Aleksander Benedykt Sobieski

Aleksander Benedykt Stanisław Sobieski herbu Janina(ur.6 grudnia 1677 r.w Gdańsku,zm.19 listopada 1714 r.w Rzymie)królewicz polski,syn króla Jana III i Marii Kazimiery d'Arquien.W dzieciństwie starannie wykształcony,władał kilkoma językami.Zapewne towarzyszył ojcu w wyprawie do Mołdawii w 1691 r.Pod koniec życia ojca,w związku z jego konfliktem z najstarszym synem Jakubem,był przymierzany w jego planach dynastycznych do następstwa tronu,do realizacji tych planów jednak nigdy nie doszło.W październiku 1696 r.wystąpił na audiencji u Ludwika XIV jako markiz jarosławski.19 stycznia 1698 r.wraz z bratem Konstantym Władysławem wydał bal w Warszawie na cześć przybyłego do stolicy Augusta II Mocnego.W czasie wrześniowej kampanii Augusta II przeciwko tatarom znajdował się zapewne w obozie wojsk koronnych.W październiku tego roku wraz z bratem odprowadzał orszak matki,która udała się do Włoch.W listopadzie zostali przyjęci przez cesarza Leopolda I i Eleonorę Magdalenę von Pfalz-Neuburg.W marcu 1700 r.wyjechał do Rzymu.W listopadzie został kawalerem Orderu św.Michała.W grudniu z rąk ambasadora Francji otrzymał Order Świętego Ducha.Latem 1702 r.Charles de Caradas,markiz du Héron,poseł francuski w Rzeczypospolitej,wysunął koncepcję osadzenia Aleksandra na tronie węgierskim.We Wrocławiu nawiązał romans z byłą kochanką Augusta II Anną Aloysią Esterle.Królewicz pozostał w Oławie i nie towarzyszył braciom w wyprawie do kraju,gdy ci na rozkaz Augusta II zostali porwani do Saksonii.14 kwietnia 1704 r.Aleksander ogłosił w Warszawie manifest oddalający zarzuty Wettyna o rzekomy spisek przeciwko niemu.Za kandydaturą Aleksandra Sobieskiego do korony polskiej opowiedzieli się wówczas król Szwecji Karol XII,prymas Michał Stefan Radziejowski i hetman wielki koronny Adam Mikołaj Sieniawski.Sam zainteresowany propozycję jednak odrzucił.Wybrany głosami szlachty Stanisław Leszczyński złożył na jego ręce tzw.asekurację z 24 czerwca 1704 r.zobowiązując się do oddania korony polskiej jego bratu Jakubowi Ludwikowi Sobieskiemu natychmiast po jego uwolnieniu,określając siebie jako depozytariusza korony Sobieskich.Aleksander wystawił własny oddział u boku Karola XII w czasie jego kampanii w Saksonii w 1706 r.Po uwolnieniu braci na mocy pokoju w Altranstädt,zaprzestał angażowania się w politykę.Od 1710 r.osiadł na stałe w Rzymie.Jeszcze w 1709 r.jako Armonte Calidio wstąpił do rzymskiej akademii Arcadia,zgromadzenia pisarzy,artystów i uczonych.W czasie spotkań arkadyjskich odbywających się w jego rzymskiej rezydencji deklamował własne,pisane po łacinie poezje.Pasją Aleksandra pozostawał teatr.Stworzył własną wersję arkadyjskiego dramma nobile.W latach 1710-1713 zrealizował w swoim teatrze kilka spektakli operowych,we współpracy z kompozytorem Domenico Scarlattim i scenografem Filippo Juvarra.Czasami sam występował w swoich przedstawieniach.Jego imię nosiły dwa statki gdańskie Printz Alexander von Pohlen.Pochowany w rzymskim kościele kapucynów,gdzie znajduje się jego pomnik dłuta Camilla Rusconiego.