Walenty Aleksander Czapski

(ur.przed 22 lutego 1682 r.zm.4 marca 1751 r.)polityk,opat pelpliński,biskup przemyski,biskup kujawski.Syn Aleksandra Czapskiego,podkomorzego wendeńskiego i Anny z Białochowskich,brat Jana(pułkownik),Macieja(major),Piotra(chorąży pomorski) i Michała(wojewoda malborski).Po święceniach kapłańskich uzyskał liczne beneficja kościelne.Od 1708 r.był proboszczem świeckim,29 kwietnia 1711 r.uzyskał kanonię poznańską,a 1 lipca 1712 r.scholasterię.Posiadał także probostwo zbąszyńskie 1726-1734 i dubieckie.Kilkukrotnie był w tym czasie deputatem do Trybunału Głównego Koronnego z ramienia kapituły poznańskiej.23 listopada 1728 r.uzyskał w Rzymie tytuł doktora obojga praw.W 1729 r.został wybrany na koadiutora opata pelplińskiego,Tomasza Franciszka Czapskiego,od 1730 r.opat komendatoryjny pelpliński(do 1736 r.)Podczas bezkrólewia 1733-1734 opowiedział się za Augustem III,działają na jego korzyść m.in.podczas sejmiku generalnego pruskiego w Grudziądzu z 2-6 września 1734 r.co przyniosło mu w 1735 r.nominacje na biskupstwo przemyskie,jednak prowizję papieską otrzymał dopiero w 1737 r. i wtedy też faktycznie objął władzę w diecezji.Był obecny na sejmie w 1738 r.W latach 1739-1740 był prezydentem Trybunału Skarbowego w Radomiu.Na sejmie w 1740 r.opowiedział się za aukcją wojska oraz wznowieniem rokowań z sąsiednimi krajami.Ubiegał się w tym czasie o biskupstwo warmińskie jednak bez powodzenia.20 grudnia 1742 r.translokowany na diecezję kujawską rządy w niej objął w 1743 r.Uczestniczył w sejmie 1744 r.na którym został deputowanym do układania konstytucji;na sejmie 1746 r.oskarżył sąsiednie państwa o uniemożliwienie przeprowadzenia aukcji i reformy wojska.Żądał także zniesienia ceł prywatnych oraz sprowadzenia rzemieślników z Saksonii.Na sejmie w 1748 r.został deputowanym do sprawdzenia rachunków podskarbiego.Odgrywał znaczą rolę w realizacji polityki dworu wobec Gdańska oraz Prus Królewskich.Jako biskup włocławski na stałe przebywał w Gdańsku.W znacznym stopniu przyczynił się do ożywienia katolickiej szkoły parafialnej w Gdańsku,dbał o sprawy gospodarcze diecezji,wspierał dzieła miłosierdzia.Zmarł w Gdańsku,4 marca 1751 r.został pochowany w katedrze we Włocławku,gdzie znajduje się jego epitafium z portretem.W 1740 roku odznaczony Orderem Orła Białego.