymką,
- msze święte dla wielkich tłumów,organizowane na stadionach,lotniskach,placach itp.
- wygłaszanie całych homilii lub choćby krótkich sentencji w języku kraju,do którego przybywał z pielgrzymką(porozumiewał się swobodnie w językach:polskim,włoskim,francuskim,niemieckim,angielskim,hiszpańskim,portugalskim,łacinie i klasycznej grece),
- udział zespołów folklorystycznych w czasie mszy,
- spotkania z duchownymi innych wyznań oraz odwiedziny świątyń różnych religii(chrześcijańskich oraz niechrześcijańskich),
- udział w przedsięwzięciach artystycznych: koncertach,występach zespołów,projekcjach filmowych,
- prywatne spotkania z wiernymi,
- bezpośrednie spotkania z ludźmi w trakcie pielgrzymek,
- żarty i bezpośredniość w kontaktach z ludźmi.
Twórczość i publikacje
Poezja
Karol Wojtyła jako poeta był najpierw zafascynowany Biblią i renesansem,o czym świadczy młodzieńczy zbiór wierszy(wydany po latach)Renesansowy psałterz,nawiązujący do Jana Kochanowskiego.Potem przedmiotem trwałej fascynacji stał się romantyzm,zwłaszcza Juliusz Słowacki oraz Cyprian Kamil Norwid.Wczesne utwory publikował od roku 1950 w prasie katolickiej pod pseudonimami literackimi Andrzej Jawień,AJ i Piotr Jasień,a po 1961 roku Stanisław Andrzej Gruda.Współpracował z„Tygodnikiem Powszechnym”.Wojtyła uprawiał lirykę refleksyjną,precyzyjną i powściągliwą stylistycznie,często wizyjną.Dwa nieduże poematy Pieśń o Bogu ukrytym oraz Pieśń o blasku wody skupiają się wokół doświadczeń wewnętrznych człowieka w jego obcowaniu z naturą,tajemnicą bytu,a w końcu z Bogiem.Utwór Myśl jest przestrzenią dziwną to niemal filozoficzna analiza ludzkich aktów poznawczych,w tym fenomenu intelektu jako daru(po latach temat powróci w encyklice Fides et ratio).Poemat Kamieniołom rozważa moc osoby ludzkiej,jej pracę,budowanie wspólnoty z naturą i ludźmi(temat niewątpliwie nawiązuje do Norwida,a później podejmie go książka Osoba i czyn).Rozwija te myśli obszerny,z pogranicza poezji i prozy poetyckiej,utwór Wigilia wielkanocna 1966,z mistycznym motywem rozmowy z Bogiem,z tematem cierpienia i natury,wreszcie z finalną wizją ziemi jako świętej więzi człowieka i przyrody,co jest obrzędem ukazującym światło Boga.Działalność artystyczna(wcześniej aktorstwo,później twórczość literacka)zakończyła się z chwilą jego wyboru na papieża.Wyjątkiem jest jednak wydany 6 marca 2003 Tryptyk rzymski,który sygnował już jako Jan Paweł II.W roku 1999 udziałem Jana Pawła II ukazała się płyta kompaktowa Abbà Pater,z fragmentami recytowanymi i śpiewanymi przez Jana Pawła II w muzycznym opracowaniu Leonarda de Amicis oraz Stefano Mainettiego.To wydawnictwo muzyczne powstało dla uczczenia oficjalnych obchodów 2000-lecia chrześcijaństwa oraz jubileuszu dwudziestolecia pontyfikatu.Jest ono pierwszym w historii wydawnictwem muzycznym z udziałem papieża.Powstało przy udziale Radia Watykańskiego i pod patronatem nuncjatur apostolskich w kilku krajach.Utwór Pater Noster pochodzący z płyty,ukazał się również w wersji wideo.Interpretacje poezji Wojtyły,nagrane też na płycie,dała aktorka Danuta Michałowska,zaprzyjaźniona z nim w czasach Teatru Rapsodycznego.
