Mieczysław Mołdawa

Ur.1923 r.doc.dr inż.arch.polski architekt,były więzień obozów koncentracyjnych(numer obozowy P749)autor książek"Gross Rosen obóz koncentracyjny na Śląsku",opublikowanych w latach 1967,1979,1980 r. i ostatniej książki wolnej od cenzury władz komunistycznych wydanej własnym nakładem w roku 2009.Do grudnia 1939 roku,Mołdawa był uczniem łódzkiego gimnazjum im.Józefa Piłsudskiego,gdzie był m.in.doboszem Hufca Orląt Związku Strzeleckiego przy Państwowym Monopolu Spirytusowym w Łodzi(pracował tam jego ojciec Julian,były żołnierz Frontowy Legionów Polskich).W zimie 1940 roku przedostał się do wsi Bród-Gałki koło Goleniowa i trafił do oddziału mjr.Hubal-Dobrzańskiego,w którym do rozwiązania oddziału w marcu 1940 r.należał do kompanii uczniowskiej.Aresztowany przez Gestapo na terenie Austrii przy próbie przedostania się przez granicę jugosłowiańską w drodze do Wojska Polskiego na zachodzie Europy.W latach 1940-1945 był więźniem obozów koncentracyjnych Dachau,Gross-Rosen(4 lata),Mauthausen i Sachsenhausen.Wrócił do Polski i po egzaminie maturalnym w październiku 1945 r. i konkursowym na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej skończył kurs magisterski w grudniu 1950 r.Podczas studiów działał w pozarządowym studenckim ruchu młodzieżowym,współtworzył Polski Związek byłych Więźniów Politycznych i od 1946 r.był Przewodniczącym Sekcji Młodzieżowej PZBWP w Warszawie,do jej rozwiązania przez władze komunistyczne w 1949 r.Do 1970 r.był głównym projektantem i specjalistą w czołowych Biurach Projektów Warszawy.W 1965 roku z inicjatywy i przy współudziale byłych więźniów politycznych Pawiaka brał udział w budowie Muzeum Więzienia Pawiak.Wspólnie z prof.dr hab.Romualdem Gutt zaprojektował całość założenia architektonicznego.Budynek Muzeum wzniesiono na ocalałych fundamentach podziemnych kazamat VII i VIII oddziału więzienia wysadzonego przez Niemców w sierpniu 1944 roku.W 1968 r.ukończył przewód doktorski na Wydziale Inżynierii Wodnej i Sanitarnej Politechniki Warszawskiej.W PRL do 1970 r.miał zakaz wyjazdu na Zachód.Od 1972 r.wykładowca i docent na Wydziale Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej Politechniki Lubelskiej.Bezpartyjny,w 1980 r.współzakładał uczelnianą Solidarność.W 1992 r.został założycielem i pierwszym Prezesem Towarzystwa Opieki nad Byłym Obozem Koncentracyjnym Gross-Rosen,gdzie podjął walkę o ochronę obiektów poobozowych i zaprzestanie eksploatacji kamieniołomu Gross-Rosen,które było miejscem umęczenia i mordu tysięcy więźniów.