Dramaturgia,teatr
Z teatrem Karol Wojtyła zetknął się już w gimnazjum w Wadowicach,gdzie brał udział jako aktor w przedstawieniach szkolnych.Swoje zainteresowania teatralne traktował bardzo poważnie,a na kształtowanie jego osobowości jako artysty miał największy wpływ jego mistrz,reżyser teatralny Mieczysław Kotlarczyk.Brał udział w stworzonym jesienią roku 1941 przez Kotlarczyka Teatrze Słowa(później nazywanym Teatrem Rapsodycznym).W 1942,ku rozczarowaniu Kotlarczyka,Wojtyła zrezygnował z dalszej pracy artystycznej i postanowił studiować teologię w tajnym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Krakowie,a potem na konspiracyjnym Wydziale Teologii Uniwersytetu Jagiellońskiego.Mimo,że Karol Wojtyła w latach 40.wybrał drogę kapłaństwa,nie zerwał swoich związków z teatrem był dramaturgiem i krytykiem teatralnym.Napisał kilka dramatów.Wczesne sztuki teatralne Wojtyły to Hiob(utwór osnuty wokół biblijnej Księgi Hioba) i Jeremiasz,także o tematyce biblijnej oba z 1940.Uważa się,że jedna ze sztuk o tematyce starotestamentowej zaginęła w czasie wojny.Sztuka Brat naszego Boga(powst.1944–1950)została zainspirowana postacią żyjącego na przełomie XIX i XX wieku św.Adama Chmielowskiego,znanego jako Brat Albert.Adam Chmielowski,malarz i teoretyk sztuki,stał się założycielem zgromadzenia albertynów,zajmował się w Krakowie pomocą biednym,upośledzonym i chorym.Utwór Wojtyły przedstawia dylematy moralne artysty,który porzuca malarstwo,by służyć biednym.W roku 1989 Adam Chmielowski został przez Jana Pawła II kanonizowany.Przed sklepem jubilera(powst.1960)to najbardziej znana sztuka Wojtyły,wielokrotnie wystawiana w teatrze.Ma postać,jak podaje podtytuł,„medytacji o sakramencie małżeństwa”,która„przechodzi chwilami w dramat”.Tematem jest miłość między ludźmi:jako nadzieja lub rozczarowanie,jako uczucie i więź intymna,a w końcu jako uświęcający sakrament.Wymiaru symbolicznego nabiera postać jubilera:jest on jak ojcowski i miłujący Bóg.Miłość małżeńska okazuje się drogą do Stwórcy.Ostatni dramat Wojtyły,Promieniowanie ojcostwa(powst.1964),określony został w podtytule jako„misterium”.Dotyczy podmiotowości ludzkiej,fenomenu miłości,także Boga jako tajemnicy metafizycznej.Człowiek od samoświadomości przechodzi do czynu(Wojtyła później będzie analizował to w monografii filozoficznej Osoba i czyn),spełnia się poprzez miłość,czując się zarazem jak dziecko,rozpozna istotę Boga jako miłującego Ojca(„Powraca się do ojca przez dziecko”).Styl Wojtyły dramaturga krystalizuje się w stopniowym odchodzeniu od rozbudowanej fabuły w stronę dyskursywnego stawiania zagadnień.Jeszcze Brat naszego Boga bliski jest realizmowi,ukazuje splot wydarzeń,śledzi przemiany wewnętrzne bohatera.W dramatach późnych,Przed sklepem jubilera i najbardziej radykalnym i nowatorskim(przez to prawie niewykonalnym teatralnie)Promieniowaniu ojcostwa,wydarzeń zewnętrznych jest niewiele,akcja sceniczna staje się skąpa.Mnożą się rozbudowane monologi,partie narracyjne,fragmenty zapisane jak esej(budowany jak proza poetycka).Właściwą bohaterką tych utworów staje się myśl.Tekst buduje skupioną wizję.Wojtyła wypracował swoistą„dramaturgię wnętrza”(jak to określił Bolesław Taborski),intelektualno-wizyjną.
Filozofia
Karol Wojtyła zetknął się z filozofią w czasie studiów seminaryjnych,które odbywał w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie w latach 1944-1946.Była to filozofia w ujęciu tomistycznym.W późniejszym okresie zapoznał się z dziełami niemieckiego fenomenologa Maxa Schelera;było to na tyle inspirujące spotkanie,iż Wojtyła poświęcił swą pracę habilitacyjną(1953 r.)zagadnieniu możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiej na systemie Schelera.I choć dostrzegł trudność pogodzenia etyki Schelera z moralnością chrześcijańską,wykorzystywał narzędzia fenomenologii we własnych koncepcjach filozoficznych.Centralnym tematem filozofii Wojtyły był człowiek:jego wolność i moralność.Koncepcję personalistyczną Wojtyły można streścić w słowach:człowiek jest osobą.Konstruując swoją myśl Wojtyła korzysta ze szkieletu pojęciowego tomizmu,uzupełniając go jednak o elementy analizy fenomenologicznej;jest to metoda podobna do tej,której używała Edyta Stein.Obecność elementów tomizmu w filozofii Wojtyły i jego przenikanie się z analizą fenomenologiczną trafnie ujmuje Rocco Buttiglione:filozofia tomistyczna jest„cały czas niejako obecna jako wielka hipoteza fundamentalna,która jest weryfikowana poprzez analizę fenomenologiczną i która z drugiej strony nieustannie pilotuje tę analizę,pozwalając uzyskać jej większą głębię.”Najważniejszym wkładem Wojtyły w filozofię jest dzieło Osoba i czyn(1969 r.)Wychodząc z kategorii czynu ludzkiego i analizy świadomości człowieka Wojtyła szkicuje główne rysy swojej antropologii:człowiek jest osobą,to znaczy świadomym sprawcą swoich czynów,przez które sam stanowi o sobie,posiada siebie i panuje nad sobą.W ostatnim rozdziale Wojtyła zajmuje się zagadnieniem czynów spełnianych we wspólnocie osób.Koncepcja antropologiczna Wojtyły stanowi swoistą podbudowę pod jego myśl teologiczną,w sposób szczególny z zakresu„teologii ciała” i katolickiej nauki społecznej.
Książki,które wydał jako Karol Wojtyła
Jeszcze przed rozpoczęciem pontyfikatu,Karol Wojtyła wydał kilkanaście książek:
- Renesansowy psałterz Kraków 1999;młodzieńczy zbiór wierszy,powst.przed II wojną światową
- Świętego Jana od Krzyża nauka o wierze(tytuł w innym przekładzie:Zagadnienie wiary w dziełach świętego Jana od Krzyża)rozprawa doktorska obroniona w 1948 na Uniwersytecie Angelicum w Rzymie,napisana po łacinie(tytuł:Doctrina de fide apud S.Ioannem de Cruce)o św.Janie od Krzyża,czytanym w oryginale,ogłoszona w czasopiśmie„Collectanea Theologica”XXI:1950,a streszczenie polskie w„Ateneum Kapłańskim”1950,z.1;promocja doktorska w Polsce:16 XII 1948 na Uniwersytecie Jagiellońskim;pełna wersja w przekładzie polskim(istnieją 2 tłumaczenia),jako książka:od 1991;liczne przekłady na obce języki nowożytne
- Wykłady lubelskie Lublin,KUL,1986;zapis wykładów z filozofii głoszonych na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim w latach 1954–1956
- Elementarz etyczny Kraków 1983;szkice zamieszczane pierwotnie w„Tygodniku Powszechnym”w roku 1957
- Ocena możliwości zbudowania etyki chrześcijańskiej przy założeniach systemu Maksa Schelera Lublin,KUL,1959;książka habilitacyjna na temat Maxa Schelera,czytanego w oryginale niemieckim;habilitacja przyjęta 3 XII 1953 na Uniwersytecie Jagiellońskim,ostatnia przed likwidacją Wydziału Teologicznego UJ przez władze stalinowskie
- Miłość i odpowiedzialność Lublin,KUL,1960;monografia przedstawiająca analizę psychologiczną,filozoficzną i teologiczną zjawiska miłości;wielokrotnie wznawiana;liczne przekłady na języki obce
- Osoba i czyn Kraków 1969;najważniejsza monografia filozoficzna;studium z zakresu antropologii chrześcijańskiej,inspirowane przez fenomenologię i tomizm;w duchu humanizmu budowana koncepcja osoby ludzkiej jako suwerennego podmiotu;wiele przekładów na języki obce
- U podstaw odnowy.Studium o realizacji Vaticanum II Kraków 1972;pisana przez jednego z głównych jego uczestników monografia na temat II Soboru Watykańskiego i jego dorobku intelektualnego;po 16 X 1978 liczne przekłady na języki obce
- Znak,któremu sprzeciwiać się będą Poznań,Pallottinum,1976(wersja ocenzurowana przez cenzurę prewencyjną PRL);edycja pełna:Znak sprzeciwu.Paryż,Editions du Dialogue,1980;zapis rekolekcji głoszonych w Watykanie na prośbę papieża Pawła VI
- Poezje i dramaty Kraków,Znak,1979;całość dorobku artystycznego autora(prócz młodzieńczych psalmów oraz późnego Tryptyku rzymskiego);utwory poetyckie,m.in.poematy;Pieśń o Bogu ukrytym,Stanisław;dramaty,m.in.Brat naszego Boga(o malarzu św.Adamie Chmielowskim,znanym jako Brat Albert),Przed sklepem jubilera,Promieniowanie ojcostwa;także esej O teatrze słowa(na temat Teatru Rapsodycznego Mieczysława Kotlarczyka);liczne wznowienia i przekłady na języki obce
- Aby Chrystus się nami posługiwał Kraków,Znak,1979;zbiór esejów z całego okresu pracy twórczej sprzed pontyfikatu;m.in.Apostoł(o Janie Tyranowskim),O humanizmie św.Jana od Krzyża,Personalizm tomistyczny(o św.Tomaszu z Akwinu;także przedruk cyklu szkiców Elementarz etyczny
- Zagadnienie podmiotu moralności Lublin,KUL,1991;zespół rozpraw z zakresu etyki;tu przedruk książki habilitacyjnej z 1959 roku
- Mężczyzną i niewiastą stworzył ich.Odkupienie ciała a sakramentalność małżeństwa Watykan 1986;pełna,książkowa(i opatrzona przypisami)wersja środowych wykładów do wiernych;wysnuta z Biblii,a nawiązująca do encykliki Pawła VI Humanae vitae,monografia na temat,jak to nazwał autor,„teologii ciała”,także godności integralnie ujętej osoby ludzkiej.
- Przekroczyć próg nadziei Lublin,1994,KUL.ISBN 83-228-0395-8.
- Dar i Tajemnica 1996.
- Tryptyk rzymski(poemat)Kraków,2003,Wydawnictwo Literackie.ISBN 83-88971-43-3.
- Wstańcie,chodźmy!Kraków,2004,Wydawnictwo św.Stanisława.ISBN 83-88971-86-7.
- Pamięć i tożsamość Kraków,2005,Społeczny Instytut Wydawniczy Znak.ISBN 83-240-0525-0.
Wydawnictwa muzyczne
- Abbà Pater Sony Music Entertainment,1999
- Wśród nocnej ciszy z albumu Wśród nocnej ciszy...śpiew
- Order Orła Białego,nadany postanowieniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 maja 1993.Było to pierwsze nadanie tego Orderu w III Rzeczypospolitej;legitymacja orderowa nosi nr 1.
- Złoty Medal Kongresu USA nadany 27 lipca 2000.
- Medal Wolności nadany 4 czewrwca 2004 przez prezydenta George'a W.Busha
- Godność Doctora honoris causa m.in.Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie,Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego,Uniwersytetu Opolskiego,Uniwersytetu Mikołaja Kopernika,Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz Uniwersytetu Rzeszowskiego.
- Człowiek Roku 1994 magazynu„Time”.
- Na wniosek niewidomych dzieci z Krakowa i z Lasek,Jan Paweł II został 267.Kawalerem Orderu Uśmiechu,który w 1981 przyznała mu Międzynarodowa Kapituła Orderu Uśmiechu.Wręczenie miało miejsce 28 marca 1984 w Watykanie.
- Jan Paweł II jest laureatem statuetki Dziecięcej Nagrody SERCA,którą odebrał we Wrocławiu 1 czerwca 1997 od dzieci ze Stowarzyszenia Przyjaciół Dzieci Chorych„SERCE”ze Świdnicy.
- Za działalność dla pokoju Jan Paweł II otrzymał przyznaną przez Zarząd Krajowy Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Społecznego„Misja Pojednania”(powołanego w wyniku historycznego spotkania i pojednania się w 1993 r.obrońców Westerplatte i marynarzy z pancernika Schleswig-Holstein)Komandorię Missio Reconciliationis.
- W 2001 odznaczony Orderem Ecce Homo.
- W 2004 odznaczony Nagrodą Karola Wielkiego.
- W 2006 radni Rzymu nadali głównej stacji kolejowej Stazione Termini w Rzymie imię Jana Pawła II.Uroczystość odbyła się 23 grudnia 2006 roku z udziałem m.in.watykańskiego sekretarza stanu kardynała Tarcisio Bertone.Jednakże pod wpływem krytyki,na początku 2007 burmistrz Rzymu Walter Vertroni odebrał imię Jana Pawła II dworcowi Termini.
- W 2002 jako pierwszy papież w historii otrzymał honorowe obywatelstwo Rzymu.
- Jan Paweł II jest także honorowym obywatelem ponad 120 polskich miast.
- W 1989 roku Jan Paweł II otrzymał,wyjątkowo jako jedyny laureat,nagrodę Wiktora przyznawaną przez Akademię Telewizyjną(Wiktory 1989).
- Z dalekiego kraju film biograficzny z 1981 roku
- Papież Jan Paweł II film biograficzny z 1984 roku
- Przychodzę,by wam służyć film dokumentalny z 1999 roku
- Świadek nadziei film dokumentalny z 2002 roku
- Jan Paweł II film o pontyfikacie Jana Pawła II z 2005 roku
- Jan Paweł II:Nie lękajcie się film biograficzny z 2005 roku
- Karol.Człowiek,który został papieżem film o Karolu Wojtyle z 2005 roku
- Karol.Papież,który pozostał człowiekiem film o pontyfikacie Jana Pawła II z 2006 roku
- Oczyma Pokolenia'78.Pontyfikat Jana Pawła II film dokumentalny z 2007 roku
- Lolek film dokumentalny z 2007 roku
- Świadectwo film z 2008 roku
- Jan Paweł II.Szukałem Was...film dokumentalny z 2011 roku
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz